Naczelnik Świętokrzyskiego Urzędu Skarbowego w Kielcach działając na podstawie art. 14a § 1 oraz § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu wniosku Spółki znak: NO/30/2006 z dnia 01.08.2006 r. (data wpływu do Urzędu 03.08.2006 r.) w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług, stwierdza, iż stanowisko Spółki jest prawidłowe.

Stan faktyczny: Fabryka, mająca w zakresie swej działalności m.in. produkcję grzejników i kotłów, chcąc zabezpieczyć się przed ewentualnym odstąpieniem przez kontrahentów od umowy często zastrzega sobie w umowach, że warunkiem prawidłowego i terminowego wykonania postanowień umownych jest wpłacenie przez klienta zaliczki, która później zostanie zaliczona na poczet świadczenia głównego.
W stanie faktycznym będącym przedmiotem zapytania, Spółka zobowiązała się do wykonania i dostawy dla kontrahenta kotła parowego. Klient nie wyraża jednak zgody by nazwać w umowie świadczenie pieniężne zaliczką, gdyż jest to dla niego pewna dolegliwość, mająca odzwierciedlenie w zmianach prawno-organizacyjnych jego przedsiębiorstwa. Zaproponował, by nazwać to świadczenie nie zaliczką bądź zadatkiem, a kaucją, która również zostanie zaliczona na poczet świadczenia głównego. Według Spółki, zgodnie z zasadą swobody umów i regulacjami prawa cywilnego, strony mogą w umowie ustalić, że klient wnosi w momencie zawarcia umowy tytułem kaucji pewną wartość środków pieniężnych, które później zostaną zaliczone na poczet należności głównej. Jednak fakt ten musi zostać udokumentowany w postaci wystawionej przez Spółkę faktury, opiewającej na wartość wniesionej kaucji. Faktura zostanie wystawiona w dniu wpłaty przez klienta na rachunek bankowy środków pieniężnych tytułem przedmiotowej kaucji.

Spółka pyta: Czy świadczenie pieniężne, zwane kaucją, będzie opodatkowane podatkiem od towarów i usług?

Stanowisko w sprawie: Zdaniem Spółki w opisanej sytuacji zastosować można ogólne zasady i przyjąć, że środki finansowe pochodzące od klienta, zwane kaucją, służące pokryciu należności z tytułu prawidłowej realizacji umowy, należy opodatkować podatkiem VAT.

Odnosząc się do przedstawionego stanu faktycznego oraz pytania podatnika Naczelnik Świętokrzyskiego Urzędu Skarbowego w Kielcach stwierdza co następuje:

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku. Z kolei art. 29 ust. 2 w/w ustawy stanowi, iż w przypadku, gdy pobrano zaliczki, zadatki, przedpłaty lub raty, obrotem jest również kwota otrzymanych zaliczek, zadatków, przedpłat lub rat, pomniejszona o przypadającą od nich kwotę podatku. Dotyczy to również otrzymanych zaliczek na dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze.

W art. 19 ust. 11 cyt. ustawy wskazano natomiast, iż jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w tej części.

W myśl definicji zawartych w "Nowym słowniku języka polskiego" PWN, (Warszawa 2003 r.):
- zaliczka to część należności wpłacana lub wypłacana z góry na poczet tej należności,
- zadatek to suma pieniędzy wręczana przy zawarciu umowy w celu zapewnienia jej wykonania,
- przedpłata to część ceny towaru wpłacana w celu uzyskania gwarancji jego zakupu w określonym terminie,
- rata to część należności pieniężnej płatna w oznaczonym terminie,
- kaucja to suma pieniężna złożona jako gwarancja dotrzymania zobowiązania, zastaw, zabezpieczenie.

Z powyższego wynika, że w przypadku gdy kaucja zostanie zaliczona na poczet należności za sprzedany towar lub wykonaną usługę, jak to ma miejsce w opisanym stanie faktycznym, wówczas należy traktować ją jako formę zaliczki lub zadatku będącego obrotem w rozumieniu art. 29 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Ważny jest bowiem charakter czynności a nie jej nazwa.

Obowiązek podatkowy z tytułu wpłaconej kaucji powstanie na podstawie art. 19 ust. 11 ustawy, czyli w momencie jej otrzymania.