POSTANOWIENIE
Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (j. t. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) Naczelnik Urzędu Skarbowego w Jaworze stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 06.01.2006 r., który wpłynął w dniu 06.01.2006 r. o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej: obowiązków płatnika w zakresie poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych od wypłaconych wynagrodzeń jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE
W dniu 06.01.2006 r. do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Jaworze wpłynął wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.
Pismem numer PD/415/1W/06/LS z dnia 16.01.2006 r. organ podatkowy wezwał wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych wniosku. Braki formalne wniosku zostały uzupełnione w dniu 24.01.2006 r.
Jak stanowi art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art. 14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.
Wnioskodawca zwrócił się z zapytaniem: czy naliczenie zaliczki w wysokości 40 % od odprawy z tytułu odwołania z funkcji Prezesa Zarządu było zgodne z prawem w świetle zapisów art. 32 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (j. t. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.).
Wnoszący zapytanie przedstawił stan faktyczny, z którego wynika iż: Przedsiębiorstwo w grudniu 2005 r. dokonało naliczenia odprawy z tytułu odwołania z funkcji Prezesa Zarządu, należnej na podstawie " Regulaminu Zarządu" - naliczając zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych w wysokości 40 % z uwagi na podstawę jej naliczenia tj. powyżej kwoty 74.048 zł. Zgodnie z treścią art. 31 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zaliczki za miesiące od stycznia do grudnia z zastrzeżeniem ust. 1a wynoszą: pkt 3 ust. 1 art. 31 cyt. "za miesiące następujące po miesiącu, w którym dochód uzyskany od początku roku przekroczył kwotę stanowiącą górną granicę drugiego przedziału skali - 40 % dochodu uzyskanego w danym roku".
Przedsiębiorstwo dokonało wypłacenia częściowego należności na rachunek bankowy pracownika, pozostałą część zatrzymało do czasu rozliczenia się pracownika z posiadanego sprzętu będącego własnością Spółki. W styczniu pracownik poinformował Przedsiębiorstwo o rezygnacji z zakupu posiadanego sprzętu i domagał się zapłaty zatrzymanej kwoty oraz naliczenia podatku dochodowego od zatrzymanej kwoty w wysokości 19 %. Pracownik ten zwrócił posiadany sprzęt w dniu 16.01.2005 r. i tego samego dnia została wypłacona zatrzymana część odprawy pieniężnej.
Pytający prezentując własne stanowisko w sprawie uważa, iż w ocenie Przedsiębiorstwa naliczenie zaliczki w wysokości 40 % od odprawy było zgodne z art. 32 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych niezależnie od wzajemnych rozliczeń pomiędzy Przedsiębiorstwem a pracownikiem, które nastąpiły ostatecznie w dniu 16.01.2006 r. w momencie wypłacenia pozostałej zatrzymanej wcześniej kwoty naliczonej odprawy z tytuły odwołania z funkcji Prezesa Zarządu Spółki.
Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Prezes Zarządu zatrudniony był w Spółce na podstawie stosunku pracy.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. z 2000 r. Dz. U. Nr 14, poz. 176 ze zm.) za przychody ze stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.
Z kolei przepisy art. 11 ust. 1 cytowanej wyżej ustawy stanowią, iż przychodami, z zastrzeżeniem art. 14 - 16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3 są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.
Konsekwencją takiej kwalifikacji przychodu, jest spoczywający na płatniku obowiązek wynikający z art. 31 tej ustawy, zgodnie z którym osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.
W myśl art. 32 ust. 1 pkt 1 - 3 powołanej wyżej ustawy, zaliczki o których mowa w art. 31, za miesiące od stycznia do grudnia, z zastrzeżeniem ust. 1a, wynoszą:
1) za miesiące od początku roku do miesiąca włącznie, w którym dochód podatnika uzyskany od początku roku w tym zakładzie pracy przekroczył kwotę stanowiącą górną granicę pierwszego przedziału skali - 19 % dochodu uzyskanego w danym miesiącu,
2) za miesiące następujące po miesiącu, w którym dochód uzyskany od początku roku przekroczył kwotę, o której mowa w pkt 1 - 30 % dochodu uzyskanego w danym miesiącu,
3) za miesiące następujące po miesiącu, w którym dochód uzyskany od początku roku przekroczył kwotę stanowiącą górną granicę drugiego przedziału skali - 40 % dochodu uzyskanego w danym miesiącu.
Mając na uwadze wyżej cytowane przepisy prawa podatkowego, Naczelnik Urzędu Skarbowego w Jaworze informuje, iż płatnik po obniżeniu przychodu pracownika o kwotę finansowanej przez niego części składki na ubezpieczenie społeczne oraz koszty uzyskania przychodu, ustala dochód, który stanowi podstawę opodatkowania. Powyższy dochód płatnik winien opodatkować według zasad określonych w przepisie art. 32 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem, w przypadku, gdy dochód podatnika w danym miesiącu przekroczy kwotę stanowiącą górną granicę pierwszego lub drugiego przedziału skali podatkowej, płatnik winien zastosować próg podatkowy dotychczas obowiązujący. Dopiero w następnym miesiącu po przekroczeniu danego progu podatkowego, należy zastosować wyższą stawkę podatku.
Natomiast według ogólnej zasady, przychodem podlegającym opodatkowaniu jest przychód otrzymany przez podatnika lub postawiony do jego dyspozycji, zaś obowiązek podatkowy powstaje właśnie w dniu otrzymania przez pracownika środków pieniężnych bądź w dniu postawienia środków pieniężnych do jego dyspozycji.
Zdaniem Naczelnika tut. Urzędu opisana w zapytaniu, wstrzymana część odprawy, nie została postawiona do dyspozycji podatnika.
Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia, tj. na dzień wydania niniejszej interpretacji.
Jak stanowi art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.