Do Urzędu Skarbowego wpłynął wniosek Płatnika z prośbą o wydanie pisemnej interpretacji dotyczącej stosowania przepisów prawa podatkowego. Zwrócono się z następującymi pytaniami:
1. Czy od wynagrodzenia ryczałtowego członków Gminnej Komisji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych należy odprowadzić podatek dochodowy od osób fizycznych?
2. Jeżeli zostanie naliczony podatek dochodowy, to czy jednocześnie wynagrodzenie ryczałtowe należy pomniejszyć o koszty uzyskania przychodu?

Stan faktyczny przedstawiony we wniosku na dzień jego złożenia:
Uchwałą Rady Miejskiej uchwalono zasady wynagradzania członków Gminnej Komisji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych. Będą oni otrzymywać wynagrodzenie w formie ryczałtu. Płatnik zwrócił się z zapytaniem czy od takiego wynagrodzenia należy odprowadzić podatek dochodowy od osób fizycznych? Zdaniem Wnioskodawcy wynagrodzenie to może korzystać ze zwolnienia wynikającego z art. 21 ust.1 pkt 17 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. (tekst jedn.- Dz.U. z 2000r.Nr 14, poz. 176 z późn.zm.) o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto Płatnik zwrócił się też z zapytaniem czy jeżeli należy naliczyć podatek dochodowy od w/w wynagrodzeń to czy jednocześnie należy to wynagrodzenie pomniejszyć o koszty uzyskania przychodu? Płatnik stoi na stanowisku, że jeżeli należy odprowadzić podatek, to kwotę wynagrodzenia ryczałtowego należy pomniejszyć o 20% kosztów uzyskania przychodu i dopiero wówczas naliczyć podatek dochodowy od osób fizycznych.

Odnosząc się zatem do pytania zawartego w pierwszym punkcie należy stwierdzić co następuje.

Zgodnie z treścią art. 4(1) ust. 1 ustawy z dnia 26 października 1982r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałania alkoholizmowi (Dz.U. z 2002r. Nr 147, poz. 1231 ze zmianami) prowadzenie działań związanych z profilaktyką i rozwiązywaniem problemów alkoholowych oraz integracji społecznej osób uzależnionych od alkoholu należy do zadań własnych gminy.

W ramach realizacji powyższych zadań, na podstawie art. 4(1) ust. 3 powołanej ustawy, wójtowie ( burmistrzowie, prezydenci miast) powołują gminne komisje rozwiązywania problemów alkoholowych. W skład powyższych komisji wchodzą osoby przeszkolone w zakresie profilaktyki i rozwiązywania problemów alkoholowych (art.4(1) ust. 4 w/w ustawy). Zasady wynagradzania członków gminnych komisji rozwiązywania problemów alkoholowych określa, zgodnie z art. 4(1) ust. 5 cytowanej ustawy, rada gminy w gminnych programach rozwiązywania problemów alkoholowych.

Stanowisko płatnika nie jest prawidłowe z następujących przyczyn:

Stosownie do postanowień art. 9 ust.1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. (tekst jedn.- Dz.U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 z późn.zm.) o podatku dochodowym od osób fizycznych opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem zwolnionych z opodatkowania wolą ustawodawcy (wymienionych w art. 21, 52,52a i 52c) oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 13 pkt 6 ustawy za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art.10 ust.1 pkt 2 ustawy, uważa się przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, (...) a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 9.

Zatem wynagrodzenia otrzymywane przez osoby wchodzące w skład Gminnej Komisji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych stanowią przychód, o którym mowa w powołanym wyżej przepisie ustawy.

Konsekwencją powyższego jest wyłączenie stosowania wobec tego wynagrodzenia zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust.1 pkt 17 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.- Dz.U. z 2000r.Nr 14, poz. 176 z późn.zm.).

Odrębną kwestią zaś jest wyliczenie zaliczki na podatek dochodowy od tych wynagrodzeń. Zasady opodatkowania wskazanych dochodów zostały określone w art.41 ust.1 i 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przepisu art. 41 ust.1 w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 16 listopada 2006r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 217, poz. 1588), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2007r. wynika, że osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki oraganizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art.18, osobom określonym w art. 3 ust.1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust.4, zaliczki na podatek dochodowy stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit.b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Art. 22 ust. 9 pkt 4 ustawy stanowi, zaś, że koszty uzyskania przychodów określa się z tytułów określonych w art. 13 pkt 6 - w wysokości 20% uzyskanego przychodu, z tym, że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenia chorobowe, o którym mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2lit. b), których podstawę stanowi ten przychód.

A zatem prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, iż w celu obliczenia zaliczki na podatek, należy przychód z tytułu wypłaconych wynagrodzeń pomniejszyć o 20% kosztów uzyskania przychodu.

Niniejsza interpretacja jest aktualna według stanu prawnego na dzień jej dokonania i do czasu zmiany stanu prawnego lub stanu faktycznego przedstawionego przez pytających.