Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Podatnik zawarł z polskim podmiotem „Umowę o korzystanie z dokumentacji technicznej”. Przedmiotowa dokumentacja została opracowana przez pracowników biura konstrukcyjnego Spółki Akcyjnej i na podstawie ww. umowy przekazana bezpłatnie na okres 3 lat w celu uruchomienia (na jej podstawie) produkcji części zamiennych. Co pół roku, począwszy od daty podpisania umowy (tj. 01.09.2005 r.), korzystający z dokumentacji jest zobowiązany do pisemnego poinformowania Spółkę Akcyjną o wielkości i kierunku sprzedaży. Zgodnie z umową po otrzymaniu informacji Spółka w ciągu 7 dni wystawia fakturę VAT z terminem płatności do 30 dni od daty jej wystawienia. Odpłatność z tytułu korzystania z dokumentacji określa się jako procent od wartości półrocznej sprzedaży krajowej/zagranicznej części wyprodukowanych na podstawie przekazanej dokumentacji.

Za pierwszy półroczny okres rozliczeniowy Spółka wystawiła fakturę VAT w marcu 2006 r. z terminem płatności upływającym w kwietniu 2006 r. Podatek należny został rozliczony zgodnie z zasadą określoną w art. 27 ust. 4 w terminie wynikającym z art. 19 ust. 13 pkt 9 ustawy o VAT. Zapytanie Podatnika dotyczy prawidłowości wyżej opisanego sposobu rozliczania z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Natomiast art. 8 ust. 1 cyt. ustawy definiuje pojęcie odpłatnego świadczenia usług, pod którym należy rozumieć każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej. Przepisy ustawy o VAT nie zawierają definicji pojęcia „wartości niematerialne i prawne”, dlatego też należy posiłkować się definicjami tego pojęcia zawartymi w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych i ustawie o rachunkowości.

W myśl art. 16b ustawy z 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54 poz. 654 ze zm.), jako wartości niematerialne i prawne wymienione zostały m.in. nabyte, nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania prawa do: wynalazków, patentów, znaków towarowych, wzorów użytkowych, wzorów zdobniczych o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzona przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu (...).

Z przepisów ustawy z 29.09.1994 r. o rachunkowości (t.jedn. Dz. U. z 2002 r. Nr 76 poz. 694 ze zm.) wynika, że przez wartości niematerialne i prawne rozumie się nabyte przez jednostkę zaliczane do aktywów trwałych, prawa majątkowe nadające się do gospodarczego wykorzystania, o przewidywanym okresie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż rok, przeznaczone do używania na potrzeby jednostki, a w szczególności:

1. autorskie prawa majątkowe, prawa pokrewne, licencje, koncesje,
2. prawa do wynalazków, patentów, znaków towarowych, wzorów użytkowych oraz zdobniczych,
3. know-how.

Na podstawie art. 27 ust. 4 ustawy o VAT, w przypadku sprzedaży praw lub udzielania licencji i sublicencji, przeniesienia lub cesji praw autorskich, patentów, praw do znaków fabrycznych, handlowych, oddania do używania wspólnego znaku towarowego albo wspólnego znaku gwarancyjnego, albo innych pokrewnych praw miejscem świadczenia tych usług jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania.

Z kolei zgodnie z zasadą określoną w art. 19 ust. 13 pkt 9 cyt. ustawy obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z upływem terminu płatności określonego w umowie lub fakturze – z tytułu świadczenia na terytorium kraju usług, o których mowa w art. 27 ust. 4 pkt 1.

Zatem w przedstawionym stanie faktycznym obowiązek podatkowy z tytułu udostępnienia dokumentacji technicznej powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty nie później niż w terminie 30 dni od daty wystawienia faktury, gdyż zgodnie z umową w tym terminie upływa termin płatności.

Natomiast przepisy ustawy o VAT, jak również przepisy wykonawcze nie nakładają ograniczeń w zakresie ustalania okresów rozliczeniowych z tytułu świadczenia usług, o których mowa w art. 27 ust. 4, w związku z czym strony umowy określają w jaki sposób (za jakie okresy) będzie następowało rozliczenie za świadczona usługę w oparciu o właściwe przepisy prawa.

Jednocześnie organ podatkowy zwraca uwagę, że zgodnie z § 15 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25.05.2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95 poz. 798) w przypadkach określonych w art. 19 ust. 10 i ust. 13 pkt 1-5 i 7-11 ustawy, fakturę wystawia się nie później niż z chwila powstania obowiązku podatkowego.

Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie złożenia wniosku.

Na podstawie z art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.