Naczelnik Świętokrzyskiego Urzędu Skarbowego w Kielcach działając na podstawie art. 14a § 1 oraz § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu wniosku Spółki otrzymanego dnia 30.05.2006 r. w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług, stwierdza, iż przedstawione we wniosku stanowisko podatnika jest nieprawidłowe.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, iż Spółka prowadząca działalność gospodarczą na terenie Polski zleca naprawę składników ruchomego majątku rzeczowego usługodawcy mającego swoją siedzibę w Niemczech. Po wykonaniu usługi Spółka otrzymuje od niemieckiego usługodawcy faktury zawierające odrębne pozycje wartości materiałów zużytych przy naprawach serwisowych oraz wartości wykonanej przy tych naprawach usług. Spółka posiada NIP UE, który podała kontrahentowi niemieckiemu. Faktury wystawiane przez niemieckiego usługodawcę nie zawierają podatku VAT.

W przedstawionym wniosku Spółka pyta: "Czy wartość usług i zużytych materiałów należy wykazać w jednej pozycji w deklaracji VAT-7 jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów czy też należy wydzielić import usług i wykazać go w pozycji import usług w deklaracji VAT-7 odrębnie od wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów ?"

Spółka stoi na stanowisku, iż należy rozdzielić wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów od importu usług i wykazać je w odpowiednich pozycjach deklaracji VAT-7. Swoje stanowisko Spółka potwierdza momentem powstania obowiązku podatkowego innego w przypadku importu usług i WNT. Zgodnie bowiem z art. 19 ust. 4 ustawy o VAT obowiązek podatkowy w imporcie usług powstaje z chwilą wystawienia faktury zagranicznej, nie później niż 7 dnia od dnia wykonania usługi. Natomiast w przypadku WNT, zgodnie z art. 20 ust. 5 ustawy o VAT, obowiązek podatkowy powstaje 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, a w przypadku, gdy przed terminem dostawy tego towaru podatnik podatku od wartości dodanej wystawił fakturę, obowiązek powstaje z chwilą wystawienia faktury.

Odnosząc się do przedstawionego stanu faktycznego oraz pytania Spółki, Naczelnik Świętokrzyskiego Urzędu Skarbowego w Kielcach stwierdza co następuje:

Zgodnie z treścią art. 2 ust. 9 ustawy z 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54 , poz. 535, ze zm.) importem usług jest świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 w/w ustawy. W przepisie tym określono, iż podatnikami są osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania albo pobytu poza terytorium kraju. Kluczowe znaczenie dla zaliczenia wykonanej usługi do importu usług ma ustalenie miejsca świadczenia, które jest zarazem miejscem opodatkowania transakcji. Z sytuacji opisanej we wniosku wynika, że składniki ruchomego majątku rzeczowego Spółki są naprawiane przez firmę serwisową w Niemczech, a następnie wracają do kraju (Polski). Wobec powyższego usługa, którą wykonał kontrahent niemiecki jest usługą na ruchomym majątku rzeczowym, ponieważ wszelkiego rodzaju procesy uszlachetniania, naprawiania wykonane na towarach, jak również usługi polegające na wytworzeniu towarów z materiałów powierzonych przez zleceniodawcę, są pracami na ruchomym majątku rzeczowym. Usługi na ruchomym majątku rzeczowym to usługi polegające na przetworzeniu, dostosowaniu jakiegoś produktu, po to aby mu nadać nową postać, na wniosek zlecającego, będącego właścicielem rzeczy, są pracami na ruchomym majątku rzeczowym. Każda czynność polegająca na poddaniu rzeczy jakimkolwiek pracom, które dotyczą jej bezpośrednio i oddziałowują na nią, zaliczyć należy do usług na rzeczach ruchomych .

Z definicji Wewnątrzwspólnotowego Nabycia Towarów zawartej w art. 9 ust. 1 ustawy o VAT wynika, że jest to nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy. Istotne znaczenie ma więc rozróżnienie dostawy towarów od świadczenia usług. Z redakcji art. 7 ust. 1 ustawy wynika, że dostawą towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie posiadającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów. Dla przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel konieczna jest umowa o konstrukcji zobowiązująco - rozporządzającej, czyli musi zawierać zobowiązanie do wydania rzeczy oraz fizyczne wydanie rzeczy. Może to nastąpić jedynie między podmiotem posiadającym prawo do rozporządzenia rzeczą jak właściciel a podmiotem , który to prawo dopiero nabędzie.
W przedmiotowej sytuacji jedynym podmiotem uprawnionym do rozporządzania rzeczą jest wnioskująca Spółka toteż nie można mówić o dostawie towarów czy wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów.

W przedmiotowej sytuacji zużyte materiały służyły należytemu wykonaniu usługi, a w związku z tym całą wartość faktur zagranicznych obejmujących zarówno materiały wykorzystane do naprawy oraz usługę naprawy należy traktować jako import usług. Zgodnie z art. 27 ust. 2 pkt 3 lit. d w związku z art. 28 ust. 7 ustawy o VAT, w przypadku usług wykonywanych na majątku ruchomym, świadczonych dla nabywcy, który podał wykonującemu te usługi numer, pod którym jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od towarów i usług (VAT UE) na terytorium państwa członkowskiego (tu Polska) innym niż terytorium państwa członkowskiego, na którym usługi są wykonywane (tu Niemcy), miejscem opodatkowania usług jest terytorium państwa członkowskiego, które wydało nabywcy tych usług ten numer, pod warunkiem, że towary po wykonaniu tych usług zostaną wywiezione z terytorium państwa członkowskiego, na którym usługi te zostały faktycznie wykonane .

Zgodnie z art. 29 ust. 17 ustawy o VAT podstawą opodatkowania w imporcie usług jest kwota. którą usługobiorca obowiązany jest zapłacić. Moment powstania obowiązku podatkowego w imporcie usług reguluje natomiast art. 19 ust. 19 ustawy o VAT. Co do zasady, powstaje on z chwilą wykonania usługi, a w przypadku gdy świadczenie usługi powinno być potwierdzone fakturą, obowiązek powstaje z chwilą jej wystawienia, nie później jednak niż 7 dnia od wykonania usługi. W sytuacji natomiast, gdy przed wykonaniem usługi podatnik zapłaci część należności, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą tej zapłaty.

W związku z powyższym Spółka winna tego rodzaju transakcje, rozliczać w deklaracji VAT-7, jako import usług oraz na podstawie art. 106 ust. 1 ustawy o VAT wystawiać fakturę wewnętrzną .