Dyrektor Izby Skarbowej w Rzeszowie, działając na podstawie art. 14b § 5 pkt 2 ustawy z dnia 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), zmienia z urzędu postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Stalowej Woli z dnia 29.03.2006 r., znak: US.II-415/45/1/06, w sprawie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego w ten sposób, że uznaje stanowisko przedstawione przez wnioskodawcę we wniosku z dnia 6.02.2006 r., znak: SO IV 8170-3/06, za nieprawidłowe.

Pismem z dnia 6.02.2006 r., znak: SO IV 8170-3/06, Urząd Gminy zwrócił się do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Stalowej Woli z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie (art. 14a ustawy - Ordynacja podatkowa). Wyżej wymieniony wniosek dotyczył obowiązku pobierania przez Urząd Gminy jako płatnika zaliczek na podatek dochodowy od wynagrodzeń wypłacanych członkom Gminnej Komisji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych. W świetle wyjaśnień wnioskodawcy (zawartych w ww. wniosku z dnia 6.02.2006 r.), wynagrodzenie dla członków Komisji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych ustala corocznie Rada Gminy w Gminnym Programie Profilaktyki Rozwiązywania Problemów Alkoholowych. Wynagrodzenie członków Komisji jest zróżnicowane w zależności od sprawowanej funkcji i wynosi średnio w miesiącu od 112 zł do 128 zł. Zdaniem Urzędu Gminy wynagrodzenie członków Komisji zwolnione jest od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 17 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), co w konsekwencji oznacza, że wnioskodawca jako płatnik nie ma obowiązku poboru zaliczek na podatek dochodowy od ww. wynagrodzeń do wysokości nieprzekraczającej miesięcznie kwoty 2.280 zł.

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Stalowej Woli, postanowieniem z dnia 29.03.2006 r., znak: US.II-415/45/1/06, uznał stanowisko przedstawione przez wnioskodawcę za prawidłowe. W uzasadnieniu postanowienia organ I instancji wskazał na art. 13 pkt 5 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w myśl którego za przychody z działalności wykonywanej osobiście uważa się przychody otrzymane przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych lub obywatelskich, bez względu na sposób powoływania tych osób, nie wyłączając odszkodowania za utracony zarobek, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w art. 13 pkt 7 ww. ustawy (tj. przychodów otrzymywanych przez osoby należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych). Stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 17 wymienionej ustawy wolne od podatku dochodowego są diety oraz kwoty stanowiące zwrot kosztów, otrzymane przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych i obywatelskich do wysokości nie przekraczającej miesięcznie kwoty 2.280 zł. W myśl definicji słownikowych, "dieta" to wynagrodzenie dzienne związane z wypełnieniem szczególnych obowiązków czy funkcji. O tym, czy dane świadczenie jest dietą w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 17 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych decyduje istota tego świadczenia, a nie jego nazwa. Przyjmując pogląd Naczelnego Sądu Administracyjnego wyrażony w wyroku z dnia 10.05.2005 r., sygn. akt FSK 2536/04, że dieta mieści się w zakresie pojęcia wynagrodzenie (przy czym nie każde wynagrodzenie osób wykonujących czynności wymiennie w art. 13 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest dietą), organ I instancji uznał, że wynagrodzenia przysługujące członkom Gminnej Komisji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych wolne są od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 17 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dyrektor Izby Skarbowej w Rzeszowie, analizując przedmiotowe postanowienie, zważył, co następuje:

W myśl art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 26.10.1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz. U. z 2002 r. Nr 147, poz. 1231 ze zm.), prowadzenie działań związanych z profilaktyką i rozwiązywaniem problemów alkoholowych oraz integracji społecznej osób uzależnionych od alkoholu należy do zadań własnych gmin. Realizacja zadań, o których mowa w ww. przepisie jest prowadzona w postaci gminnego programu profilaktyki i rozwiązywania problemów alkoholowych, stanowiącego część strategii rozwiązywania problemów społecznych, uchwalanego corocznie przez radę gminy (art. 4 ust. 2 ww. ustawy). W celu realizacji tego programu wójtowie (burmistrzowie, prezydenci miast) powołują gminne komisje rozwiązywania problemów alkoholowych. W skład gminnych komisji rozwiązywania problemów alkoholowych wchodzą osoby przeszkolone w zakresie profilaktyki i rozwiązywania problemów alkoholowych, przy czym za udział w pracach komisji otrzymują wynagrodzenie wg zasad, które określa rada gminy w gminnych programach rozwiązywania problemów alkoholowych (art. 4 ust. 5 ww. ustawy).

Stosownie do postanowień art. 9 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem zwolnionych z opodatkowania wolą ustawodawcy (wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c ww. ustawy) oraz dochodów, od których na podstawie przepisów ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Zgodnie z art. 13 pkt 6 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności wykonywanej osobiście w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy, uważa się przychody osób, którym organ władzy lub administracji rządowej albo samorządowej, sąd lub pr. rator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, w tym także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej. Bez wątpienia należą do nich zatem wynagrodzenia członów Gminnej Komisji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych, określone przez Radę Gminy, w gminnym programie rozwiązywania problemów alkoholowych.

Biorąc pod wagę, że ustawodawca wyraźnie wyodrębnia poszczególne źródła i rodzaje przychodów, jednoznacznie kwalifikując świadczenia otrzymywane przez członków komisji powoływanych przez organy samorządowe (art. 13 pkt 6 ww. ustawy), wynagrodzenia takie nie mogą być zaliczane do przychodów otrzymywanych przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych i obywatelskich (art. 13 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Konsekwencją powyższego jest m.in. wyłączenie stosowania wobec członków komisji samorządowych zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (obejmującego diety oraz kwoty stanowiące zwrot kosztów, otrzymywane przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych i obywatelskich). Zwolnienie to odnosi się bowiem wyłącznie do przychodów wymienionych w punkcie 5 art. 13 ustawy.

Zasady opodatkowania dochodów z tytułów określonych w art. 13 pkt 6 ustawy zostały określone w art. 41 ust. 1 i 1a ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl powołanego przepisu, płatnik (Urząd Gminy) wypłacający m.in. należności w tytułu działalności określonej w art. 13 pkt 6 ustawy, obowiązany jest pobrać zaliczki na podatek dochodowy w wysokości 19 % należności, pomniejszonej o koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 (przy czym zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 4 ww. ustawy koszty uzyskania przychodu z tytułu określonego w art. 13 pkt 6 ustawy określa się w wysokości 20 % uzyskanego przychodu, pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenie emerytalne i rentowe, ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy, których podstawę stanowi ten przychód; jeżeli podatnik udowodni, że poniesione koszty były wyższe, niż wynikające ze wskazanej powyżej normy procentowej - koszty te przyjmuje się w wysokości kosztów faktycznie poniesionych. Zgodnie z art. 42 ust. 2 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym Urząd Gminy jako płatnik jest obowiązany przesłać podatnikom oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika - imienne informacje o wysokości dochodu, sporządzone według ustalonego wzoru.