Wnioskiem z dnia 05 stycznia 2006 r. Spółka zwróciła się z zapytaniem, czy wydatki poniesione w miesiącu grudniu 2005 r. na przygotowanie miejsc do rekreacji i wypoczynku w należącym do Spółki ośrodku turystycznym powinny zostać odniesione do kosztów uzyskania przychodu w miesiącu grudniu 2005 r., czy winny zwiększać wartość gruntu.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Spółka w miesiącu grudniu 2005 roku poniosła nakłady w należącym do Spółki ośrodku turystycznym wykorzystywanym w ramach działalności socjalnej. Wydatki dotyczyły wykarczowania terenu, nawiezienia ziemi i wyrównania gruntu w celu poprawy estetyki i uporządkowania ośrodka, a jednocześnie utwardzenia terenu w części dotychczas podmokłej. Kwota tych wydatków przekroczyła kwotę 20 tysięcy złotych.

Przedstawiając własne stanowisko w sprawie Spółka uważa, że poniesione wydatki wpływają na zwiększenie wartości rzeczowego majątku trwałego, gdyż powodują wzrost jego wartości rzeczowej w stosunku do stanu z dnia przyjęcia do eksploatacji. Zdaniem Spółki poniesione nakłady wpłyną na przedłużenie okresu eksploatacji terenu ośrodka oraz umożliwi pełniejsze jego wykorzystanie poprzez przygotowanie miejsc do rekreacji i wypoczynku.

Udzielając odpowiedzi na postawione pytanie organ podatkowy wskazuje, że w myśl art. 16g ust. 13 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz. U. t.j. z 2000 r. Nr 54 poz. 654 ze zm./ jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1 i 3-11, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Z przedstawionego przez podmiot stanu faktycznego wynika, że wykonane prace na terenie rekreacyjno-wypoczynkowym mają wpłynąć na jego okres eksploatacji i pełniejsze wykorzystanie.

Zdaniem tutejszego organu podatkowego w efekcie przeprowadzonych prac wzrosły parametry użytkowe terenu rekreacyjno-wypoczynkowego i w sposób trwały zwiększono obszar nie wpełni wykorzystany na cele rekreacji i wypoczynku. Poniesione wydatki mają charakter nakładów na ulepszenie środka trwałego, a ich wartość wpływa na zwiększenie jego wartości początkowej.

Zatem stanowisko podatnika, iż poniesione wydatki wpływają na zwiększenie wartości użytkowej gruntu, z uwagi na fakt, iż powodują wzrost jego wartości rzeczowej w stosunku do stanu z dnia przyjęcia do eksploatacji uznaje się za prawidłowe.

Jednocześnie Naczelnik tutejszego Urzędu Skarbowego informuje, że zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 roku w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych /Dz.U. z 1999 r. Nr 112 poz. 1317 ze zm./ tereny rekreacyjno-wypoczynkowe należą do grupy 0 – GRUNTY, które w myśl art. 16c pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie podlegają amortyzacji.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego we wniosku i stanu prawnego obowiązującego na dzień wydania niniejszego postanowienia.