POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 216 oraz art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa – Bemowo stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 11.07.2006 r., uzupełnionym w dniu 07.08.2006 r. - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11.07.2006 r. wpłynął do tutejszego organu Pana wniosek (uzupełniony w dniu 07.08.2006 r.) w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego w trybie art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) dotyczący możliwości zastosowania zryczałtowanych kosztów uzyskania przychodu w wysokości 50% w związku z uzyskanym przychodem z tytułu sprzedaży prawa ochronnego na znak towarowy.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że spółka „X Spółka Jawna” jako pierwszy właściciel dokonała sprzedaży prawa ochronnego na znak towarowy zarejestrowany w Urzędzie Patentowym RP. Umowa sprzedaży została sporządzona i zrealizowana dopiero po udzieleniu przez Urząd Patentowy RP prawa ochronnego na ten znak i wpisaniu go do rejestru. W związku z powyższym ma Pan wątpliwości, czy może zastosować zryczałtowane koszty uzyskania przychodów w wysokości 50% z tytułu sprzedaży przeniesienia prawa własności znaku towarowego.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 lit „c”ustawy z dnia 29 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późń. zm.), przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących wartościami niematerialnymi i prawnymi ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych literze „b”, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c (...).

Definiując pojęcie składników majątkowych, art. 5a pkt 2 w/w ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odsyła do ustawy o rachunkowości. Art. 3 ust. 1 pkt 14 lit „b” ustawy z dnia 29 września 1994r. o rachunkowości (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 z późn. zm.), określa natomiast wartości niematerialne i prawne jako nabyte przez jednostkę, zaliczone do aktywów trwałych, prawa majątkowe nadające się do gospodarczego wykorzystania, o przewidywanym okresie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż rok, przeznaczone do używania na potrzeby jednostki, a w szczególności prawa do wynalazków, patentów, znaków towarowych, wzorów użytkowanych oraz zdobniczych.

Posiadane zatem przez spółkę prawo do znaku towarowego, jako wartość niematerialna i prawna, winno być ujęte w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, stosownie do dyspozycji zawartych w art. 22n w/w ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Niedopełnienie powyższego obowiązku nie stanowi jednak przeszkody, aby przychody z odpłatnego zbycia tego składnika majątku zaliczyć do przychodów z działalności gospodarczej.

W świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustalenie, z jakiego źródła pochodzi przychód osiągnięty przez podatnika, determinuje dalszy sposób postępowania przy ustalaniu podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych. W zależności od źródła przychodów, ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych przewiduje bowiem m.in. różne zasady ustalania kosztów uzyskania przychodów.

W przypadku działalności gospodarczej, przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów, zastosowanie znajduje zasada przewidziana w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z unormowaniem zawartym w powyższym przepisie, kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, w wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Z powyższego uregulowania wynika, iż koszty uzyskania przychodów związane są zawsze z przychodami z danego źródła oraz są ściśle i funkcjonalnie do tego źródła przyporządkowane. Zryczałtowane koszty uzyskania przychodów przewidziane zostały jedynie dla niektórych rodzajów przychodów, wśród których ustawodawca nie wskazał pozarolniczej działalności gospodarczej.

Ponadto stosownie do art. 23 ust. 1 pkt 1 lit „b” ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. „a” środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części; wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1 w/w powołanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określeniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. „d”, oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Natomiast przy ustalaniu dochodu z działalności gospodarczej zastosowanie znajduje przepis art. 24 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wskazane wyżej uregulowania nie przewidują możliwości uwzględnienia zryczałtowanych kosztów uzyskania przychodów. Przytoczona zatem przez Pana regulacja zawarta w art. 22 ust. 9 w/w ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mówiąca o kosztach w wysokości 50% uzyskanego przychodu z tytułu przeniesienia prawa własności znaku towarowego, w przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania.

W związku z powyższym Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa – Bemowo postanawia jak w sentencji.