P O S T A N O W I E N I E

W odpowiedzi na zapytanie sformułowane we wniosku z dnia 09 listopada 2006 r. (data wpływu do tutejszego Urzędu 09 listopada 2006 r.), dotyczące stosowania przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r., Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), działając na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie

postanawia

uznać stanowisko Podatnika za prawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka podpisała umowę z inną spółką (Kontrahentem) zajmującą się dostawą wyrobów firmy trzeciej (Producenta). Na podstawie tej umowy Spółka dokonywała dystrybucji produktów Producenta na terytorium Polski. Ze względu na zmiany właścicielskie w grupie Producenta Kontrahent nie był w stanie dokonywać dostaw produktów, których dotyczyła w/w umowa. W związku z tym strony umowy zadecydowały o jej przedterminowym rozwiązaniu. W umowie rozwiązującej w/w umowę umieszczono zapis o wypłacie przez Kontrahenta odszkodowania na rzecz Spółki. Strony zrzekły się roszczeń odszkodowawczych względem siebie pod warunkiem wypłaty odszkodowania. Wysokość odszkodowania została ustalona w taki sposób, aby wyrównywała korzyści utracone przez Spółkę na skutek wcześniejszego rozwiązania w/w umowy. Spółka wystawiła fakturę VAT, wykazując na niej kwotę odszkodowania powiększoną o podatek VAT w wysokości 22%. Spółka podkreśla we wniosku fakt, iż Kontrahent nie odniósł żadnych korzyści w związku z wypłaceniem odszkodowania.

Zagadnienie, o rozstrzygnięcie którego zwraca się Spółka, dotyczy opodatkowania podatkiem od towarów i usług odszkodowania otrzymanego przez Spółkę od Kontrahenta.

Spółka stoi na stanowisku, że w/w odszkodowanie nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Jednocześnie Spółka tłumaczy fakt wystawienia faktury i wykazania na niej podatku VAT wg stawki 22% ostrożnością oraz wątpliwościami co do prawidłowości kwalifikacji wypłaty odszkodowania na gruncie ustawy o VAT.

Odnosząc się do opisanego we wniosku stanu faktycznego Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie uzasadnia swoje stanowisko jak niżej.

Przepis art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług stanowi, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Definicję świadczenia usług zawiera przepis art. 8 ust. 1 ww. ustawy, który brzmi: „1. Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.”

Zakres pojęciowy świadczenia ma charakter dopełniający definicję świadczenia towarów zawartą w art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług wszelkich transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej przez nich działalności gospodarczej, przy czym do uznania za usługę konieczne jest istnienie odbiorcy usługi, beneficjenta danej czynności. „U podstaw odszkodowania leży fakt powstania szkody po stronie podmiotu uprawnionego do odszkodowania. Samo powstanie szkody również nie jest czynnością ani zdarzeniem podlegającym opodatkowaniu. W wielu sytuacjach jednak uprawnieni do odszkodowania zgadzają się, czy też dopuszczają do powstania po swojej stronie szkody. Właśnie to zachowanie – na mocy którego powstaje szkoda – może stanowić czynność opodatkowaną VAT. Czynnością opodatkowaną jest wówczas świadome dopuszczenie do powstania szkody po swojej stronie, w wyniku czego podmiot zobowiązany do odszkodowania uzyskuje jakieś korzyści. W takiej właśnie sytuacji możemy mówić o czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Kwota odszkodowania – które na gruncie podatku od towarów i usług musi być uznane za wynagrodzenie za tę czynność opodatkowaną- stanowi obrót.” (Zagadnienia ogólne do komentarza do ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług /Dz. U. 04.54.535/ A. Bartosiewicz, R. Kubacki, „VAT. Komentarz. Aneks.”, Zakamycze 2005 /LEX Administracja/).

Zatem, aby ustalić zasady opodatkowania danej czynności, dokonanej w zamian za odszkodowanie, niezbędne jest rozstrzygnięcie, czy te czynności skutkują uzyskaniem bezpośrednich korzyści przez wypłacającego. Zgodnie ze stanem faktycznym opisanym we wniosku Kontrahent nie uzyskuje żadnych bezpośrednich korzyści w związku z wypłaceniem odszkodowania, co oznacza, iż w przedmiotowym przypadku nie mamy do czynienia z odpłatnym świadczeniem usług.

Tym samym odszkodowanie wypłacone na rzecz Spółki przez Kontrahenta nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zaś Spółka nie była zobowiązana do wystawienia z tego tytułu faktury VAT. Jednakże należy zauważyć, iż zgodnie z przepisem art. 108 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług w przypadku, gdy osoba prawna, jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej lub osoba fizyczna wystawi fakturę, w której wykaże kwotę podatku, jest obowiązana do jego zapłaty. Spółka wystawiła fakturę, na której wykazała kwotę podatku należnego – jest więc, zgodnie z w/w przepisem, zobowiązana do zapłaty tego podatku.

Mając na uwadze wskazane wyżej okoliczności, Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie orzekł jak powyżej.

Niniejsza interpretacja dokonana została dla konkretnego stanu faktycznego zawartego we wniosku z zastrzeżeniami wynikającymi z art. 14a, 14b oraz 14c ustawy Ordynacja podatkowa.

Na postanowienie – na podstawie art. 236 § 2 pkt 1 ustawy Ordynacja podatkowa służy Stronie prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, za pośrednictwem Naczelnika tut. Urzędu, w terminie 7 dni od dnia doręczenia niniejszego postanowienia. Zażalenie na postanowienie organu podatkowego powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu oraz uzasadnienie przyczyn uznania interpretacji zawartej w niniejszym postanowieniu za niewłaściwą.