POSTANOWIENIE

Naczelnik Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku działając na podstawie art. 14a §1 i §4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), po rozpatrzeniu wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r., Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), w sprawie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków (ubezpieczenie inwestycji, wynagrodzenia pracowników wraz z pochodnymi, zużyte materiały, usługi obce) poniesionych na przystosowanie wynajmowanego budynku (inwestycji w obcym środku trwałym) do potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej

stwierdza, że stanowisko przedstawione w tym wniosku jest prawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego.

UZASADNIENIE

Zgodnie z zawartą umową najmu Spółka jest najemcą przeznaczonego do remontu budynku wraz z przyległym gruntem. Budynek po zakończeniu remontu zostanie przeznaczony przez Spółkę na biuro. Inwestycja realizowana jest zarówno przez pracowników Spółki, jak i przy wykorzystaniu usług obcych.

Z realizacją inwestycji związane są m.in. następujące wydatki:

• ubezpieczenie inwestycji,

• wynagrodzenia pracowników wraz z pochodnymi,

• zużycie materiałów i wyposażenia,

• usługi obce.

Spółka stoi na stanowisku, iż ww. wydatki poniesione w okresie realizacji inwestycji stanowią koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych zgodnie z art. 16g ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W związku z tym wydatki te nie stanowią kosztów uzyskania przychodów do czasu zakończenia inwestycji.

Na tle zaprezentowanego we wniosku stanu faktycznego Naczelnik Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku stwierdza, co następuje:

W przypadku wykorzystywania w prowadzonej działalności gospodarczej obcych składników majątku, w tym także obcych budynków czy lokali, wydatki poniesione na te składniki mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów albo wprost, albo – jeżeli wydatki te zostaną zaliczone do inwestycji w obcych środkach trwałych – poprzez odpisy amortyzacyjne.

Aby prawidłowo określić charakter poniesionych wydatków, w pierwszej kolejności należy rozstrzygnąć, czy poniesione wydatki dotyczą wykonania w obcych składnikach prac o charakterze remontowym, czy też wydatki takie związane były z ulepszeniem tych składników.

Przez remont rozumie się wykonanie prac przywracających pierwotny stan techniczny i użytkowy środka trwałego, nie zwiększający jego wartości początkowej. Przy czym w przypadku wykorzystywania w prowadzonej działalności gospodarczej obcych składników majątku w oparciu o stosowną umowę (np. umowę najmu) o remoncie można mówić wtedy, gdy korzystający z obcego składnika majątku zużył go w wyniku wcześniejszej własnej eksploatacji.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego nie wynika, aby budynek został zużyty przez Spółkę. Zatem ponoszonych przez Spółkę wydatków inwestycyjnych nie można zakwalifikować do kategorii remontu, stanowią one inwestycję w obcym środku trwałym.

Zgodnie z brzmieniem art. 16a ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych inwestycje w obcych środkach trwałych zalicza się do środków trwałych podlegających odpisom amortyzacyjnym niezależnie od przewidywanego okresu używania.

W myśl art. 16f ust. 1 ww. ustawy odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych. Przy czym stosownie do treści art. 16g ust. 1 w związku z ust. 7 tego artykułu ustawy z dnia 15.02.1992 r. za wartość początkową inwestycji w obcym środku trwałym uważa się:

1. w razie odpłatnego nabycia - cenę nabycia,
2. w razie wytworzenia we własnym zakresie - koszt wytworzenia.

Za koszt wytworzenia, w świetle przepisu art. 16g ust. 4 ustawy z dnia 15.02.1992 r., uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania. W koszcie wytworzenia uwzględnia się także różnice kursowe, naliczone do dnia przekazania do używania danego składnika majątku.

Zatem do kosztów wytworzenia środka trwałego należy włączyć wszelkie koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych.

Odnosząc treść powyższych uregulowań do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego tut. Organ podatkowy stwierdza, co następuje:

Spółka, która dopiero po przeprowadzeniu niezbędnych prac w budynku celem zaadaptowania go na biuro rozpocznie w nim działalność gospodarczą, nie może bezpośrednio zaliczyć w ciężar kosztów uzyskania przychodów wydatków na ubezpieczenie inwestycji, zużyte materiały i wyposażenie, usługi obce oraz wynagrodzenia pracowników, poniesionych w związku z realizacją inwestycji. Wydatki te stanowią bowiem inwestycję w obcych środkach trwałych, którą Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów jedynie poprzez odpisy amortyzacyjne.

Stąd stanowisko przedstawione przez Podatnika we wniosku jest prawidłowe.