POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku - Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60) po rozpatrzeniu wniosku płatnika z dnia 16.06.2005 r. - uzupełnionym w dniu 28.06.2005 r. o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego dot. czy wypłacany strażnikom miejskim ekwiwalent za pranie umundurowania korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych

stwierdzam, że:

stanowisko przedstawione w tym wniosku jest nieprawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego.

UZASADNIENIE

Płatnik pismem z dnia 16.06.2005 r. wystąpił do Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Gdańsku z wnioskiem o udzielenie w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Z pisma wynika, że płatnik jest jednostką budżetową Gminy Gdańsk. Zgodnie z Rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 28 lipca 1998 roku w sprawie umundurowania, legitymacji, dystynkcji i znaków identyfikacyjnych strażników gminnych (miejskich) - strażnikom miejskim przysługuje umundurowanie. W związku z używaniem przez strażników umundurowania, zgodnie z zarządzeniem nr 15/2001 r. z dnia 03.07.2001 roku Komendanta Straży Miejskiej, w sprawie ustalania wysokości i zasad wypłaty ryczałtu pieniężnego za chemiczne pranie przedmiotów umundurowania - 2 razy w roku wypłaca się ryczałt za czyszczenie umundurowania.

Wątpliwości płatnika dotyczą czy na podstawie zapisu art. 21 ust. 1 pkt. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w treści obowiązującej od dnia 01.01.2005 r. wypłacany strażnikom miejskim ekwiwalent za pranie umundurowania korzysta ze zwolnienia.

Płatnik uważa, iż wypłacany strażnikom miejskim ekwiwalent za pranie umundurowania w związku ze zmianą od 1 stycznia 2005 roku zapisu art. 21 ust. 1 pkt. 11 nie korzysta ze zwolnienia.

Zgodnie z treścią art. 9 ust.1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późniejszymi zmianami) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. przychodami są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do zapisu art. 12 pkt 1 powołanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W orzecznictwie i doktrynie przyjęto, że w pojęciu wynagrodzenia za pracę mieści się zarówno system wynagradzania za pracę jak i jego poszczególne składniki (wynagrodzenia zasadnicze, premia, dodatki płacowe).

Do wynagrodzeń i innych świadczeń pracowniczych zaliczają się te, które są bezpośrednio związane ze stosunkiem pracy i które może otrzymać tylko ten podatnik, którego z pracodawcą łączy stosunek pracy.

Zgodnie z dotychczasowym brzmieniem art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolna od podatku była wartość świadczeń rzeczowych wynikających z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy oraz ekwiwalenty za te świadczenia wypłacane zgodnie z przepisami wydanymi przez Radę Ministrów lub właściwego ministra, a także ekwiwalenty pieniężne za pranie odzieży roboczej, za używanie odzieży i obuwia własnego zamiast roboczego oraz wartość otrzymanych przez pracowników bonów, talonów, kuponów lub innych dowodów uprawniających do otrzymania na ich podstawie napojów bezalkoholowych, posiłków oraz artykułów spożywczych, w przypadku gdy pracodawca, mimo ciążącego na nim obowiązku wynikającego z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, nie ma możliwości wydania pracownikom posiłków i napojów bezalkoholowych.

Z dniem 01.01.2005 roku ustawą z dnia 18 listopada 2004 roku o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz zmianie niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 263, poz.2619) zmieniono treść art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku.

Dotychczasowy zapis art. 21 ust. 1 pkt. 11 rozbito na trzy części (pkt. 11,11a i 11b).

Zatem od dnia 01.01.2005 roku wolne od podatku będą zatem:

• świadczenia rzeczowe i ekwiwalenty za te świadczenia, przysługujące na podstawie przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, jeżeli zasady ich przyznawania wynikają z odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw (art. 21 ust. 1 pkt. 11);
• świadczenia rzeczowe i ekwiwalenty za te świadczenia, wynikające z zasad bezpieczeństwa i higieny pracy, w tym ze względu na szczególne warunki i charakter pełnionej służby, przysługujące osobom pozostającym w stosunku służbowym, przyznane na podstawie odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw (art. 21 ust. 1 pkt 11a);
• wartość otrzymanych przez pracownika od pracodawcy bonów, talonów, kuponów lub innych dowodów uprawniających do uzyskania na ich podstawie posiłków, artykułów spożywczych lub napojów bezalkoholowych, w przypadku gdy pracodawca, mimo ciążącego na nim obowiązku wynikającego z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, nie ma możliwości wydania pracownikom posiłków, artykułów spożywczych lub napojów bezalkoholowych (art. 21 ust. 1 pkt 11b)

W treści powołanego artykułu nie został podany katalog świadczeń rzeczowych lub ich ekwiwalentów, których otrzymanie nie powoduje powstania obowiązku podatkowego, jednakże ustawodawca dokonał delegacji ustawowej odnosząc się do innych ustaw.

Ustawą, która określa obowiązki pracodawcy względem pracownika m.in. w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy jest ustawa z dnia 26 czerwca 1974 roku Kodeks pracy (tekst jednolity Dz.U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zmianami). Zgodnie z treścią art. 237(9) §2 i § 3 Kodeksu pracy, pracodawca obowiązany jest zapewnić, aby stosowane środki ochrony indywidualnej oraz odzież i obuwie robocze posiadały właściwości ochronne i użytkowe oraz zapewnić odpowiednio ich pranie, konserwację, naprawę, odpylanie i odkażanie. Jeżeli pracodawca nie może zapewnić prania odzieży roboczej, czynności te mogą być wykonywane przez pracownika, pod warunkiem wypłacania przez pracodawcę ekwiwalentu pieniężnego w wysokości kosztów poniesionych przez pracownika.

Reasumując, wypłacany pracownikom ekwiwalent za pranie odzieży roboczej przysługujący na podstawie przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z zapisem art. 21 ust. 1 pkt 11a ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku - w brzmieniu obowiązującym w 2005 r. - zwolnienie to dotyczy świadczeń rzeczowych i ekwiwalentów za te świadczenia należnych ze względu na szczególne warunki i charakter pełnionej służby, przysługujące osobom pozostałym w stosunku służbowym, przyznane na podstawie odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, a nie wynikających z przepisów BHP. Powyższy przepis ma zatem zastosowanie do pracowników, z którymi zawarty został stosunek służbowy, powstający w drodze mianowania lub powołania. Dotyczy on takich osób jak: żołnierze zawodowi w służbie stałej i kontraktowej, strażnicy, policjanci, funkcjonariusze celni.

Mając na uwadze wyżej cytowane przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, iż wypłacany strażnikom miejskim ekwiwalent za pranie umundurowania na mocy art. 21 ust. 1 pkt 11a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z dnia 26 lipca 1991 roku - w obecnym brzmieniu- korzysta ze zwolnienia.

Mając na uwadze powyższe stanowisko przedstawione we wniosku jest nieprawidłowe.