POSTANOWIENIE

Naczelnik Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku, działając na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 8 z 2005 r., poz. 60, z późn. zm.), po rozpatrzeniu wniosku z dnia 6 grudnia 2005r. Spółki z o.o. uzupełnionego pismem z dnia 30.01.2006r. o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. Nr 41 z 2005 r., poz. 399 z późn. zm.) w sprawie: opodatkowanie pożyczek udzielanych pracownikom ze środków obrotowych pracodawcy.

stwierdza, iż

stanowisko przedstawione w tym wniosku jest prawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego.

UZASADNIENIE

Przedmiotem działalności Podatnika, wpisanym do Rejestru Przedsiębiorców KRS, jest między innymi świadczenie usług pozostałego pośrednictwa finansowego (grupa 65.2 Polskiej Klasyfikacji Działalności) oraz działalność pomocnicza związana z pośrednictwem finansowym (grupa 67.1 Polskiej Klasyfikacji Działalności). Podatnik sporadycznie udzielał swoim pracownikom pożyczek, których łączna wartość wynosiła poniżej 1% jego rocznego obrotu. Udzielane pożyczki pochodziły ze środków obrotowych Podatnika, były niskooprocentowane i nie określały celu ich przeznaczenia.

Pożyczkobiorcami byli wyłącznie pracownicy. Podatnik nie udzielał i nie przewiduje udzielania pożyczek podmiotom zewnętrznym, nie planuje prowadzenia działalności w tym zakresie.

W związku z powyższym Wnioskodawca zwraca się z zapytaniem, czy z tytułu udzielanych pożyczek Spółka jest podatnikiem podatku od czynności cywilnoprawnych.

Spółka stoi na stanowisku, iż z tytułu udzielania pożyczek jest podatnikiem podatku od czynności cywilnoprawnych.

Na tle przedstawionego we wniosku stanu faktycznego Naczelnik Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku stwierdza, co następuje:

Stosownie do treści art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych opodatkowaniu tym podatkiem podlegają tylko te czynności cywilnoprawne, które zamieszczone zostały w zamkniętym katalogu zawartym w powołanym przepisie, m.in. umowa pożyczki (art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b).

Natomiast w myśl art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych czynności, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub jest z niego zwolniona, z wyjątkiem umów sprzedaży i zamiany zwolnionych z podatku od towarów i usług, których przedmiotem są nieruchomości lub ich części albo prawo użytkowania wieczystego.

Co do zasady podatkiem od czynności cywilnoprawnych objęte zostały czynności obrotu nieprofesjonalnego, zaś podatkowi od towarów i usług poddany został obrót zawodowy (profesjonalny). Co za tym idzie, nie podlegają podatkowi od czynności cywilnoprawnych te czynności cywilnoprawne, jeżeli dokonanie czynności rodzi obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług.

Tak więc w niniejszej sprawie rozstrzygnięcia wymaga zatem, czy chociażby jedna ze stron transakcji umowy pożyczki podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług albo korzysta ze zwolnienia od tego podatku.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT wynika, że zwolnieniu od podatku podlegają usługi wymienione w załączniku nr 4 do ustawy - w którym pod poz. 3 wymieniono usługi w zakresie pośrednictwa finansowego - a zatem udzielanie pożyczek.

Pomimo, że z zapisu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT wynika, iż przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, to jednak wskazać należy na niezbędność wystąpienia, w odniesieniu do określonego podmiotu (pożyczkodawcy), kryteriów wskazanych w art. 15 ustawy o VAT.

Istotne jest bowiem, czy w określonym stanie faktycznym pożyczkodawca jest podatnikiem podatku VAT z tytułu udzielonej pożyczki, a tym samym, czy przedmiotowe zdarzenie prawne jest odpłatnym świadczeniem usług w rozumieniu powołanego art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT. Negatywne ustalenia w tym zakresie wykluczają bowiem zastosowanie art. 43 ust. 1 pkt 1 powołanej ustawy.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Z kolei działalność gospodarcza, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły do celów zarobkowych.

Z orzeczeń Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości można wywieść wniosek, iż aby ocenić czy dane czynności mogą być uznane za sporadyczne należy wziąć pod uwagę nie tylko częstotliwość ich wykonywania, ale także czy stanowią one uzupełnienie zasadniczej działalności firmy. Bowiem tylko czynności, które nie są bezpośrednim, stałym i koniecznym uzupełnieniem działalności podstawowej mogą być uznane za sporadyczne .

Z uwagi na stan faktyczny sprawy, w którym:

• pomimo, że przedmiot działalności Podatnika wpisany w rejestrze przedsiębiorców KRS obejmuje m.in. usługi w zakresie pozostałego pośrednictwa finansowego (65.2) oraz działalności pomocniczej związanej z pośrednictwem finansowym (67.1) - pożyczki nie były i nie są (nie będą) udzielane podmiotom zewnętrznym w ramach obrotu gospodarczego,
• Podatnik udzielił pożyczek z własnych środków obrotowych, a nie ze środków w tym celu gromadzonych, jedynie swoim pracownikom sporadycznie (bez zamiaru udzielania ich w sposób częstotliwy oraz udzielania ich w przyszłości) - średnio trzy razy rocznie w ciągu ostatnich pięciu lat,
• pożyczki były niskooprocentowane - oprocentowanie nie przekraczało z reguły 1 %, co wskazuje na brak zamiaru udzielania ich w ramach obrotu gospodarczego,
• wartość pożyczek stanowiła od 0,02 % do 0,12 % rocznego obrotu (w roku 2005 - 0,05 %) należy stwierdzić, iż nie wystąpił zamiar udzielania pożyczek w sposób częstotliwy, to jest świadczenie w tym zakresie usług pośrednictwa finansowego.

Zatem udzielenie przedmiotowych pożyczek nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wobec powyższego, udzielanie pożyczek przez Spółkę swoim pracownikom w przedstawionym stanie faktycznym należy traktować jako czynności, podlegające opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Nie ma tu przy tym zastosowanie zwolnienia z podatku, o którym mowa w art. 9 pkt 10 lit. e ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, zgodnie z którym zwalnia się od podatku pożyczki udzielane: z kas lub funduszów zakładowych, funduszów związków zawodowych, pracowniczych kas zapomogowo-pożyczkowych, spółdzielczych kas oszczędnościowo-kredytowych, koleżeńskich kas oszczędnościowo-pożyczkowych działających w wojsku oraz z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, ponieważ pożyczki są finansowane ze środków obrotowych Spółki, a nie ze środków na taki cel przeznaczonych.

Podatnikami, stosowanie do art. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych są obie strony czynności. Ciąży na nich obowiązek złożenia deklaracji i zapłaty podatku.

W związku z powyższym stanowisko przedstawione przez Spółkę we wniosku jest prawidłowe.