Ze złożonego wniosku z dnia 17.07.2006 r. (wpływ do tut. Urzędu 17.07.2006 r.) w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego wynika następujący stan faktyczny.

Prowadzi Pani działalność gospodarczą. Małżonek prowadzi odrębnie działalność gospodarczą. W trakcie trwania związku małżeńskiego zakupili Państwo w lutym 2006r. samochód osobowy (sześcioletni). Samochód ze względu na przysługujące mężowi ulgi został zarejestrowany na męża i na Panią jako współwłaściciela. Mąż nie będzie wykorzystywał samochodu w prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej.

Zdaniem Pani:

- w sytuacji gdy małżonek nie będzie używał ww samochodu w swojej działalności, samochód ten może być wprowadzony do ewidencji środków trwałych w Pani firmie oraz amortyzowany od pełnej wartości,

- posiadając oświadczenie poprzedniego właściciela, że samochód był używany wcześniej przez co najmniej sześć miesięcy możne być zastosowana indywidualna (podwyższona) stawka amortyzacji.

Ad.1 Zagadnienie, o którym mowa w złożonym zapytaniu zostało uregulowane w ustawie z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.). Zgodnie z przepisami art. 22 ust. 1 ww ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Powyższe oznacza, że kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki podatnika, ale tylko takie wydatki (nie wymienione w art. 23 cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo - skutkowym z uzyskaniem bądź zwiększeniem przychodu, czyli takie, które wpływają lub co najmniej w danych okolicznościach powinny wpłynąć na uzyskanie przychodu z danego źródła. Zatem kosztem uzyskania przychodów są uzasadnione racjonalnie i gospodarczo nakłady oraz wydatki związane z działalnością gospodarczą podatnika, który przez ich poniesienie zmierza do osiągnięcia przychodów z tego źródła.

Z uwagi na fakt, że zakupiony samochód objęty jest współwłasnością majątkową (małżeńską wspólnością majątkową), która jest jednym z rodzajów współwłasności łącznej oznacza, że nie jest możliwe wyodrębnienie w niej udziału każdego z małżonków - zgodnie z art. 43 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. Nr 9, poz. 59 ze zm.) oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Na podstawie art. 22a ust. 1 ww ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1) budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2) maszyny, urządzenia i środki transportu,

3) inne przedmioty.

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zgodnie z art. 22g ust. 11 powyżej cyt. ustawy - w razie gdy składnik majątku stanowi współwłasność podatnika, wartość początkową tego składnika ustala się w takiej proporcji jego wartości, w jakiej pozostaje udział podatnika we własności tego składnika majątku; zasada ta nie ma zastosowania do składników majątku stanowiących wspólność majątkową małżonków, chyba że małżonkowie wykorzystują składnik majątku w działalności gospodarczej prowadzonej odrębnie.

Ustawodawca uregulował kwestię zaliczania odpisów amortyzacyjnych do kosztów uzyskania przychodów w art. 22 ust. 8 cyt. ustawy. Zgodnie z tym przepisem kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Odnosząc powyżej powołane przepisy do stanu faktycznego przedstawionego w pytaniu należy stwierdzić, że może Pani zaliczyć przedmiotowy samochód (w całości) do środków trwałych w prowadzonej działalności gospodarczej i dokonywać odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej tego samochodu pod warunkiem, że małżonek nie będzie go wykorzystywał we własnym przedsiębiorstwie oraz nie będzie używany dla celów osobistych.

Należy nadmienić, że za wartość początkową środków trwałych stosownie do uregulowań art. 22g ust.1 pkt 1 ww ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uważa się w razie nabycia w drodze kupna - cenę ich nabycia z uwzględnieniem ust. 3.

Ad. 2. Z uregulowań prawnych zawartych w art. 22j ust. 1 pkt 1 ww ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika z tym, że okres amortyzacji nie może być krótszy niż - dla środków transportu, w tym samochodów osobowych, o których mowa w art. 23 ust. 3a - 30 miesięcy.

W myśl art. 22j ust. 2 pkt 1 środki trwałe, o których mowa w ust. 1 pkt 2 uważa się za używane - jeżeli podatnik udowodni, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 6 miesięcy.

Zatem posiadając dowód (oświadczenie zbywcy), że samochód przed jego nabyciem był wykorzystywany przez okres 6 miesięcy, ma Pani prawo ustalić indywidualną stawkę amortyzacji w sposób wskazany powyżej.

Reasumując, w analizowanej sytuacji, w świetle ww przepisów należy uznać stanowisko przedstawione we wniosku za prawidłowe.

Zatem postanowiono jak w sentencji.

Nadmienia się, że w związku z zadanym przez Panią pytaniem - czy w sprawach interpretacji co do zakresu i sposoby zastosowania prawa podatkowego konieczne jest każdorazowe zwracanie się z wnioskiem do naczelnika urzędu skarbowego, czy też można odwoływać się do spraw precedensowych interpretowanych przez NSA bądź też informacji udzielanych przez Gazetę Podatkową informuję, że zgodnie z przepisami art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Stosownie do uregulowań zawartych w art. 14b §1 i §2 ustawy - Ordynacja podatkowa, interpretacja wydana przez naczelnika urzędu skarbowego nie jest wiążąca dla podatnika, natomiast jest wiążąca dla organu podatkowego.

Zatem powoływanie się przez podatnika, na interpretacje przepisów prawa podatkowego, jeżeli nie dotyczą jego indywidualnej sprawy nie jest wiążące dla organu podatkowego.

Odpowiedzi udzielono z uwzględnieniem stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia