Naczelnik Świętokrzyskiego Urzędu Skarbowego w Kielcach działając na podstawie art. 14a § 1 oraz § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu wniosku Spółki z dnia 28.12.2005 r., który wpłynął do tut. urzędu w dniu 28.02.2006 r., a następnie został uzupełniony pismem z dnia 12.04.2006 r., które wpłynęło do tut. urzędu w dniu 20.04.2006 r., w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych, stwierdza, iż przedstawione we wniosku stanowisko podatnika jest prawidłowe.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, iż Spółka prowadząca działalność gospodarczą na terenie Polski wynajmuje samochody osobowe od Hiszpańskiej spółki, a ponadto otrzymała pożyczki od hiszpańskich spółek. Spółka, od której wynajmowane są samochody nie jest rezydentem, nie ma siedziby ani zarządu na terenie Polski oraz nie prowadzi na terenie Polski własnego zakładu ani oddziału. Spółki, które udzieliły pożyczek są wspólnikami podmiotu wnoszącego zapytanie (posiadają po 40 % udziałów w Spółce), ale nie posiadają na terenie Polski ani siedziby, ani zarządu.

W przedstawionym wniosku Spółka pyta: "Czy w powyższej sytuacji, w przypadku zapłaty kontrahentom hiszpańskim należności wynikających z faktur za wynajem samochodów oraz w przypadku spłaty udzielonych pożyczek, winna naliczyć podatek dochodowy od osób prawnych w wysokości 20% przychodów z odsetek, jak również z praw do użytkowania urządzeń przemysłowych, w tym środków transportu?".
Spółka stoi na stanowisku, iż nie jest zobowiązana do naliczania kontrahentom hiszpańskim 20% podatku dochodowego od osób prawnych z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej odsetek oraz należności z tytułu prawa do używania urządzeń przemysłowych, w tym środków transportu. Spółka powołuje za podstawę swojej opinii postanowienia art. 11 i art. 12 umowy z dnia 15.11.1979 r. między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Hiszpanii o unikaniu podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku w związku z art. 21 ust.1 pkt. 1 ustawy z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654).

Odnosząc się do przedstawionego stanu faktycznego oraz pytania Spółki, Naczelnik Świętokrzyskiego Urzędu Skarbowego w Kielcach stwierdza co następuje:

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych z 15.02.1992 r. przewiduje opodatkowanie w Polsce przychodów, uzyskanych na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej przez podatników, nie mających na terytorium RP siedziby lub zarządu, o których mowa w art. 3 ust. 2, z odsetek oraz z tytułu należności za prawo do użytkowania urządzeń przemysłowych, w tym środków transportu. Opodatkowanie tych przychodów podatkiem dochodowym w wysokości 20% reguluje art. 21 ust. 1 pkt. 1 ustawy. Jednakże, zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy podatkowej, w sytuacji gdy podmiot zagraniczny jest podatnikiem w kraju, z którym Polska zawarła umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania, stosuje się w pierwszej kolejności postanowienia tej umowy.

W przedmiotowej sprawie podmioty, na rzecz których miała by nastąpić wypłata należności, mają swoje siedziby w Hiszpanii, z którą Polska zawarła w dniu 15.11.1979 r., aktualnie obowiązującą umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania w zakresie podatku od dochodu i majątku. W związku z tym należy stosować zasadę prawa "lex specialis derogat legi generali", czyli przepis szczególny uchyla przepis ogólny. W tym przypadku przepisem szczególnym jest umowa międzynarodowa. W świetle przepisów tej umowy odsetki, które powstają w jednym z Umawiających się Państw (tu w Polsce) i wypłacane są osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie (w tym przypadku Hiszpania), mogą być opodatkowane tylko w tym drugim Państwie - art. 11 umowy.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 w/w umowy należności z tytułu, m.in., prawa do użytkowania urządzeń przemysłowych, w tym środków transportu, powstające w Umawiającym się Państwie (tu Polska) wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie (tu Hiszpania) mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie. Jednak na mocy art. 12 ust. 2 w/w umowy należności te mogą być opodatkowane w Państwie, w którym powstały (tu Polska), przy czym podatek pobrany u źródła nie może przekroczyć 10% kwoty tych należności. Użyte w umowie określenie "mogą być opodatkowane" nie daje wszak prawa wyboru Państwa, lecz oznacza obowiązek opodatkowania tego typu dochodów, o ile wewnętrzne prawo danego Państwa przewiduje ich opodatkowanie. Ponadto z redakcji art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, że aby dochody z tytułu należności za prawo do użytkowania środków transportu mogły być opodatkowane w Polsce, z zastosowaniem 10% stawki podatku wynikającej z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, konieczne jest udokumentowanie miejsca siedziby podatnika do celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Mając powyższe na uwadze Naczelnik tutejszego Urzędu postanowił jak w sentencji.