INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 20.08.2012 r. (data wpływu 27.08.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych w przypadku nieodpłatnego przekazania towarów handlowych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27.08.2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych w przypadku nieodpłatnego przekazania towarów handlowych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni prowadzi od dnia 01.11.2001 r. jednoosobowo działalność handlową, opodatkowaną podatkiem dochodowym na ogólnych zasadach (podatkowa księga przychodów i rozchodów). Wnioskodawczyni zamierza jednak zakończyć działalność gospodarczą oraz przekazać swoje przedsiębiorstwo (w rozumieniu art. 551 Kodeksu cywilnego) mężowi, z którym pozostaje we wspólności majątkowej. Przekazanie firmy dokonane byłoby przed datą likwidacji działalności Wnioskodawczyni i po zarejestrowaniu działalności gospodarczej męża Wnioskodawczyni. Na dzień likwidacji działalności Wnioskodawczyni nie posiadałaby już żadnych składników majątku, które podlegałyby wykazaniu w spisie z natury. Znaczącą część majątku firmy Wnioskodawczyni stanowią towary handlowe. Formalne przekazanie tych towarów udokumentowane byłoby protokołem przekazania zawierającym specyfikację poszczególnych towarów w ujęciu ilościowym i wartościowym, z podaniem ceny zakupu.

Cały majątek firmy Wnioskodawczyni został nabyty w trakcie trwania wspólności majątkowej i ze wspólnych środków finansowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Ponieważ Wnioskodawczyni i jej mąż byliby osobnymi przedsiębiorcami i zarazem odrębnymi podatnikami podatku dochodowego od osób fizycznych to powstaje pytanie: jakie konsekwencje przy rozliczaniu podatku dochodowego przez Wnioskodawczynię oraz jej męża spowoduje przesunięcie towarów handlowych z firmy Wnioskodawczyni do firmy jej męża, a mianowicie:

1. Czy Wnioskodawczyni powinna skorygować koszty uzyskania przychodów o wartość przekazanych towarów, które przy zakupie zaliczyła do kosztów uzyskania przychodów...
2. Czy mąż Wnioskodawczyni przejmując towary handlowe z jej firmy powinien je ująć w remanencie początkowym sporządzonym na dzień rozpoczęcia działalności i czy będzie mógł uwzględnić je w swoich kosztach uzyskania przychodu (poprzez różnice remanentowe)...
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie Nr 1. W zakresie pytania Nr 2 wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawczyni:

Ad: 1

Zgodnie z regulacjami Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego wspólność majątkowa pomiędzy małżonkami obejmuje przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (art. 31 K.r.o.). Istotną cechą ustawowej wspólności majątkowej jest jej bezudziałowy charakter i dlatego każdy z małżonków ma prawo do wszystkich przedmiotów łącznie, jak i do każdego z osobna, a nie tylko do określonego ułamkowo udziału. Jeżeli towary nabyte przez Wnioskodawczynię do działalności handlowej zostały nabyte w trakcie trwania wspólności majątkowej i ze wspólnych środków finansowych, to przy przekazaniu na potrzeby działalności gospodarczej prowadzonej przez męża Wnioskodawczyni nie nastąpi zmiana właściciela, a jedynie osoby zarządzającej określonymi składnikami majątkowymi w obrębie tej samej wspólności majątkowej a tym samym przekazanie to nie stanowi darowizny, w rozumieniu art. 888 Kodeksu cywilnego i nie będzie miała tu zastosowania dyspozycja art. 23 ust.1 pkt 11 updof.

W związku z powyższym nie ma konieczności aby Wnioskodawczyni dokonując rozliczenia podatku po przekazaniu firmy korygowała koszty uzyskania przychodu o wartość przekazanych towarów, które przy zakupie zaliczyła do kosztów uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. Nr 9. poz. 59 ze zm.), z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Natomiast w myśl art. 33 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, do majątku osobistego każdego z małżonków należą:

1. przedmioty majątkowe nabyte przed powstaniem wspólności ustawowej,
2. przedmioty majątkowe nabyte przez dziedziczenie, zapis lub darowiznę, chyba że spadkodawca lub darczyńca inaczej postanowił,
3. prawa majątkowe wynikające ze wspólności łącznej podlegającej odrębnym przepisom,
4. przedmioty majątkowe służące wyłącznie do zaspokajania osobistych potrzeb jednego z małżonków,
5. prawa niezbywalne, które mogą przysługiwać tylko jednej osobie,
6. przedmioty uzyskane z tytułu odszkodowania za uszkodzenie ciała lub wywołanie rozstroju zdrowia albo z tytułu zadośćuczynienia za doznaną krzywdę; nie dotyczy to jednak renty należnej poszkodowanemu małżonkowi z powodu całkowitej lub częściowej utraty zdolności do pracy zarobkowej albo z powodu zwiększenia się jego potrzeb lub zmniejszenia widoków powodzenia na przyszłość,
7. wierzytelności z tytułu wynagrodzenia za pracę lub z tytułu innej działalności zarobkowej jednego z małżonków,
8. przedmioty majątkowe uzyskane z tytułu nagrody za osobiste osiągnięcia jednego z małżonków,
9. prawa autorskie i prawa pokrewne, prawa własności przemysłowej oraz inne prawa twórcy,
10. przedmioty majątkowe nabyte w zamian za składniki majątku osobistego, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej.
    
    

Wyżej wymieniony przepis określa, zatem, co stanowi osobisty majątek każdego z małżonków. Do majątku odrębnego małżonków nie zalicza się, zatem przedmiotów służących do prowadzenia działalności gospodarczej.

W myśl art. 206 i 207 cytowanej ustawy Kodeks cywilny, każdy ze współwłaścicieli jest uprawniony do współposiadania rzeczy wspólnej oraz do korzystania z niej w takim zakresie, jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez pozostałych współwłaścicieli, natomiast pożytki i inne przychody z rzeczy wspólnej przypadają współwłaścicielom w stosunku do wielkości udziałów; w takim samym stosunku współwłaściciele ponoszą wydatki i ciężary związane z rzeczą wspólną.

Wobec powyższego małżonkowie posiadający prawo do rzeczy na zasadzie współwłasności majątkowej mają równe prawo do korzystania z rzeczy wspólnej oraz obowiązek dbania o nią. Mając na uwadze treść ww. przepisów należy przyjąć, że dają one możliwość przekazania towarów handlowych stanowiących współwłasność łączną małżonków, wykorzystywanych w Pani działalności gospodarczej – na rzecz małżonka.

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ust. 1.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów darowizn i ofiar wszelkiego rodzaju, z tym że kosztem uzyskania przychodów są koszty wytworzenia lub cena nabycia produktów spożywczych, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku od towarów i usług, przekazanych na rzecz organizacji pożytku publicznego w rozumieniu przepisów ustawy o działalności pożytku publicznego, z przeznaczeniem wyłącznie na cele działalności charytatywnej prowadzonej przez te organizacje.

Powyższe oznacza, że poniesione koszty na nabycie i wytworzenie towarów z chwilą przekazania tracą u Wnioskodawczyni cechę poniesienia ich w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, o której mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z powyższym w odniesieniu do przekazanych towarów handlowych należy dokonać stosownej korekty kosztów.

Korekty należy dokonać w dacie przekazania przedmiotowych towarów handlowych w kolumnie 10 podatkowej księgi przychodów i rozchodów ze znakiem (-) lub kolorem czerwonym – zgodnie z postanowieniami § 12 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 ze zm.).

Zatem art. 23 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowiący, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów darowizn i ofiar wszelkiego rodzaju, z tym że kosztem uzyskania przychodów są koszty wytworzenia lub cena nabycia produktów spożywczych, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku od towarów i usług, przekazanych na rzecz organizacji pożytku publicznego w rozumieniu przepisów ustawy o działalności pożytku publicznego, z przeznaczeniem wyłącznie na cele działalności charytatywnej prowadzonej przez te organizacje, nie ma zastosowania w przedmiotowej sprawie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.