Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Białymstoku, działając na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity z 2005 r. Dz.U. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku z dnia 02.06.2006 r. stwierdza, że w przypadku odsprzedaży do banku waluty obcej zgromadzonej przez Spółkę na rachunku walutowym powstają różnice kursowe, które należy zaliczyć do przychodów. Natomiast w przypadku odsprzedaży waluty obcej zgromadzonej na rachunku walutowym do kantorów wymiany walut, różnice kursowe nie powstają.UZASADNIENIE Pismem z dnia 02.06.2006 r., (data wpływu 05.06.2006 r.) zwróciła się Pani z prośbą o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, przedstawiając następujący stan faktyczny: Na podstawie stosownych przepisów prawa materialnego spółka jawna , której jest Pani wspólnikiem, jest zobowiązana do prowadzenia ksiąg rachunkowych. W zakres działalności Spółki wchodzi eksport towarów poza granice Unii Europejskiej oraz dostawy wewnątrzwspólnotowe towarów na terenie Unii Europejskiej. Swoich odbiorców towarów Spółka obciąża fakturami wystawionymi w walutach obcych tj. w dolarach USA lub w EURO w zależności od umowy z kontrahentem. Czasami zdarza się, iż pomimo wystawienia faktury dla odbiorcy w walucie obcej, należność jest regulowana przez kontrahenta w złotych PLN. Uzyskane z transakcji handlowych waluty obce nie są bezpośrednio odsprzedawane dla banku, ale częstokroć gromadzone są na rachunku bankowym a następnie odsprzedawane w razie potrzeb (np. brak środków finansowych na finansowanie bieżącej działalności gospodarczej) dla banku, w którym Spółka posiada rachunki bankowe bieżące oraz walutowe lub też są opłacane nimi zobowiązania Spółki. Zdarza się też, iż zgromadzone waluty są odsprzedawane do kantorów walut. Ze zgromadzonych na rachunku bankowym walut obcych czasami są opłacane należności z tytułu importu spoza granic Unii Europejskiej usług transportowych lub spedycyjnych. Zdarza się też, iż odbiorcy opłacają należności w kasie Spółki. Z uwagi na powyżej wymienione transakcje i po stronie przychodów i po stronie kosztów uzyskania przychodów powstają różnice kursowe.

Sformułowała Pani też następujące pytania: czy postępuje Pani prawidłowo zaliczając odpowiednio do przychodów finansowych opodatkowanych podatkiem dochodowym od osób fizycznych (różnice kursowe dodatnie) oraz do kosztów uzyskania przychodu (różnice kursowe ujemne) różnice kursowe, które powstają w związku z odsprzedażą dla banków walut obcych zgromadzonych przez Spółkę na rachunkach walutowych, a które to waluty zostały uzyskane przez Spółkę ze sprzedaży towarów handlowych na eksport?czy postępuje Pani prawidłowo nie zaliczając odpowiednio do przychodów finansowych opodatkowanych podatkiem dochodowym od osób fizycznych (różnice kursowe dodatnie) oraz kosztów uzyskania przychodu (różnice kursowe ujemne) różnic kursowych, które powstają w związku z odsprzedażą dla kantorów wymiany walut, walut obcych zgromadzonych przez Spółkę na rachunkach bankowych, a które to waluty są kantorom sprzedawane bezpośrednio z rachunku walutowego lub też pobierane gotówką do kasy Spółki a następnie odsprzedawane dla kantoru jako gotówka posiadana przez Spółkę w kasie?Sformułowała Pani też własne stanowisko w sprawie stwierdzając, iż:ponieważ posiadane przez Spółkę rachunki walutowe są związane z prowadzoną działalnością gospodarczą przychody z tytułu dodatnich różnic kursowych od własnych środków lub wartości w walutach obcych uzyskanych z operacji finansowych (np. odsprzedaż walut dla banku) stosownie do art.14 ust. 1b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych są zaliczane do przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym, natomiast za słuszne należy uznać, iż ujemne różnice kursowe z tytułu tychże operacji finansowych na rachunkach bankowych od własnych środków lub wartości w walutach obcych na podstawie art. 22 ust.1 w/w ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnik ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.natomiast w przypadku gdy operacje finansowe dotyczą odsprzedaży własnych wartości lub środków w walutach obcych dla kantorów wymiany walut, za prawidłowe należy uznać, że różnice kursowe z tego tytułu nie są zaliczane do przychodów lub kosztów uzyskania przychodów. Bez znaczenia jest też w tej sytuacji, iż operacje finansowe pomiędzy Spółką a kantorami wymiany walut są dokonywane za pośrednictwem rachunków bankowych. Wnioskodawca oświadczył także, iż w sprawie która jest przedmiotem zapytania nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Białymstoku mając na uwadze stan faktyczny przedstawiony przez wnioskodawcę i stan prawny obowiązujący w dacie zaistnienia tego zdarzenia, postanawia udzielić następującej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Przepis art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), stanowi, iż za przychód z działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. Zgodnie z art. 14 ust. 1a cytowanej wyżej ustawy, przychody w walutach obcych przelicza się na złote według kursów średnich z dnia uzyskania przychodu ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski. Jeżeli przychody wyrażone są w walutach obcych, a miedzy dniem ich uzyskania i dniem faktycznego otrzymania występują różne kursy walut, przychody te odpowiednio podwyższa się lub obniża o różnice wynikające z zastosowania kursu kupna walut z dnia faktycznego otrzymania przychodów, ustalonego przez bank, z którego usług korzystał uzyskujący przychód, oraz zastosowania kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia uzyskania przychodu. Natomiast stosownie do art. 14 ust. 1b ustawy podatkowej, przychody z tytułu różnic kursowych od własnych środków lub wartości pieniężnych w walutach obcych związanych z działalnością gospodarczą ustala się jako różnicę między wartością tych środków obliczoną przy zastosowaniu kursu kupna walut z dnia faktycznego otrzymania przychodu oraz kursu kupna walut z dnia ich otrzymania albo kursu sprzedaży z dnia nabycia walut, ogłaszanego odpowiednio przez bank, z którego usług korzystał podatnik.

W świetle przytoczonego wyżej przepisu art. 14 ust. 1b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody z tytułu różnic kursowych od własnych środków w walucie obcej ustala się jako różnicę między wartością tych środków obliczoną przy zastosowaniu:kursu kupna waluty z dnia faktycznego otrzymania przychodu z tytułu sprzedaży waluty bankowi orazkursu kupna walut z dnia ich otrzymania, jeżeli pochodzą z zapłaty przez kontrahentów albo kursu sprzedaży z dnia nabycia walut, ogłaszanych przez bank, z którego usług korzystał podatnik (jeśli były kupowane w banku). W przypadku, gdy wartość waluty sprzedanej bankowi, przeliczona na złote według kursu kupna banku, jest wyższa niż wartość waluty otrzymanej z tytułu transakcji eksportu bądź dostawy wewnątrzwspólnotowej według kursu kupna banku z dnia jej otrzymania, albo zakupionej w banku, przeliczonej po ówczesnym kursie sprzedaży, różnica ta powiększa przychody podatkowe. Jeżeli relacja wyżej wymienionych kursów jest odwrotna, tj. kurs kupna banku z dnia sprzedaży waluty jest niższy od kursu kupna z dnia otrzymania waluty z transakcji eksportu lub dostawy wewnątrzwspólnotowej albo kursu sprzedaży z dnia wcześniejszego zakupu od banku, wówczas przychody podatkowe ulegają obniżeniu. Generalną zasadą wynikającą z powyższych przepisów jest to, iż za podstawę stosowania różnych kursów walut przyjmuje się transakcje dokonywane wyłącznie za pośrednictwem banku. Oznacza to iż podatnik nabywa prawo do podwyższenia lub obniżenia uzyskanych w tym przypadku przychodów, tylko o różnice wynikające z różnych kursów walut, ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski i bank z którego usług korzysta. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera uregulowań w przedmiocie sprzedaży walut obcych za pośrednictwem innych podmiotów niż banki. Zatem brak jest podstaw do przeliczenia przychodów przy zastosowaniu kursów obowiązujących w podmiotach nie mających statusu banku, tj. w tym przypadku kantoru.

Różnice kursowe od własnych środków w walutach obcych występują również po stronie kosztów uzyskania przychodów. Zgodnie z dyspozycją art.22 ust.1a wyżej cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty z tytułu różnic kursowych od własnych środków lub wartości pieniężnych w walutach obcych ustala się jako różnicę między wartością tych środków obliczoną przy zastosowaniu kursu sprzedaży walut z dnia faktycznej zapłaty oraz kursu kupna walut z dnia ich otrzymania albo kursu sprzedaży z dnia nabycia walut, ogłaszanego odpowiednio przez bank, z którego usług korzystał podatnik. W myśl powyższego przepisu, podatkowe różnice kursowe, odpowiednio zwiększające lub zmniejszające koszty uzyskania przychodu, powstać mogą jedynie w związku ze spłatą zobowiązań wyrażonych w walucie obcej. Koszt ten ustala się jako różnicę między:wartością tych środków obliczoną przy zastosowaniu kursu sprzedaży walut z dnia faktycznej zapłaty zobowiązań oraz kursu kupna waluty z dnia ich otrzymania (jeżeli podchodzą z zapłaty przez kontrahentów) albo kursu sprzedaży z dnia nabycia walut, ogłaszanych przez bank, z którego usług korzystał podatnik (jeśli były one kupowane od banku). Jednocześnie należy zauważyć, iż różnice kursowe mające wpływ na koszty podatkowe powstają tylko w przypadku płatności dokonanych drogą faktycznego transferu środków pieniężnych w walutach obcych – mają więc charakter kasowy.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż wpływy na rachunek walutowy Spółki pochodzą z transakcji zagranicznych. W przypadku braku środków finansowych na finansowanie bieżącej działalności gospodarczej, Spółka zgromadzone na rachunku walutowym własne środki pochodzące z przelewów zagranicznych odsprzedaje do banku, z którego usług korzysta oraz opłaca nimi zobowiązania lub odsprzedaje je w kantorach wymiany walut. Zdarza się też, że zagraniczni odbiorcy opłacają należność w kasie Spółki. Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz obowiązujący stan prawny należy stwierdzić iż, w związku z odsprzedażą do banku waluty obcej zgromadzonej na rachunku walutowym (zarówno własnej jak i uzyskanej przez Spółkę z transakcji wewnątrzwspólnotowych czy eksportowych) powstaną różnice kursowe, które będą miały wpływ tylko i wyłącznie na przychody podatkowe, a nie koszty uzyskania przychodów. Dodatnie różnice kursowe powiększą przychód, a ujemne różnice kursowe przychód ten pomniejszą. Natomiast w przypadku odsprzedaży w/w waluty obcej zgromadzonej na rachunku walutowym bądź pobranych z kasy Spółki, do kantorów wymiany walut różnice kursowe nie powstaną.

Zatem Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Białymstoku uznaje, że stanowisko podatnika przedstawione we wniosku z dnia 02.06.2006r., dotyczące postępowania Spółki odnośnie zaliczenia do przychodów dodatnich różnic kursowych, powstałych w związku z odsprzedażą walut obcych zgromadzonych na rachunku walutowym do banku oraz odnośnie nie zaliczenia do przychodów lub kosztów różnic kursowych powstałych z tytułu odsprzedaży walut obcych zgromadzonych na rachunku bankowym dla kantorów wymiany walut jest prawidłowe, natomiast w przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów ujemnych różnic kursowych, powstałych w związku z odsprzedażą walut obcych zgromadzonych na rachunku walutowym do banku, stanowisko Spółki jest nieprawidłowe. Zgodnie z art. 14b § 1 ordynacji podatkowej, interpretacja niniejsza nie jest wiążąca dla wnioskodawcy. Wydana interpretacja jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli właściwych dla wnioskodawcy – art. 14b § 2 w/w ustawy. Interpretacja co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego jest wiążąca do czasu zmiany przepisów prawa, które były przedmiotem interpretacji. Stronie przysługuje zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Białymstoku, za pośrednictwem Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Białymstoku ul. Świętojańska 13, w terminie 7 dni od daty otrzymania niniejszego postanowienia. Zażalenie powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie (art. 222 w związku z art. 239 Ordynacji podatkowej).