Naczelnik Urzędu Skarbowego działając na podstawie art. 14a § 1, § 3, § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005 Nr 8, poz.60 r. z późniejszymi zmianami), po zapoznaniu się z wnioskiem z dnia 23.12.2005 r. w sprawie: wyliczenia procentowej wartości części mieszkalnej z całości rozbudowywanego budynku, zwiększenia wartości początkowej środka trwałego - starego budynku i amortyzowaniu go dotychczasową stawką;

stanowisko jest prawidłowe

UZASADNIENIE

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Podatnik rozbudował budynek inwestycyjny. W części dobudowanej została wybudowana również część mieszkalna.

Zgodnie z art. 22g ust. 17 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Z 2000r. Nr 14 poz. 176 z póżn. zm.) - Jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji. Z kolei art. 22j ust. 1 pkt. 3 i ust. 3 stanowi, że podatnicy, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy dla budynków (lokali) i budowli - 10 lat, z wyjątkiem budynków wymienionych w rodzajach 103 i 109 Klasyfikacji, trwale związanych z gruntem, kiosków towarowych o kubaturze poniżej 500 m3, domków kempingowych oraz budynków zastępczych, dla których okres ten nie może być krótszy niż 36 miesięcy, natomiast Środki trwałe, o których mowa w ust. 1 pkt 3, uznaje się za:

1. używane - jeżeli podatnik wykaże, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 60 miesięcy, lub
   
2. ulepszone - jeżeli przed wprowadzeniem do ewidencji wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Mając powyższe na uwadze Naczelnik Urzędu Skarbowego stwierdza, że sposób wyliczenia wartości części mieszkalnej jako wyodrębnionej z wartości środka trwałego jest właściwy. Przyjęta stawka odpisu amortyzacyjnego jest właściwa przy dalszej amortyzacji określonej wartości tego środka trwałego.

Naczelnik Urzędu Skarbowego informuje, że powyższa interpretacja co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego:
• dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia, traci swoją moc z chwilą zmiany przepisów jej dotyczących;
• nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika, inkasenta, następcy prawnego podatnika, osoby odpowiedzialnej za zaległości podatkowe, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej.