P O S T A N O W I E NI E

Na podstawie art. 216 i art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005 r. nr 8, poz. 60 z późniejszymi zmianami) stwierdzam, że stanowisko Spółki zawarte we wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w kwestii wpływu różnic kursowych na ustalenie wartości początkowej środka trwałego jest prawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

Pismem z dnia 18 sierpnia 2006 r. (data wpływu do tut. Urzędu 22 sierpnia 2006 r.) X Sp. z o.o. zwróciła się z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie.Z opisanego stanu faktycznego wynika, że Spółka w związku z zakupem za granicą urządzenia produkcyjnego (środka trwałego) otrzymała od dostawcy w maju 2006 r. fakturę wystawioną (również w maju) w walucie obcej (CHF). Środek trwały został przyjęty do używania i wprowadzony do ewidencji w lipcu 2006 r. Zapłata za środek trwały (za fakturę) zgodnie z umową nastąpić miała we wrześniu 2006 r. (a więc po przyjęciu środka trwałego do używania).

Pytanie Spółki brzmi: Czy niezrealizowane do dnia przyjęcia środka trwałego do używania różnice kursowe od zobowiązania dewizowego mają wpływ na ustalenie wartości początkowej środka trwałego? A jeśli tak, to w jaki sposób (pomiędzy jakimi kursami: kupna, sprzedaży, średni NBP) należy te różnice ustalić, w związku z brakiem stosownych precyzyjnych uregulowań w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych w tym zakresie?

Stanowisko Spółki w tej sprawie:Zdaniem Spółki, niezrealizowane do dnia przyjęcia środka trwałego do używania różnice kursowe od zobowiązań dewizowych nie mają wpływu na wartość początkową środka trwałego.Powołując się na ugruntowaną linię orzecznictwa Spółka podnosi, że podatkowe różnice powstają jedynie w przypadku zdarzeń gospodarczych bezpośrednio związanych z faktyczną zapłatą zobowiązań, z faktycznymi przepływami środków finansowych. Są to tzw. "różnice kursowe zrealizowane". W każdym przypadku, aby można było mówić o podatkowych różnicach kursowych, konieczny jest rzeczywisty "ruch pieniądza" (wpływ lub wypływ środków pieniężnych na lub z rachunku bankowego). Nie ma zatem podstaw, aby wartość początkową środka trwałego korygować o różnice kursowe "statystycznie" obliczone na dzień przekazania środka trwałego do używania od niezapłaconych zobowiązań dotyczących ceny należnej sprzedającemu, a wyrażonych w walutach obcych, ponieważ w przepisach art. 15 ust. 1 oraz ust.1a, zgodnie z którymi następuje wyliczenie różnic kursowych, nie ma mowy o kursie z dnia oddania środka trwałego do używania.

W związku z tym, że zapłata za zobowiązanie następuje po dniu przyjęcia środka trwałego do używania, w świetle art. 16g ust. 5 w związku z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, różnice kursowe powstające z porównania kursu średniego z dnia zarachowania kosztu (z dnia faktury dokumentującej zakup środka trwałego - maj 2006 r.) z kursem sprzedaży z dnia zapłaty zobowiązania ogłaszanym przez bank, z którego usług korzysta Spółka (wrzesień 2006 r.), nie ma wpływu na określenie wartości początkowej środka trwałego.

Ustosunkowując się do powyższego stwierdza się co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity Dz. U. z 2000 r. nr 54, poz. 654 z późniejszymi zmianami), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursów średnich ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski z dnia poniesienia kosztu. Jeśli koszty wyrażone są w walutach obcych, a między dniem ich zarachowania i dniem zapłaty występują różne kursy walut, koszty te odpowiednio podwyższa się lub obniża o różnice wynikające z zastosowania kursu sprzedaży walut z dnia zapłaty, ustalonego przez bank, z którego usług korzystał ponoszący koszt, oraz z zastosowania kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia zarachowania kosztów.Norma art. 15 ust. 6 ww. ustawy stanowi, iż kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Na podstawie art. 16a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c ww. ustawy, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1 ww. ustawy, zwane środkami trwałymi.

W oparciu o art. 16g ww. ustawy, co do zasady, w razie odpłatnego nabycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, za wartość początkową uważa się cenę ich nabycia. Zgodnie z art. 16g ust. 5 ww. ustawy, cenę nabycia, o której mowa w ust. 3, oraz koszt wytworzenia, o którym mowa w ust. 4, koryguje się o różnice kursowe, naliczone do dnia przekazania do używania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

Należy stwierdzić, iż co do zasady, jeśli między nabyciem urządzenia produkcyjnego a uzyskaniem przychodu przez Spółkę zachodzi związek przyczynowo-skutkowy jak również, jeśli wydatki związane z ww. nabyciem nie znajdują się w katalogu wydatków wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów normą art. 16 ust. 1 ww. ustawy, to odpisy amortyzacyjne przedmiotowego urządzenia będą stanowiły dla Spółki koszty uzyskania przychodów. Spółka nabyła odpłatnie przedmiotowe urządzenie, zatem w celu ustalenia jego wartości początkowej należy zastosować normę art. 16g ust. 1 ww. ustawy w związku z normą art. 16g ust. 5 ww. ustawy, stanowiących, iż zasadniczo, wartością początkowa przedmiotowego urządzenia będzie cena nabycia, tj. kwota należna zbywcy, skorygowana o różnice kursowe, naliczone do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Art. 15 ust 1 ww. ustawy stanowi o kosztach uzyskania przychodów w odniesieniu do różnic kursowych. Dla celów podatku dochodowego od osób prawnych, aby powstały różnice kursowe musi nastąpić w pierwszej kolejności zarachowanie kosztu, następnie koszt ten musi być realnie poniesiony, a ponadto między dniem zarachowania kosztu a dniem realnego poniesienia kosztu musi wystąpić zmiana kursu waluty. Na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszty uzyskania przychodów z tytułu różnic kursowych występują w momencie ich naliczenia. Naliczenie ww. różnic kursowych następuje w chwili realizacji zobowiązania wyrażonego w walucie obcej, tj. w dniu zapłaty tego zobowiązania, jednakże pod warunkiem, że kurs waluty obcej z dnia poniesienia kosztów jest inny niż kurs tej waluty z dnia jego zarachowania. Mając na względzie powyższe, w stosunku do ustalania różnic kursowych dotyczących wartości początkowej środka trwałego należy stosować analogiczne rozwiązania. Konsekwentnie zatem, cenę nabycia środka trwałego koryguje się tylko o zrealizowane różnice kursowe.

Na podstawie przedstawionego przez Spółkę stanu faktycznego, do dnia przekazania środka trwałego do używania nie dojdzie do uregulowania należności od dostawcy. Fakturę na zakup urządzenia produkcyjnego Spółka otrzymała w maju 2006 r. a termin płatności określony jest na wrzesień 2006 r. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie wprowadza obowiązku obliczania kursu waluty obcej na dzień przekazania środka trwałego do używania. Zatem jeśli w okresie od dnia otrzymania faktury w walucie obcej do dnia przyjęcia środka trwałego do używania nie dojdzie do uregulowania wynikających z tej faktury należności, to nie ma podstaw prawnych do naliczenia różnic kursowych. W oparciu o dyspozycję art. 16g ust. 5 w związku z art. 16g ust. 3 oraz z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, niezrealizowane do dnia przyjęcia środka trwałego do używania różnice kursowe od zobowiązania dewizowego nie mają wpływu na ustalenie wartości początkowej środka trwałego.

Zgodnie z art. 14 b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika, inkasenta natomiast wiąże organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia. Na niniejsze postanowienie zgodnie z art. 236 w związku z art. 14 a § 4 ustawy Ordynacja podatkowa służy prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Lublinie za pośrednictwem Naczelnika Lubelskiego Urzędu Skarbowego w Lublinie w terminie 7 dni od daty jego doręczenia.