P O S T A N O W I E NI E

Na podstawie art. 216 i art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29.08.1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. nr poz. 60) stwierdzam, że stanowisko Spółki zawarte we wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji w sprawie sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych jest prawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

Pismem z dnia 21.11.2006r. (data wpływu do tut. Urzędu 23.11.2006r.) spółka zwróciła się z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego art. 16 ust 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w odniesieniu do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów zwiększonego odpisu podstawowego na zakładowy fundusz socjalny.

Jak wynika z przedstawionego w piśmie stanu faktycznego, zgodnie z art. 5 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (t.j. Dz. U. z 1996 r. Nr 70, poz.335 ze zm.) Spółka tworzy coroczny odpis podstawowy na zakładowy Fundusz świadczeń socjalnych, naliczony w stosunku do przeciętnej liczby zatrudnionych. Wysokość odpisu na jednego zatrudnionego stanowi 37,5% przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej. Spółka zwiększa odpis o 6,25% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w gospodarce narodowej z tytułu sprawowanej opieki socjalnej nad emerytami. Zakładowe Organizacje Związkowe proponują Zarządowi Spółki wprowadzenie do Układu Zbiorowego Pracy zwiększenia odpisu do wysokości 75% przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej na zatrudnionego pracownika.

Zdaniem Spółki: stosownie do postanowień art. 16 ust 1 pkt 9 cyt. ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych ( Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) nie uważa się za koszt uzyskania przychodów odpisów i wpłat na różnego rodzaju fundusze tworzone przez podatnika; kosztem uzyskania przychodów są jednak :
b) odpisy i zwiększenia, które w rozumieniu przepisów o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych obciążają koszty działalności pracodawcy, jeżeli środki pieniężne stanowiące równowartość tych odpisów i zwiększeń zostały wpłacone na rachunek funduszu.

Zdaniem podatnika odpis na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych zalicza się do kosztów uzyskania przychodów pracodawcy, jeśli stanowi koszt jego działalności w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (t. j. Dz. U. z 1996 r. Nr 70, poz.335 ze zm.). Odpis uznaje się za koszt, o którym wyżej mowa, jeżeli został ustalony zgodnie z przepisami art.3-5 w/w ustawy. Dotychczas Spółka ustalała odpis na fundusz zgodnie z art. 5 cyt. ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych. Tak ustalona wysokość odpisu stanowiła koszt działalności i tym samym koszt uzyskania przychodów Spółki. Obecnie Spółka rozważa możliwość zwiększenia odpisu w sposób nie wynikający z powołanego art. 5 ustawy. Na wniosek zakładowej organizacji związkowej odpis miałby stanowić 75% przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej i będzie zapisany w zbiorowym układzie pracy obowiązującym w Spółce.
Zdaniem Spółki określenie w Zbiorowym Układzie Pracy odpisu podstawowego w wysokości 75% przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej, który Spółka przekaże na rachunek bankowy Funduszu, stanowi koszt uzyskania przychodu.Cytowana ustawa o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych zapewnia w art. 4 ust 1 pracodawcom posiadających zbiorowe układy pracy dowolne kształtowanie wysokości odpisu.
Zgodnie z art. 6 ustawy odpisy i zwiększenia, o których mowa w art. 4 ustawy- także obciążają koszty działalności pracodawcy. Spółka, korzystając zatem z możliwości wynikających z art. 4 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, posiada, bowiem zbiorowy układ pracy może dowolnie kształtować wysokość odpisu na Fundusz, nawet w wysokości wyższej od określonej w art. 5 ustawy, zaliczając dokonany odpis do kosztów działalności, a tym samym do kosztów uzyskania przychodów

Odnosząc się do przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Art. 16 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych ( Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) stanowi, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów i wpłat na różnego rodzaju fundusze tworzone przez podatnika, kosztem uzyskania przychodów są jednak:
a) podstawowe odpisy i wpłaty na te fundusze, jeżeli obowiązek lub możliwość ich tworzenia w ciężar kosztów określają odrębne ustawy,
b) odpisy i zwiększenia, które w rozumieniu przepisów o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych obciążają koszty działalności pracodawcy, jeżeli środki pieniężne stanowiące równowartość tych odpisów i zwiększeń zostały wpłacone na rachunek Funduszu.

Z powołanego powyżej przepisu wynika, że kosztem uzyskania przychodu są odpisy i zwiększenia, które w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 04.03.1994r o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz.U. z 1996r. Nr 70 poz. 335 ze zm.) obciążają koszty działalności pracodawcy, jeżeli środki pieniężne stanowiące równowartość tych odpisów i zwiększeń zostały wpłacone na rachunek Funduszu.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Spółka zamierza zwiększyć odpis na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych. Zwiększenie to ma nastąpić w ten sposób, że Zarząd Spółki wprowadzi do Układu Zbiorowego Pracy zapis, że odpis na Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych będzie wynosić 75% przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej na zatrudnionego pracownika.

Zgodnie z art. 3 ustawy z dnia 04.03.1994r o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz.U. z 1996 Nr 70 poz. 335 ze zm.) fundusz tworzą pracodawcy zatrudniający według stanu na dzień 1 stycznia danego roku co najmniej 20 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty.

Z art. 4 ust. 1 w/w ustawy u pracodawców, o których mowa w art. 3 ust. 1 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, układ zbiorowy pracy może dowolnie kształtować wysokość odpisu na fundusz, może również postanawiać, że fundusz nie będzie tworzony.

Z analizy powołanych powyżej przepisów wynika, że jeżeli układ zbiorowy pracy zawiera postanowienia, że odpis na Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych będzie dokonywany w wysokości 75 % przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej i spółka przekaże równowartość środków pieniężnych w wysokości tego odpisu na rachunek bankowy funduszu to będzie on stanowił koszt uzyskania przychodu zgodnie z art. 16 ust 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Udzielona interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14 b § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika, inkasenta natomiast wiąże organy podatkowe i organy kontroli skarbowej właściwe dla wnioskodawcy– do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na niniejsze postanowienie zgodnie z art. 236 w związku z art. 14 a § 4 Ordynacji podatkowej służy prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Lublinie za pośrednictwem Naczelnika Lubelskiego Urzędu Skarbowego w Lublinie w terminie 7 dni od daty jego otrzymania.