P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 4 w związku z art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8 poz. 60 ze zm.) Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie udzielając pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych w indywidualnej sprawie Podatnika przedstawionej w piśmie z dnia 14.11.2005 r. (data wpływu do tut. Urzędu 16.11.2005 r.) oraz uzupełnionej w piśmie z dnia 24.01.2006 r.

postanawia

uznać stanowisko Podatnika za nieprawidłowe

U Z A S A D N I E N I E

Jak wynika ze stanu faktycznego podanego przez Podatnika (Spółkę), posiada on na terytorium Rosji przedstawicielstwo, którego jedynym zadaniem jest budowa na rynku rosyjskim zapotrzebowania na produkty Spółki. W związku z tym, że całość sprzedaży Spółki realizowana jest na terytorium Polski, wydatki związane z funkcjonowaniem przedstawicielstwa zaliczane są do kosztów uzyskania przychodów w Polsce. Środki na utrzymanie przedstawicielstwa są przelewane w dolarach USA z konta walutowego w Polsce na konto przedstawicielstwa w Rosji. Spółka przesyła na rachunek przedstawicielstwa kwotę w dolarach amerykańskich kupionych w Polsce za złote polskie. Przedstawicielstwo w Rosji wymienia dolary amerykańskie na ruble w celu dokonywania wydatków na cele związane ze swoim funkcjonowaniem. Te z kolei są przeliczane na polskie złote w celu zaksięgowania w polskiej Spółce. W konsekwencji istnieje konieczność przeliczania wydatków z dolarów amerykańskich na złote polskie, z dolarów na ruble i z rubli na złote polskie. Mamy tu zatem do czynienia z trzykrotnym przewalutowaniem ponoszonych wydatków (częściowo fizycznie, częściowo księgowo).

W związku z tym podatnik pyta się:

w jaki sposób określić przychody/koszty z tytułu różnic kursowych w odniesieniu do wydatków ponoszonych za granicą Polski, przy założeniu, że waluta, w której ponoszone są wydatki jest nabywana nie za pomocą złotego, ale dolara amerykańskiego?

Zdaniem Spółki, w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych brak jest przepisów regulujących opisaną sytuację. Dlatego konieczne jest takie ułożenie sposobu rozliczania transakcji, aby odpowiadały one duchowi i treści polskich przepisów. Ponieważ ani NBP, ani bank, w którym Spółka utrzymuje swoje konta, nie wydaje tablicy kursów dolara USA wobec rubla, jedynym, jak się wydaje sposobem jest "uśrednienie" kursu walut polegające na zestawieniu kursu złotego do dolara i złotego do rubla, tak aby na tej podstawie uzyskać ilość rubli możliwych do zakupienia za złote uprzednio zamienione na dolary.

Jednocześnie dla określenia stosunku ilościowego dolarów USA i rubli zastosowany będzie przelicznik pochodzący z notowań podawanych przez bank obsługujący Spółkę na terenie Rosji.

Zastosowanie tego "uśrednionego" kursu umożliwi w miarę odpowiednie do warunków rynku walutowego określenie w złotych polskich wartości wydatków poniesionych na terytorium Rosji. Różnica zaś pomiędzy tą kwotą ustaloną na dzień wydatkowania i zarachowania pozwoli ustalić wartość przychodu lub kosztów uzyskania przychodów z tego tytułu.

Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie po zapoznaniu się z przedstawionym we wniosku stanem faktycznym stwierdza co następuje:

Podatnicy posiadający siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podlegają w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu - zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Nr 54 z 2000 r., poz. 654 z póź. zm.). Oznacza to, że rozliczają się w Polsce od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

Również zgodnie z art. 5 ust. 1 umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Federacji Rosyjskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku z dnia 22 maja 1992 r. (Dz. U. z 1992 r. Nr 125, poz. 569) zyski osiągane w jednym Umawiającym się Państwie przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie mogą być opodatkowane w pierwszym Państwie tylko wówczas, gdy dane zyski są osiągane przez położony w tym Państwie zakład i tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi. Przedstawicielstwo nie stanowi zakładu w rozumieniu w/w umowy, co oznacza, że Spółka rozlicza się w całości z uzyskanych przychodów na terenie Polski i ponosi związane z tym koszty uzyskania przychodów.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursów średnich ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski z dnia poniesienia kosztu. Jeżeli koszty wyrażone są w walutach obcych, a między dniem ich zarachowania i dniem zapłaty występują różne kursy walut, koszty te odpowiednio podwyższa się lub obniża o różnice wynikające z zastosowania kursu sprzedaży walut z dnia zapłaty, ustalonego przez bank, z którego usług korzystał ponoszący koszt, oraz z zastosowania kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia zarachowania kosztów.

Przedstawicielstwo Spółki w Rosji nie jest odrębnym od Spółki podatnikiem, stanowi organizacyjnie i majątkowo część tej Spółki, jedynie wyodrębnioną w celu prowadzenia działalności promocyjnej na terenie Rosji. Oznacza to, że wszelkie wzajemne rozliczenia pomiędzy Spółką a przedstawicielstwem stanowią w istocie jedynie wewnętrzne przepływy środków finansowych w ramach jednego podatnika i nie powodują u tego podatnika poniesienia wydatku lub osiągnięcia przychodu, a co za tym idzie nie powodują powstania różnic kursowych od tych przychodów i kosztów, gdyż są to rozliczenia w ramach tego samego podmiotu.

Wobec tego Spółka powinna rozliczać koszty poniesione w walutach obcych związane z działalnością przedstawicielstwa zgodnie z ogólnymi zasadami, tzn. przeliczać je na złote według kursów średnich ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski z dnia poniesienia kosztu.

W związku z powyższym Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie postanowił jak w sentencji.

Niniejsza interpretacja odnosi się wyłącznie do przedstawionego przez wnioskodawcę i przytoczonego w treści postanowienia stanu faktycznego i jest ważna w stanie prawnym obowiązującym w dniu wydania postanowienia. Interpretacja jest aktualna do czasu zmiany stanu prawnego lub stanu faktycznego przedstawionego przez pytającego. Zgodnie z treścią art. 14b § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej przedmiotowa interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia w drodze decyzji w trybie określonym w art. 14b § 5 w/w ustawy.

Na podstawie art. 14a § 4 Ordynacji podatkowej na niniejsze postanowienie zawierające interpretację służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie za pośrednictwem Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie w terminie 7 dni od doręczenia postanowienia.