P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14 a § 4 w związku z art. 14 a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005 r. Nr 8 poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu wniosku Spółki z dnia 25.05.2006 r. (data wpływu do tut. Urzędu 30.05.2006 r.) w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie podatnika w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie

postanawia

uznać za nieprawidłowe stanowisko Spółki w przedmiocie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatków związanych z finansowaniem imprez motywacyjnych i integracyjnych dla pracowników Spółki

U Z A S A D N I E N I E

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Spółka w ramach prowadzonej w Polsce działalności gospodarczej, świadczy na rzecz zagranicznych usługobiorców usługi reklamy dotyczące produktów ..........., sprzedawanych w Polsce przez niezależnych dystrybutorów jak również usługi organizacji i administracji badań klinicznych. Z tytułu świadczonych usług Spółka otrzymuje od zagranicznych usługobiorców wynagrodzenie kalkulowane na bazie kosztów faktycznie poniesionych przez Spółkę w związku ze świadczeniem usług powiększonych o określony procent marży. W ramach swojej działalności Spółka ponosi m.in. wydatki związane z finansowaniem spotkań motywacyjnych i integracyjnych dla pracowników Spółki (zwanych dalej Spotkaniami) organizowanych przez Spółkę lub podmioty trzecie w kraju i zagranicą. W skład ponoszonych przez Spółkę wydatków wchodzą między innymi koszty transportu pracowników, koszty noclegów, wyżywienia, koszty związane z organizacją wydarzeń o charakterze integracyjnym i motywacyjnym oraz inne tym podobne koszty. W praktyce wydatki związane z organizacją konkretnego Spotkania ujmowane są najczęściej na pojedynczej fakturze wystawionej przez organizatora.

Głównym celem Spotkań finansowanych przez Spółkę jest motywowanie pracowników poprzez poprawę atmosfery pracy oraz promowanie integracji i współpracy pracowników zarówno w ramach zespołów, jak i pomiędzy działami. Ponadto podczas Spotkań organizowanych przez Spółkę mogą, ale nie muszą odbywać się sesje szkoleniowe dotyczące określonego obszaru działalności biznesowej Spółki, np.: obejmujące prezentację planowanych metod zwiększenia efektywności działań reklamowych.

W związku z powyższym stanem faktycznym Spółka wystąpiła o potwierdzenie swego stanowiska, iż:

na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wydatki poniesione w związku z finansowaniem Spotkań dla pracowników Spółki stanowią w pełni odliczalne koszty uzyskania przychodów.

W uzasadnieniu swego stanowiska Spółka powołuje się na definicję kosztów uzyskania przychodów wynikającą z treści art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wykazując zarówno związek poniesionych wydatków z przychodami, jak i wskazując na brak przesłanki negatywnej, tj. brak wyłączenia powyższych kosztów na podstawie art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

W ocenie Spółki wydatki związane z organizacją Spotkań dla pracowników pozostają w bezpośrednim związku przyczynowo-skutkowym z przychodami generowanymi przez Spółkę. Głównym celem organizacji Spotkań jest motywowanie pracowników do bardziej efektywnej pracy, zaś wysoka motywacja pracowników bezpośrednio przekłada się na ich wydajność i jakość wykonywanej przez nich pracy. Spółka podkreśla rolę integracji pracowników, która nie tylko pozwala scalić zespół oraz utrwalić w nim poczucie wspólnego celu, sprzyjając sprawnemu realizowaniu postawionych przed nim zadań. Poza wpływem na zwiększenie efektywności współdziałania pracowników w ramach zespołów, integracja pracowników osiągana dzięki Spotkaniom przyczynia się również do skuteczniejszej współpracy pomiędzy poszczególnymi działami Spółki. Jest to tym bardziej istotne, że większość osób zatrudnionych w Spółce to pracownicy pracujący poza siedzibą Spółki w poszczególnych regionach kraju. Tym samym Spotkania przyczyniają się do usprawnienia funkcjonowania całej Spółki w zakresie jakości i efektywności wykonywanych usług.

Na poparcie swego stanowiska w zakresie istnienia związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy przedmiotowymi wydatkami a przychodami Spółki, wnioskodawca dodatkowo podnosi, iż zgodnie z postanowieniami umów zawartych z usługobiorcami w ramach prowadzonej przez Spółkę działalności, wszelkie koszty faktycznie poniesione przez Spółkę w związku ze świadczeniem przez nią usług są zwracane przez usługobiorców w ramach wynagrodzenia za usługę powiększonego o odpowiednią marżę. W ramach omawianego mechanizmu ustalania wynagrodzenia należnego Spółce, koszty ponoszone przez Spółkę stają się następnie jej przychodami, tak więc każdy poniesiony koszt - włączając w to koszty poniesione na organizację Spotkań - przyczynia się efektywnie do zwiększenia przychodu podatkowego Spółki.

Wnioskodawca powołuje się na stanowisko Ministerstwa Finansów wyrażające pogląd, że wydatki poniesione na zorganizowanie dla pracowników imprezy integracyjnej i okolicznościowej mogą stanowić koszt uzyskania przychodów.

W przytoczonym wyżej wyjaśnieniu, Ministerstwo Finansów stwierdziło, że: „Kosztami podatkowymi są również tzw. koszty pracownicze. Koszty te obejmują przede wszystkim wynagrodzenie zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety oraz wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników. Mogą również obejmować wydatki ponoszone na rzecz pracowników w postaci organizacji dla nich imprez okolicznościowych i integracyjnych. Wydatki te związane są bowiem z prowadzoną przez podatnika działalnością oraz mają na celu poprawę atmosfery pracy i zintegrowanie pracowników z pracodawcą (podatnikiem), a przez to zwiększenie efektywności pracy.”

W świetle powyższego Spółka stoi na stanowisku, iż wydatki związane z finansowaniem Spotkań dla pracowników, będące elementem kosztów zatrudnienia pracowników, stanowią w pełnej wysokości koszty uzyskania przychodów.

Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie nie podziela stanowiska Spółki zawartego we wniosku i wyjaśnia, co następuje.

Konstrukcja kosztów uzyskania przychodów, określona w art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) oparta jest na klauzuli generalnej stanowiącej, iż kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkami enumeratywnie wymienionymi w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

W związku z tym do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć tzw. koszty pracownicze. Pojęcie to obejmuje przede wszystkim wynagrodzenia wypłacane pracownikom za pracę wykonywaną w ramach stosunku pracy. Można tu wymienić zarówno wynagrodzenie zasadnicze, wynagrodzenie za godziny nadliczbowe, wszelkiego rodzaju nagrody i premie jak również wszelkiego rodzaju świadczenia dodatkowe diety oraz wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników. W ramach tych wydatków nie mieszczą się jednak wydatki poniesione na zorganizowanie dla pracowników imprez integracyjnych.

Celem spotkań integracyjnych i motywacyjnych jest niewątpliwie stworzenie dobrej atmosfery i zacieśnienie więzi zarówno wśród pracowników przedsiębiorstwa, jak i pomiędzy pracownikami a firmą, co w konsekwencji powinno przełożyć się na lepszą pracę firmy. Jednakże należy wskazać przede wszystkim na rekreacyjny charakter spotkań, bliższy działalności socjalnej niż produkcyjnej. Zgodnie zaś z przepisem art. 16 ust. 1 pkt. 45 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków pracodawcy na działalność socjalną, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych; kosztem uzyskania przychodów są jednak świadczenie urlopowe wypłacone zgodnie z przepisami o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych.

Pod pojęciem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych rozumie się wszelką działalność socjalną, o ile jej zakres odpowiada zakresowi zdefiniowanemu w ustawie z dnia 04.03.1994 r. o Zakładowym Funduszu Świadczeń Socjalnych (Dz.U. Nr 70 z 1996. poz.335 ze zm.). Zgodnie z art. 2 pkt. 1 tej ustawy pojęcie działalność socjalna oznacza usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form krajowego wypoczynku, działalności kulturalno–oświatowej, sportowo–rekreacyjnej, udzielanie pomocy materialnej – rzeczowej lub finansowej a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową. W świetle powyższego, opisane w przedmiotowym wniosku Podatnika spotkania organizowane dla pracowników Spółki należy uznać za działalność socjalną (a więc jako spotkania mające charakter wypoczynkowy i rekreacyjny poprzez dominację sposobu spędzanego czasu).

Powyższe oznacza, że wszelkie wydatki na działalność socjalną finansowane przez pracodawców, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów. Odnosi się to zarówno do pracodawców tworzących zakładowy fundusz świadczeń socjalnych jak również do pracodawców nie tworzących tego funduszu, bądź nie wypłacających świadczeń urlopowych. Są wydatkami określonymi jako działalność socjalna w rozumieniu przepisów ustawy o Zakładowym Funduszu Świadczeń Socjalnych i powinny być wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt. 45 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Jedynie na zasadzie wyraźnego wyjątku wynikającego z art. 16 ust. 1 pkt 9 lit. b ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnik może do kosztów uzyskania przychodów zaliczyć odpisy i zwiększenia, które w rozumieniu ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (tekst jednolity: Dz. U. z 1996r., Nr 70, poz. 335 ze zmianami) obciążają koszty działalności pracodawcy; kwalifikacja tych wydatków jako kosztów uzyskania przychodu następuje więc bezpośrednio na podstawie odesłania do właściwych przepisów prawa pracy, pod warunkiem, że środki pieniężne stanowiące równowartość tych odpisów i zwiększeń zostały wpłacone na rachunek funduszu.

Należy zauważyć, iż przepis art. 16 ust. 1 pkt. 45 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie mówi o wydatkach sfinansowanych z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, ale o wydatkach na działalność socjalną określoną w ustawie o Zakładowym Funduszu Świadczeń Socjalnych, np. na działalność sportowo-rekreacyjną, czy też kulturalno-oświatową. Powyższe oznacza, że wszelkie wydatki na działalność socjalną sfinansowane przez pracodawców nie stanowią kosztów uzyskania przychodu. Zdaniem tutejszego organu podatkowego organizowane przez Spółkę Spotkania spełniają wszelkie warunki zawierające się w definicji działalności socjalnej w rozumieniu ustawy o Zakładowym Funduszu Świadczeń Socjalnych. Art. 8 ustawy o Zakładowym Funduszu Świadczeń Socjalnych mówiący o przyznawaniu świadczeń z funduszu socjalnego w zależności od sytuacji materialnej beneficjenta – nie ma w tym wypadku zastosowania – gdyż wynika to z istoty i natury rzeczy tych świadczeń – gdzie wiadomo, że nikt ani w postulatach, ani w praktyce nie różnicuje udziału w imprezie integracyjnej, czy okolicznościowej w firmie od sytuacji materialnej pracownika. Jest więc logiczne, że wymóg ten dotyczy np. różnych form pomocy nadzwyczajnej, czy dopłat do form wypoczynku – a nie do wyżej wymienionych świadczeń przedstawionych we wniosku. Zatem racjonalne jest, że wymóg prowadzenia działalności socjalnej z uwzględnieniem sytuacji materialnej pracowników, może dotyczyć tylko tych form działalności, które są z tym kryterium nierozerwalnie związane. To, że w przypadku imprez integracyjnych i okolicznościowych tego kryterium nie uwzględnia się, nie oznacza, że wydatki nie są związane z działalnością mogącą być finansowaną z funduszu socjalnego w rozumieniu przepisów o tym funduszu.

Tak więc pomimo, iż generalnie do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć tzw. koszty pracownicze – pojęcie to obejmuje przede wszystkim wynagrodzenie zasadnicze, jak też wynagrodzenie za godziny nadliczbowe, wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety oraz wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników. W ramach tych wydatków nie mieszczą się jednak wydatki poniesione na zorganizowanie imprez integracyjnych i motywacyjnych – które generalnie są wydatkami w rozumieniu ww. art.16 ust. 1 pkt. 45. Zdaniem tutejszego organu podatkowego, nie znajduje uzasadnienia argument wnioskodawcy wskazujący na brak przesłanki negatywnej, tj. brak wyłączenia wymienionych we wniosku kosztów na podstawie art. 16 ust. 1 ww. ustawy. Jedynie wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników ponoszone w ramach organizowanych Spotkań mogą stanowić w pełni odliczalne koszty uzyskania przychodów – pod warunkiem ich właściwego udokumentowania.

Dodatkowo Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego zauważa, że wskazane we wniosku pisma Ministerstwa Finansów nie są źródłami prawa. Zgodnie z przepisami Ordynacji podatkowej, tylko w przypadku zastosowania się do udzielonej mu interpretacji w sprawie jego indywidualnych obowiązków podatkowych – jeśli była ona błędna – nie poniesie on negatywnych dla niego konsekwencji podatkowych.

W związku z powyższym Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie postanowił jak w sentencji.