POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku - Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) po rozpatrzeniu wniosku Spółki z o.o. z dnia 31.03.2006 r. uzupełnionego pismem z dnia 29.04.2006 r. o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sprawie, czy wartość darowizny w postaci nieodpłatnego udostępnienia powierzchni reklamowej w celu umieszczenia reklam przez organizacje pożytku publicznego może zostać odliczona przez Wydawnictwo od jej dochodu zgodnie z art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

stwierdzam, że

stanowisko przedstawione w tym wniosku jest prawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego.

Uzasadnienie

Spółka jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, czynnym podatnikiem VAT, prowadzącą pełną rachunkowość. Działalność podstawowa prowadzona do tej pory polegała na świadczeniu usług reklamowych (PKD 7440Z) oraz marketingowych na terenie kraju. Od 3 kwietnia 2006 roku spółka rozpoczęła dodatkową działalność wydawniczą (PKWiU 22.13.10-00.21). Prawo do tytułu, który będzie wydawany przez firmę, nabyte zostało na podstawie faktury VAT w dniu 29.09.2005 r. Pełne prawa do tytułu, zgodnie z postanowieniami umowy spisanej w formie aktu notarialnego z dnia 23.09.2005 r. spółka otrzymała w dniu 3 kwietnia 2006 r.

Pierwszy numer Gazety wydany przez spółkę (14 z 2006 roku) ukazał się dnia 3 kwietnia 2006 roku. Czasopismo jest tygodnikiem o zasięgu ogólnopolskim zarejestrowanym w międzynarodowym systemie informacji o wydawnictwach ciągłych pod numerem ISSN 0860-7613. Pismo poświęcone jest tematyce finansowej, bankowej, ubezpieczeniowej i samorządowej. Zawiera aktualne informacje o innowacjach, najnowszych usługach, technologiach a także ludziach i wydarzeniach oraz komentarze znanych ekonomistów i menedżerów. Prezentuje również analizy ekonomiczne dotyczące światowej i polskiej gospodarki. Nie zalicza się jednak do grupy pism specjalistycznych. Planowany nakład to 8000 egzemplarzy. Zakładana powierzchnia reklamowa nie przekroczy 67%.

Tygodniowy cykl realizowanej działalności wydawniczej przestawia się następująco:

1. Wydawnictwo przekazuje zlecenie wydruku do drukarni (podmiot obcy) z terenu Polski
2. Zgodnie z dyspozycją Wydawcy (tzw. nadziałem) drukarnia rozdysponowuje nakład w taki sposób, że:
   - część egzemplarzy trafia do poszczególnych firm kolporterskich, z którymi Wydawnictwo zawarło umowy o dostawę prasy,
   - część nakładu zostanie przekazana do wskazanego urzędu pocztowego w celu rozesłania egzemplarzy gazety do poszczególnych prenumeratorów redakcyjnych,
   - każdorazowo część egzemplarzy w ilości ok. 150 szt. będzie trafiała do Wydawnictwa w celach archiwalnych, jako obowiązkowe egzemplarze biblioteczne, dowodowe dla reklamodawców lub przekazywane na cele reprezentacji i reklamy.
   

Sposoby rozliczania sprzedaży związanej z działalnością wydawniczą:

1. sprzedaż powierzchni reklamowej w Gazecie,
2. sprzedaż gazet do firm kolporterskich,
3. sprzedaż prenumeraty redakcyjnej.

Wszelkie rozliczenia związane z powyższymi rodzajami sprzedaży będą prowadzone wyłącznie za pośrednictwem wyodrębnionego rachunku bankowego dla potrzeb działalności wydawniczej firmy. Dostawa do prenumeratorów redakcyjnych będzie dokonywana wyłącznie drogą pocztową. Wydawnictwo nie będzie prowadziło sprzedaży bezpośredniej opłacanej gotówkowo.

Spółka przewiduje umieszczania reklam przed zamknięciem numeru gazety, po obniżonej cenie cennikowej o rabat do 99%, w przypadkach dysponowania wolną powierzchnią reklamową, w celu zapełnienia numeru; lub też umieszczanie reklam darmowych o treści charytatywnej na rzecz podmiotów wpisanych na listę organizacji pożytku publicznego lub organizacji religijnych.

Nabywcami gazet będą dowolne pomioty, jak również osoby fizyczne nie prowadzące działalności gospodarczej.

Według Spółki - wartość darowizny w postaci nieodpłatnego udostępnienia powierzchni reklamowej organizacjom pożytku publicznego może zostać odliczona od dochodu Spółki w ramach przysługującego limitu.

Stanowisko Naczelnika:

Na podstawie art. 353 Kodeksu cywilnego (ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 roku Kodeks cywilny, Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) należy stwierdzić, że świadczeniem jest zachowanie dłużnika odpowiadające treści konkretnego stosunku zobowiązaniowego; zachowanie to może polegać na działaniu lub zaniechaniu i powinno prowadzić do uzyskania przez wierzyciela oczekiwanego przezeń wyniku. Przepisy Kodeksu Cywilnego nie definiują wprawdzie nieodpłatnej postaci świadczenia, ale w doktrynie przyjmuje się, że mamy z nią do czynienia wtedy, gdy osoba spełniająca świadczenie nie osiąga w związku z tym żadnych korzyści majątkowych w jakiejkolwiek formie. Musi być to więc świadczenie w pełni nieekwiwalentne, tzn. brak świadczenia wzajemnego nie może budzić wątpliwości.

Źródłem zobowiązań są w szczególności umowy. Klasyfikując je z punktu widzenia obowiązków dłużnika (a więc ze względu na przedmiot świadczenia), można wyróżnić wśród nich umowy odpłatne i nieodpłatne (darme). Jak sama nazwa wskazuje do tej drugiej kategorii zaliczyć trzeba umowy, których realizacja sprowadza się do spełnienia nieodpłatnych świadczeń. Są nimi np. umowy: darowizny, użyczenia, pożyczki nieoprocentowanej, przechowania czy zlecenia bez wynagrodzenia, a więc czynności prawne o szerokim zastosowaniu w praktyce, w tym również w obrocie gospodarczym.

Zgodnie z art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego stanowi, iż przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Pojęcie darowizny nie obejmuje każdego nieodpłatnego przysporzenia. Wynika to z innych czynności prawnych unormowanych w przepisach Kodeksu cywilnego pod tytułem darmym, a także z określenia świadczenia darczyńcy jako dotykającego jego sfery majątkowej. I tak nie jest darowizną użyczenie, bezpłatne przechowanie, nieoprocentowana pożyczka, nieodpłatne zlecenie czy świadczenie jakiejś usługi, zrzeczenie się dziedziczenia, odrzucenie spadku, itd.

W myśl art. 18 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (jt. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem art. 21 i 22, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 7 albo art. 7a ust. 1, po odliczeniu darowizn przekazanych na cele określone w art. 4 ustawy z dnia 24.04.2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, organizacjom (jt. Dz. U. z 2003 r. Nr 96, poz. 873 z późn. zm.), o których mowa w art. 3 ust. 2 i 3 tej ustawy, prowadzącym działalność pożytku publicznego w sferze zadań publicznych określonych w tej ustawie - łącznie do wysokości nieprzekraczającej 10% dochodu. Jednak możliwość do odliczenia darowizny od dochodu zależy od łącznego spełnienia kilku warunków. Warunkiem koniecznym do odliczenia darowizny od dochodu jest przeznaczenie jej na wsparcie celów preferowanych przez ustawodawcę stosownie do art. 4 ustawy z dnia 24.04.2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie; do których zalicza się m.in.: zadania publiczne w zakresie pomocy społecznej, w tym pomocy rodzinom i osobom w trudnej sytuacji życiowej oraz wyrównanie szans tych rodzin i osób; działalność charytatywną, działalność na rzecz mniejszości narodowych, ochronę i promocję zdrowia itd.

Ponadto, aby móc odliczyć darowiznę od dochodu, obdarowana musi należeć do grupy podmiotów, które są określone w art. 3 ust. 2 i 3 ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie. W myśl tej ustawy (art. 3 ust. 2) organizacjami pozarządowymi są niebędące jednostkami sektora finansów publicznych w rozumieniu przepisów o finansach publicznych i niedziałające w celu osiągnięcia zysku, osoby prawne lub jednostki nieposiadające osobowości prawnej utworzone na podstawie przepisów ustawy, w tym fundacje i stowarzyszenia, z zastrzeżeniem ust. 4 ustawy. Adresatem darowizny podlegającej odliczeniu co do zasady, nie może być jednostka sektora finansów publicznych (określonych w art. 5 ustawy z 26.11.1998 r. o finansach publicznych, Dz. U. z 2003 r. nr 15, poz. 148 ze zm.). Darowizna nie może być przekazana na rzecz partii politycznych, związków zawodowych i organizacji pracodawców, samorządów zawodowych, fundacji, których jedynym fundatorem jest Skarb Państwa lub jednostka samorządu terytorialnego. Chyba, że majątek tej fundacji nie jest w całości mieniem państwowym, mieniem komunalnym lub mieniem pochodzącym z finansowania środkami publicznymi w rozumieniu ustawy o finansach publicznych lub fundacja prowadzi działalność statutową w zakresie nauki, w szczególności na rzecz nauki. Ponadto darowizna nie może być przekazana na fundację utworzoną przez partie polityczne oraz spółek działających na podstawie przepisów o kulturze fizycznej. Art. 3 ust. 3 ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie stanowi wprost, iż podmiotami, na rzecz których może być przekazana darowizna, a darczyńcy może przysługiwać prawo do jej odliczenia od dochodu, są te osoby prawne i jednostki organizacyjne, które działają na podstawie przepisów o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w RP, o stosunku Państwa do innych kościołów i związków wyznaniowych oraz gwarancjach wolności sumienia i wyznania, jeżeli ich cele statutowe obejmują prowadzenie działalności pożytku publicznego oraz stowarzyszenia jednostek samorządu terytorialnego.

Ostatnim z wymogów umożliwiających odliczenie darowizny od dochodu, jest warunek, zgodnie z którym darowizna nie może być przekazana na rzecz osób fizycznych a także osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, prowadzących działalność gospodarczą polegającą na wytwarzaniu wyrobów przemysłu elektronicznego, paliwowego, tytoniowego, spirytusowego, winiarskiego, piwowarskiego, a także pozostałych wyrobów alkoholowych o zawartości alkoholu powyżej 1,5 % oraz wyrobów z metali szlachetnych albo z udziałem tych metali, lub handlu tymi wyrobami.

Zgodnie z art. 18 ust. 1c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych darowizna pieniężna musi być potwierdzona dowodem wpłaty na rachunek bankowy obdarowanego a darowizna przekazana w innej formie musi być potwierdzona dokumentami, z których wynika jej wartość oraz oświadczeniem obdarowanego o jej przyjęciu.

Nieodpłatne udostępnienie powierzchni reklamowej można uznać za darowiznę. Działanie to nosi bowiem cechy darowizny, jakim jest bezpłatne świadczenie dokonane kosztem majątku spółki. Spółka udostępniając bezpłatnie powierzchnię reklamową organizacjom pożytku publicznego na łamach swojego czasopisma ponosi koszty związane z wydrukowaniem tych reklam, nie otrzymując przy tym żadnego odpowiednika w świadczeniu drugiej strony.

Mając na uwadze powyższe stanowisko przedstawione we wniosku jest prawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego.