P O S T A N O W I E NI E

Na podstawie art. 216 i art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29.08.1997r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity, Dz. U. z 2005 r. nr 8, poz. 60 z późn. zm. ) stwierdzam, że stanowisko Spółki zawarte we wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji w sprawie sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego jest prawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

W dniu 24. 03. 2006 r. Spółka zwróciła się z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego w zakresie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Jak wynika z przedstawionego w piśmie stanu faktycznego „Spółka posiada zaktywowane jako długookresowe międzyokresowe rozliczenia czynne stanowiące aktywa do rozliczenia jako koszt w przyszłych okresach nakłady związane z opracowaniem i wdrożeniem do produkcji nowego produktu.Zmiana sytuacji rynkowej spowodowała, że Spółka uznała za celowe zaniechanie tego projektu i prowadzi negocjacje w sprawie sprzedaży opracowań ( jako KNOW HOW) i posiadanych wyposażeń - oprzyrządowań innej jednostce gospodarczej zainteresowanej kontynuowaniem prac tego produktu. Biorąc jednak pod uwagę fakt, że możliwa do uzyskania cena ze sprzedaży odbiega od zaktywowanych na tym projekcie kosztów zarząd Spółki podjął decyzję o spisaniu w ciężar kosztów operacyjnych części kosztów tego projektu”.

Spółka pyta, „czy podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów dla celów ustalenia podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych częściowo spisane w ciężar pozostałych kosztów operacyjnych koszty prac rozwojowych zaktywowane w długookresowych międzyokresowych rozliczeniach czynnych. .

Zdaniem Spółki „ koszty te stanowią koszty uzyskania przychodów dla ustalenia podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych. Stanowisko takie” Spółka opiera „na uregulowaniach art. 15 ust. 1 w powiązaniu z art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku (z późniejszymi zmianami) o podatku dochodowym od osób prawnych. Art. 16 ust. 1 cytowanej ustawy enumeratywnie wymienia jakie wydatki nie uważa się za koszty uzyskania przychodów i nie zawiera wyłącznie związanych z kosztami zaniechania w całości lub częściowo prac badawczo-rozwojowych”.

Ustosunkowując się do przedstawionych wyżej kwestii, stwierdza się co następuje:

Stosownie do postanowień art. 3 ust. 1 pkt. 14 ustawy z dnia 29 września 1994 r.o rachunkowości (Dz. U. z 2002 r. Nr 76 poz. 694 ze zm.) przez wartości niematerialne i prawne rozumie się zaliczane do aktywów trwałych, prawa majątkowe nadające się do gospodarczego wykorzystania, o przewidywanym okresie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż rok, przeznaczone do używania na potrzeby jednostki, a w szczególności:a) autorskie prawa majątkowe, prawa pokrewne, licencje, koncesje,b) prawa do wynalazków, patentów, znaków towarowych, wzorów użytkowych oraz zdobniczychc) know-how

Do wartości niematerialnych i prawnych zalicza się również nabytą wartość firmy oraz koszty zakończonych prac rozwojowych. Definicja prac rozwojowych zawarta została w art. 3 pkt. 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o Komitecie Badań Naukowych (Dz. U. z 2001 r. nr 33 poz. 389 ze zm.), zgodnie z którym rozumie się przez to prace wykorzystujące dotychczasową wiedzę, uzyskaną w wyniku działalności badawczej lub doświadczeń praktycznych, prowadzone w celu wytworzenia nowych lub udoskonalenia istniejących materiałów, wyrobów, urządzeń, usług, procesów lub metod. Zatem przez koszty prac rozwojowych rozumie się wydatki poniesione na badania lub w inny sposób pozyskiwaną wiedzę, których wynik może być wykorzystany do produkcji nowych lub ulepszonych produktów lub technologii.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych( Dz. U. z 2000r., Nr 54,poz.654 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy, przy czym, zwrot „w celu” oznacza to, że nie każdy wydatek poniesiony przez podatnika w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą podlega odliczeniu od podstawy opodatkowania, lecz tylko ten wydatek, który pozostaje w takim związku przyczynowo-skutkowym, że poniesienie go ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodów. Zatem przy kwalifikowaniu kosztów uzyskania przychodów każdy wydatek – poza wyraźnie wskazanymi w ustawie – wymaga nie tylko oceny pod kątem czy jego poniesienie miało związek z konkretnym przychodem, ale także z punktu widzenia racjonalności określonego działania dla osiągnięcia przychodu. Natomiast art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi, że koszty uzyskania przychodów są potrącane tylko w tym roku podatkowym, którego dotyczą, tj. są potrącalne także koszty uzyskania przychodów poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy, lecz dotyczące przychodów roku podatkowego oraz określone co do rodzaju i kwoty koszty uzyskania, które zostały zarachowane, chociaż ich jeszcze nie poniesiono, jeżeli odnoszą się do przychodów danego roku podatkowego, chyba, że ich zarachowanie nie było możliwe; w tym przypadku są one potrącalne w roku, w którym zostały poniesione. Z dniem 1 stycznia 2006 r. wszedł w życie art. 15 ust. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dodany przez art. 22 pkt 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o niektórych formach wspierania działalności innowacyjnej (Dz. U. Nr 179, poz. 1484), który stanowi, iż poniesione koszty prac rozwojowych zalicza się do kosztów uzyskania przychodów w roku podatkowym, w którym zostały zakończone, o ile nie mogą być uznane za wartości niematerialne i prawne w rozumieniu art. 16b ust. 2 pkt 3. Ustawodawca nie mówi o wyniku prac rozwojowych, o ich efekcie, o sukcesie. Z treści powołanego artykułu wynika jedynie, że prace musiały przestać być prowadzone. Ustawodawca zawarł jednak warunek, że do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć poniesione wydatki dotyczące prac rozwojowych tylko w sytuacji, jeżeli nie mogą być one uznane za wartości niematerialne i prawne. Powołany przepis art. 16b ust. 2 pkt 3 stanowi, że wartością niematerialną i prawną są również koszty prac rozwojowych zakończonych wynikiem pozytywnym, który może być wykorzystany na potrzeby działalności gospodarczej podatnika, jeżeli: a. produkt lub technologia wytwarzania są ściśle ustalone, a dotyczące ich koszty prac rozwojowych wiarygodnie określone, oraz b. techniczna przydatność produktu lub technologii została przez podatnika odpowiednio udokumentowana i na tej podstawie podatnik podjął decyzję o wytwarzaniu tych produktów lub stosowaniu technologii, oraz c. z dokumentacji dotyczącej prac rozwojowych wynika, że koszty prac rozwojowych zostaną pokryte spodziewanymi przychodami ze sprzedaży tych produktów lub zastosowania technologii. Zgodnie z zawartym we wniosku stanem faktycznym, nakłady na opracowanie i wdrożenie do produkcji nowego produktu zostały zaniechane z powodu zmiany sytuacji rynkowej,w związku z którą, zarząd Spółki uznał za celowe zaniechanie tego projektu i prowadzi negocjacje w sprawie sprzedaży innej jednostce gospodarczej zainteresowanej kontynuowaniem tych prac. Wobec powyższego w omawianym przypadku nakłady na opracowanie i wdrożenie do produkcji nowego produktu nie spełniają powyższych warunków i nie mogą być uznane za wartość niematerialną i prawną. Reasumując, aby zaliczyć poniesione wydatki do kosztów uzyskania przychodów, należy spełnić łącznie dwa warunki, o których mowa w art. 15 ust. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych: zakończyć prace rozwojowe i wynik tych prac nie pozwala na zaliczenie ich do wartości niematerialnych i prawnych. Według informacji zawartych we wniosku o interpretację przepisów prawa podatkowego Spółka spełnia łącznie oba warunki, a więc poniesione wydatki na prace rozwojowe mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Naczelnik tutejszego Urzędu potwierdza stanowisko podatnika w kwestii zaliczenia poniesionych kosztów prac rozwojowych do kosztów uzyskania przychodów jednakże nie w świetle powołanego przez Spółkę przepisu art.15 ust.1 w powiązaniu z art.16 ust.1 tylko w rozumieniu art.15 ust. 4a w związku z art. 16b ust. 2 pkt 3.Udzielona interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia. Zgodnie z art. 14 b § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika, inkasenta natomiast wiąże organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na niniejsze postanowienie zgodnie z art. 236 w związku z art. 14 a § 4 Ordynacji podatkowej służy prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Lublinie za pośrednictwem naczelnika Lubelskiego Urzędu Skarbowego w Lublinie w terminie 7 dni od daty jego otrzymania.