Naczelnik Świętokrzyskiego Urzędu Skarbowego w Kielcach działając na podstawie art. 14a § 1 oraz § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu wniosku Spółki otrzymanego dnia 20.03.2006 r. w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych, stwierdza, iż przedstawione we wniosku stanowisko podatnika jest nieprawidłowe.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, iż Spółka prowadząca sieć supermarketów zawarła umowę podnajmu pawilonu handlowego wraz z wyposażeniem, w celu prowadzenia w nim supermarketu. Umowa została zawarta na okres 10 lat, w umowie określono wysokość comiesięcznego czynszu za lokal i wyposażenie. Spółka musiała również zapłacić podmiotowi posiadającemu prawa do tego budynku (wynajmującemu) dodatkowo jednorazową kwotę określoną w umowie jako "odstępne". Była to kwota odrębna od usługi najmu i nie stanowiąca opłaty za korzystanie z lokalu. Kwota ta została rozłożona na raty i miała być spłacona w okresie dwóch lat. Zobowiązanie Spółki do zapłaty niniejszej kwoty było warunkiem podpisania umowy najmu. Spółka otrzymała od wynajmującego obciążeniową notę księgową opiewającą na całą kwotę odstępnego. Spółka rozpoczęła działalność handlową w wynajmowanym obiekcie w listopadzie 2002 r. i opłacała miesięczny czynsz zgodnie z umową. W dniu 28 lipca 2003 r. Spółka zakupiła budynek będący przedmiotem umowy najmu na własność od właściciela. Umowa najmu z mocy prawa uległa rozwiązaniu.

W przedstawionym wniosku Spółka pyta: "W którym momencie w powyżej przedstawionym stanie faktycznym kwota odstępnego stanowi koszt uzyskania przychodu dla Spółki: w momencie poniesienia wydatku, tj. zapłaty poszczególnych rat odstępnego, czy w momencie zarachowania tj. otrzymania noty księgowej?"
Spółka stoi na stanowisku, iż kwota odstępnego uzgodnionego w umowie stanowi koszt uzyskania przychodu w momencie otrzymania noty księgowej, gdyż dotyczyła samej możliwości objęcia budynku w posiadanie a to nastąpiło w 2002 r.

Odnosząc się do przedstawionego stanu faktycznego oraz pytania Spółki, Naczelnik Świętokrzyskiego Urzędu Skarbowego w Kielcach stwierdza co następuje:

Konstrukcja kosztów uzyskania przychodów, określona została w art. 15 ust 1 ustawy z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 Nr 54, poz. 654 ze zm.) - oparta jest ona na generalnej zasadzie, która stanowi, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust 1. Ustawodawca wskazuje, że odróżnia "cel działania" i "skutek działania". Przez cel rozumie dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (w tym przypadku jest to osiągnięcie przychodu), a skutek jako następstwo działań podjętych przez podatnika. Nie można oczekiwać, że każde "celowe" działania podatnika dotyczące poniesionych kosztów każdorazowo przyniosą zakładane i pożądane następstwo, tj. przychód podatkowy. W związku z tym, że przepis art. 15 ust. 1 zawiera bardzo ogólne i pojemne określenie kosztów uzyskania przychodów, w szczególności nie wymaga, aby poniesiony w celu osiągnięcia przychodu wydatek w każdym przypadku skutkował uzyskaniem lub zwiększeniem przychodu proporcjonalnie do wielkości tych kosztów. Takie sformułowanie przepisu ma istotne znaczenie przy rozpatrywaniu pojęcia kosztów, bowiem czym innym jest "cel" działania, a czym innym "skutek". Z tych też powodów brak skutku, tj. przychodu, nie dyskwalifikuje wydatku jako kosztu poniesionego w celu osiągnięcia przychodu. Istotne jest przede wszystkim to, czy działanie podatnika ma przymiot "celowości". Każde działanie podjęte przez podatnika będzie spełniało ustawowe kryterium "celowości", jeżeli na podstawie dostępnej mu wiedzy o związkach przyczynowych może zasadnie uznać, że poniesiony koszt jest w stanie przynieść oczekiwane następstwo (przychód). A zatem, poniesiony koszt z całą pewnością nie ma charakteru zbędnego wydatku, ale wydatku podporządkowanego osiągnięciu przychodu. Istotne jest, zatem to, by przy ponoszeniu wydatków wylegitymować się działaniem "celowym", które jest zbieżne z pojęciem działania "racjonalnego". Przy kwalifikowaniu wydatku jako kosztu uzyskania przychodów decyduje przede wszystkim jego przeznaczenie (celowość), a nie wyłącznie skuteczność. Przychód podatkowy jest, bowiem celem, ku któremu zmierzają działania podjęte przez podatnika (ponoszone wydatki) i nie może być traktowany jako ich bezwarunkowe następstwo.

Zaliczanie do kosztów uzyskania przychodu wydatku w postaci "odstępnego" możliwe jest po spełnieniu przesłanek zawartych w art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, a mianowicie poniesienie kosztu miało lub mogło mieć wpływ na wysokość uzyskanego przychodu.

Zgodnie z art. 15 ust 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych koszty uzyskania przychodów są potrącalne tylko w tym roku podatkowym, którego dotyczą, tj. są potrącalne także koszty uzyskania poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy, lecz dotyczące przychodów roku podatkowego oraz określone, co do rodzaju i kwoty koszty uzyskania, które zostały zarachowane, chociaż ich jeszcze nie poniesiono, jeżeli odnoszą się do przychodów danego roku podatkowego chyba, że ich zarachowanie nie było możliwe; w tym przypadku są one potrącalne w roku, w którym zostały poniesione.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że skoro podatnik wstąpił w prawa i obowiązki wynajmującego oraz wykorzystuje opisany w stanie faktycznym lokal i został zobowiązany tytułem "odstępnego" do zapłaty kwoty - to wydatek ten stanowi koszt uzyskania przychodów w dacie jego poniesienia.

Należy również nadmienić, iż organ podatkowy nie dokonywał oceny dokumentacji związanej z przedmiotowym kosztem. Udzielona interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.