Jak wynika ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku z dnia 06.12.2006 r. (data wpływu do US Łuków 06.12.2006 r.), Strona w dniu 13.04.2006 r. rozpoczęła po raz pierwszy prowadzenie działalności gospodarczej, w ramach której prowadzi usługi wulkanizacyjne, wymienia i sprzedaje opony samochodowe, dokonuje konserwacji i napraw pojazdów samochodowych. Wg stanu na dzień 06.12.2006 r. Strona uzyskała od początku prowadzenia działalności gospodarczej 9200,82 zł obrotu netto z tytułu przychodu nieudokumentowanego oraz 991,83 zł obrotu netto udokumentowanego. Od 3 grudnia 2006 r. Strona w ramach handlu obwoźnego dokonuje sprzedaży opon samochodowych, przy czym nie dokonuje sprzedaży części samochodowych.
W związku z powyższym Strona sformowała zapytanie czy ma obowiązek rozpoczęcia ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego za pomocą kasy rejestrującej w związku z tym, iż sprzedaje opony.
Zajmując swe stanowisko Strona poinformowała, iż sprzedając opony samochodowe i nie przekraczając w roku rozpoczęcia działalności gospodarczej kwoty obrotu w wysokości 20 tys. zł nie ma obowiązku rozpoczęcia ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego za pomocą kasy rejestrującej.

Zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zmianami) podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących. Na podstawie art. 11 ust. 7 pkt. 3 cyt. ustawy minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia może zwolnić na czas określony niektóre grupy podatników oraz niektóre czynności z obowiązku, o którym mowa w ust. 1, ze względu na rodzaj prowadzonej działalności lub wysokość obrotu.

W przypadku zwolnień do obowiązku ewidencjonowania obrotów za pomocą kas zastosowanie mają przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2006 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. Nr 51, poz. 375). Na podstawie § 3 ust. 6 rozporządzenia do dnia 31 grudnia 2006 r. zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania podatników rozpoczynających sprzedaż w 2006 r., z tym że w przypadku przekroczenia kwoty obrotów w wysokości 20.000 zł, z działalności, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy, zwolnienie obowiązuje do dnia przekroczenia tej kwoty.Zwolnień od obowiązku ewidencjonowania na podstawie § 4 ww. rozporządzenia, o których mowa w § 2 oraz § 3, nie stosuje się bez względu na wysokość osiąganych obrotów:

1) do podatników prowadzących działalność w zakresie sprzedaży gazu płynnego;
2) przy świadczeniu usług przewozów regularnych i nieregularnych pasażerskich w samochodowej komunikacji, z wyjątkiem przewozów, o których mowa w poz. 6 i 7 załącznika do rozporządzenia;
3) przy świadczeniu usług przewozu osób i ładunków taksówkami;
4) przy dostawie: silników spalinowych tłokowych, wewnętrznego spalania, typu stosowanego w pojazdach mechanicznych (PKWiU 34.10.1), nadwozi do pojazdów mechanicznych, przyczep i naczep (PKWiU 34.2), części i akcesoriów do pojazdów mechanicznych i ich silników (PKWiU 34.3);
5) przy dostawie:
a) sprzętu radiowego, telewizyjnego i telekomunikacyjnego, z wyłączeniem lamp elektronowych i innych elementów elektronicznych oraz części do aparatów i urządzeń do operowania dźwiękiem i obrazem, anten, (ex PKWiU 32),
b) sprzętu fotograficznego, z wyłączeniem części i akcesoriów do sprzętu i wyposażenia fotograficznego, (ex PKWiU 33.40.3);
6) przy dostawie wyrobów z metali szlachetnych lub z udziałem tych metali, których sprzedaż nie może korzystać ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy;
7) przy dostawie nagranych, z zapisanymi danymi lub zapisanymi pakietami oprogramowania komputerowego (w tym również sprzedawanymi łącznie z licencją na użytkowanie): płyt CD, DVD, kaset magnetofonowych, taśm magnetycznych (w tym kaset wideo), dyskietek, kart pamięci, kartridży.
Przy czym brzmienie przepisu § 4 pkt. od 4 do 7 stosuje się od dnia 1 września 2006 r. (§ 13 cyt. rozporządzenia).

W sytuacji gdy Strona dokonuje sprzedaży opon samochodowych, przy czym nie dokonuje sprzedaży części samochodowych, zasadniczym problemem więc jest ustalenie czy w grupowaniu PKWiU 34.3 o którym mowa w § 4 pkt. 4 ww. rozporządzenia wymienione są opony samochodowe.

Zgodnie z § 2 pkt. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 6 kwietnia 2004 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 89 poz. 844 ze zmianami) do celów podatku od towarów i usług, stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług (PKWiU), o której mowa w § 3, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2006 r., tj. Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 42, poz. 264, z 1999 r. Nr 92, poz. 1045, z 2001 r. Nr 12, poz. 94 oraz z 2003 r. Nr 28, poz. 239 i Nr 173, poz. 1682).

Grupowanie 34.3 nie obejmuje opon i dętek gumowych odrębnie sklasyfikowanych w PKWiU w grupowaniu 25.11 oraz opon bieżnikowanych sklasyfikowanych w grupowaniu 25.12

W przypadku więc, gdy Strona w dniu 13.04.2006 r. po raz pierwszy rozpoczęła prowadzenie działalności gospodarczej, dokonuje sprzedaży opon samochodowych, przy czym nie dokonuje sprzedaży części samochodowych, na podstawie § 3 ust. 6 ww rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących do dnia 31 grudnia 2006 r. zwolniona jest się z obowiązku ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego za pomocą kas rejestrujących w 2006 r., z tym że w przypadku przekroczenia kwoty obrotów w wysokości 20.000 zł, z działalności, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy, zwolnienie obowiązuje do dnia przekroczenia tej kwoty. W przypadku sprzedaży opon samochodowych nie ma zastosowania wyłączenie, o którym mowa w mowa w § 4 pkt. 4 ww rozporządzenia.

Powyższe oznacza, iż uznaję za prawidłowe stanowisko Strony zawarte we wniosku, iż sprzedając opony samochodowe i nie przekraczając w roku rozpoczęcia działalności gospodarczej kwoty obrotu w wysokości 20 tys. zł nie ma obowiązku rozpoczęcia ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego za pomocą kasy rejestrującej.

Powyższe postanowienie wydano na podstawie stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia. Ewentualna zmiana stanu prawnego skutkuje utratą aktualności interpretacji. Powyższa interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, wiąże natomiast organy podatkowe i organy kontroli skarbowej – do czasu jej zmiany lub uchylenia.