P O S T A N O W I E N I E

Działając na podstawie art. 216 § 1 w związku z art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29.08.1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 8 z 2005 r., poz. 60 ze zm.) Naczelnik Urzędu Skarbowego w Krapkowicach po rozpatrzeniu złożonego przez Spółkę wniosku w dniu 19.06.2006 r. dotyczącego interpretacji przepisów prawa podatkowego w kwestii zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów nierozliczonej części wydatków poniesionych na modernizację w przypadku sprzedaży lokalu - uznaje stanowisko Spółki jako nieprawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

Zgodnie z art. 14a § 4 ustawy z dnia 29.08.1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego następuje w drodze postanowienia, na które służy zażalenie.

Przepis art. 14a § 1 ustawy z dnia 29.08.1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 8 z 2005 r., poz. 60 ze zm.) stanowi iż stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Dnia 19.06.2006 r. do tut. organu podatkowego wpłynął wniosek Spółki w sprawie interpretacji przepisów prawa podatkowego.
Z przedstawionego przez Jednostkę stanu faktycznego wynika, iż w miesiącu marcu 2004 r. zawarła ona umowę najmu lokalu z przeznaczeniem na działalność handlową na czas nieokreślony. W związku z faktem, iż lokal wymagał modernizacji Spółka poniosła znaczące koszty, które są rozliczane w odpisach amortyzacyjnych w przyjętym 10-letnim okresie rozliczeniowym.
Ze względu na brak rentowności prowadzonego sklepu Jednostka zamierza podjąć decyzję o jego zbyciu, jednak nierealnym jest uzyskanie ceny sprzedaży w wysokości nierozliczonego kosztu poniesionego na modernizację w/w lokalu.
W związku z powyższym Spółka pyta, czy nierozliczona część kosztów poniesionych na modernizację będzie stanowiła dla Spółki koszty uzyskania przychodów?

Zdaniem Jednostki w oparciu o art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. c) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - wydatki poniesione przez Jednostkę powinny być dla niej kosztem uzyskania przychodów w przypadku zbycia lokalu, bez względu na czas ich powstania.

Biorąc powyższe pod uwagę Naczelnik Urzędu Skarbowego w Krapkowicach przedstawione przez Jednostkę własne stanowisko w sprawie uważa za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) - kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.
Aby określony koszt można było uznać za koszt uzyskania przychodów między tym kosztem a przychodem musi istnieć związek powodujący, iż poniesienie kosztu ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu.

Stosownie do treści art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. c) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 16 g ust. 13 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych - wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem pkt 8a, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Jak wynika z przedłożonego przez Jednostkę materiału dowodowego - Spółka nie jest właścicielem lokalu, który poddała modernizacji lecz jedynie wynajmuje ten lokal.

Działania podatnika odnoszące się do niestanowiącego jego własności środka trwałego, które zmierzają do jego ulepszenia, tzn. polegające na jego przebudowie, rozbudowie, rekonstrukcji adaptacji lub modernizacji (np. modernizacja wynajętego lokalu) - są inwestycją w obcym środku trwałym.
Poniesione na takie inwestycje wydatki mogą być zaliczone w koszty uzyskania przychodów jedynie poprzez dokonywanie odpisów amortyzacyjnych (pod warunkiem, że wydatki powyższe nie były podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócone, np. przez właściciela ulepszonego środka trwałego).

W myśl art. 16a ust. 2 pkt 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - niezależnie od przewidywanego okresu używania, przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach podlegają amortyzacji. Należy również dodać, że zgodnie z art. 16j ustawy, w odniesieniu do inwestycji w obcych środkach trwałych, podatnik ma możliwość zastosowania indywidualnych stawek amortyzacyjnych, z tym że dla inwestycji w obcych budynkach (lokalach) lub budowlach - okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat.

W świetle powyższego Spółka nie może przyjąć do kosztów uzyskania przychodów nierozliczonej części wydatków poniesionych na modernizację gdyż:

• Spółka nie jest właścicielem a jedynie najemcą modernizowanego lokalu a zatem niemożliwa jest jego sprzedaż,

• ulepszenie środków trwałych zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. c) nie stanowi kosztów uzyskania przychodów.

W związku z powyższym postanowiono jak w sentencji.

Powyższą interpretację wydano w oparciu o stan faktyczny przedstawiony w w/w wniosku oraz zgodnie ze stanem prawnym obowiązującym na dzień wydania interpretacji. Zgodnie z art. 14b § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta. Jeżeli jednak podatnik, płatnik lub inkasent zastosowali się do interpretacji, organ nie może wydać decyzji określającej lub ustalającej ich zobowiązanie podatkowe bez zmiany albo uchylenia postanowienia, o którym mowa w art. 14a § 4, jeżeli taka decyzja byłaby niezgodna z interpretacją zawartą w tym postanowieniu.

Przepis § 2 tegoż artykułu stanowi, iż interpretacja jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na postanowienie służy prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu za pośrednictwem tutejszego organu w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia. Zażalenie, zgodnie z przepisem art. 222 w związku z art. 239 Ordynacji podatkowej, powinno określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać podstawy uzasadniające to żądanie.