W dniu 29.09.2006r. (uzupełnienie 18.10.2006r.) wpłynął do tutejszego organu podatkowego pisemny wniosek Podatnika o interpretację zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, w której nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa, kontrola skarbowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Wnioskodawca pyta, czy zasadne jest pobieranie podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu ryczałtu wypłacanego sędziom piłki nożnej jako zwrot kosztów przejazdu do miejsca rozgrywania meczu oraz ekwiwalentu sędziowskiego za prowadzenie meczu?

Z przedstawionego przez wnioskodawcę stanu faktycznego wynika, że Wielkopolski Związek Piłki Nożnej w Poznaniu wyznacza i deleguje sędziów na mecze. Za prowadzenie meczy sędziom wypłacany jest ekwiwalent sędziowski, a także zwrot zryczałtowanych kosztów dojazdu. Z załączonego pisma wynika, iż do końca miesiąca lipca 2006 roku, od łącznej sumy wypłaconego wynagrodzenia (tj. ekwiwalentu sędziowskiego i zryczałtowanych kosztów dojazdu), po odliczeniu kosztów uzyskania przychodu w wysokości 20%, płatnik pobierał zaliczkę na podatek dochodowy w wysokości 19% i wpłacał go na rachunek właściwego urzędu skarbowego. Wypłacona należność została zatem zaliczana w całości do dochodu sędziego i opodatkowana podatkiem dochodowym od osób fizycznych.Obecnie tj. od miesiąca sierpnia 2006 roku podatek dochodowy pobierany jest tylko od wypłacanego ekwiwalentu sędziowskiego.

Zdaniem wnioskodawcy pobieranie podatku dochodowego od wypłacanych zwrotów faktycznie poniesionych wydatków z tytułu kosztów dojazdu i zaliczanie ich do dochodu jest niesłuszne.

Po analizie przedstawionego przez wnioskodawcę stanu faktycznego oraz własnego stanowiska w sprawie, Naczelnik Urzędu Skarbowego w Śremie postanawia uznać stanowisko wnioskodawcy za prawidłowe. Zgodnie z przepisem art. 10 ust. 1 pkt 2 i art. 13 pkt 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (j. t. Dz. U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176 ze zmianami) źródłem przychodów jest działalność wykonywana osobiście, przez którą rozumie się przychody z osobiście wykonywanej działalności artystycznej, literackiej, naukowej, trenerskiej, oświatowej i publicystycznej, w tym z tytułu udziału w konkursach z dziedziny nauki, kultury i sztuki oraz dziennikarstwa, jak również przychody z uprawiania sportu, stypendia sportowe przyznawane na podstawie odrębnych przepisów oraz przychody sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych.
Stosownie natomiast do unormowań art. 41 ust. 1 w/w ustawy, podmiot dokonujący wypłaty należności z tytułu przychodów z działalności wykonywanej osobiście określonej w art. 13 pkt 2, w tym od przychodów sędziów sportowych, zobowiązany jest do pobierania zaliczki na podatek, natomiast podatnik osiągający ten przychód do uwzględnienia go w zeznaniu rocznym.
Zaliczki na podatek dochodowy płatnik pobiera zgodnie z powołanym przepisem w wysokości 19% należności pomniejszonej o koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 pkt 4 tej ustawy tj. 20% uzyskanego przychodu oraz pomniejszonej o składki potrącone przez płatnika w danym miesiącu na ubezpieczenie emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, zgodnie z przepisami o systemie ubezpieczeń społecznych. Obliczoną zaliczkę na podatek dochodowy zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne pobranej przez płatnika, zgodnie z przepisami o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych do wysokości nie przekraczającej 7,75 % podstawy wymiaru tej składki. Ponadto zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 9 ust. 1 powołanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów ustawy Ordynacja podatkowa zaniechano poboru podatku.
Zakres zwolnienia od podatku dochodowego wypłaconych osobom fizycznym diet i innych należności za czas podróży określa art. 21 ust. 1 pkt 16 oraz ust. 13 powyżej powołanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Zgodnie z tymi przepisami, w brzmieniu obowiązującym w 2006 roku, wolne od podatku są diety i inne należności za czas:

a) podróży służbowej pracownika,

b) podróży osoby niebędącej pracownikiem - do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust.13.

Podkreślić należy, że powołany przepis ustawy odnosi się zatem zarówno do pracowników, jak i osób niebędących pracownikami. Przy czym odrębnie określa warunki korzystania ze zwolnienia od podatku w przypadku tych dwóch grup podatników. W przypadku osób niebędących pracownikami mowa jest o świadczeniach otrzymywanych w związku z szeroko rozumianą podróżą, o ile są spełnione przesłanki wymienione w art. 21 ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do postanowień ust. 13 powołanego wyżej artykułu, przepis ust. 1 pkt 16 lit. b) stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione:

1) w celu osiągnięcia przychodów lub

2) w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw, lub

3) przez organy (urzędy) władzy lub administracji państwowej albo samorządowej oraz jednostki organizacyjne im podległe lub przez nie nadzorowane, lub

4) przez osoby pełniące funkcje obywatelskie, o których mowa w art. 13 pkt 5, w związku z wykonywaniem tych funkcji.

Dla obu grup podatników, tj. dla pracowników i osób nie będących pracownikami omawiane zwolnienie jest limitowane do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 roku w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1990 ze zmianami ) oraz rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 roku w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1991 ze zmianami).

Ponieważ przedmiotowe zwolnienie odnosi się także do osób niebędących pracownikami, zatem może mieć zastosowanie również do kosztów przejazdu zwracanych podatnikowi z osobiście wykonywanej działalności z tytułu prowadzenia zawodów sportowych, o ile wydatki z tego tytułu nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów powodując zmniejszenie podstawy opodatkowania o ich wartość. Należność ta powinna więc być wyodrębniona w umowie.

Reasumując zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym, a także zgodnie z powołanymi wyżej przepisami prawa podatkowego wypłacany ekwiwalent sędziowski stanowi przychód opodatkowany podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Natomiast ryczałt z tytułu poniesionych kosztów dojazdu na mecze wypłacany sędziemu piłkarskiemu podlega zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych do wysokości przewidzianej w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zaś nadwyżka ponad wysokość ustaloną zgodnie z w/w przepisem podlega opodatkowaniu i w związku z tym stanowi dochód podatnika.

Interpretacji udzielono w oparciu o stan faktyczny przedstawiony we wniosku oraz zgodnie ze stanem prawnym obowiązującym w dniu jej sporządzenia.