Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) Naczelnik Urzędu Skarbowego Łódź-Widzew uznaje za nieprawidłowe stanowisko przedstawione w złożonym wniosku z dnia 03.07.2006r.

W dniu 03.07.2006r. złożył Pan wniosek o wydanie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Stan faktyczny przedstawiony we wniosku:
Jest Pan osobą niepełnosprawną o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności, od 2005r. ponosi wydatki związane z adaptacją lokalu mieszkalnego na potrzeby osoby niepełnosprawnej. W 2005r. wydał Pan z tego tytułu 12.687,59 zł (posiada Pan dokumenty stwierdzające ich poniesienie).W związku z powyższym uważa Pan, iż przysługuje zwrot całej kwoty poniesionej na adaptację lokalu, tj. 12.687,59zł., a nie kwota nadpłaty wynikająca z zeznania podatkowego PIT-37 w wysokości 340zł.

Zasady korzystania z odliczenia z tytułu wydatków rehabilitacyjnych regulują przepisy art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), zgodnie z którym podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 28-30 oraz 30a-30c, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2 lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne. Katalog wyliczeń ujęty w art. 26 ust. 7a wskazuje na wydatki, które podlegają odliczeniu w ramach wydatków poniesionych na cele rehabilitacyjne. Spotyka się przy wielu wydatkach na cele rehabilitacyjne zastrzeżenia co do możliwości ich poniesienia formułowane m.in. w następujący sposób: "stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności", "niezbędnych w rehabilitacji", "ułatwiających wykonywanie czynności życiowych".Wskazane przykłady świadczą o tym, że konkretny wydatek przeznaczony na cele rehabilitacyjne musi z reguły wyróżniać się pewną cechą charakterystyczną, określoną co prawda ogólnie przez ustawodawcę, ale konkretyzowaną w odniesieniu do danego wydatku z uwagi na jego specyficzne cechy.

Wydatki podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie - art. 26 ust. 7b.Warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w art. 26 ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:
1. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawność, określonych w odrębnych przepisach, lub
2. decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
3. orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów - art. 26 ust. 7d.Zaznacza się, że w przypadku, gdy w przepisach jest mowa o osobach zaliczonych do II grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku, do których, na podstawie odrębnych przepisów orzeczono: całkowitą niezdolność do pracy albo umiarkowany stopień niepełnosprawności (art. 26 ust. 7f pkt 2).

Stosownie do art. 26 ust. 7a pkt 1 w/w ustawy, za wydatki na cele rehabilitacyjne uważa się wydatki poniesione na adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności.

Wysokość wydatków na cele określone w ust. 7a ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie, z wyjątkiem wydatków o których mowa w ust. 7a pkt 7, 8 i 14 (art. 26 ust. 7c). Z powyższego wynika, iż przedmiotowe wydatki poniesione na cele rehabilitacyjne podlegają odliczeniu od podstawy obliczenia podatku (art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) w pełnej wysokości. Ustawodawca nie określił górnego limitu, co oznacza, że wydatki spełniające wymogi stawiane przez ustawę podatku dochodowym od osób fizycznych podlegają odliczeniu od dochodu w całości (co nie stanowi takiej samej kwoty przypadającej do zwrotu).Powyższe w konsekwencji prowadzi do obniżenia podstawy obliczenia podatku i obliczenia zobowiązania podatkowego za dany rok w niższej wysokości.

Reasumując - nie przysługuje Panu zwrot w pełnej wysokości poniesionych wydatków na cele rehabilitacyjne, a jedynie prawo skorzystania z ulgi polegającej na odliczeniu tych wydatków od osiągniętego w danym roku podatkowym dochodu.

Zatem postanowiono jak w sentencji.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.