P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 4 w związku z art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8 poz. 60 ze zm.) Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie udzielając pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych w indywidualnej sprawie Podatnika przedstawionej w piśmie z dnia 10 października 2005 r.

postanawia

uznać stanowisko Podatnika za nieprawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

Zgodnie ze stanem faktycznym podanym we wniosku Podatnik (“Spółka”) posiada zezwolenie udzielone decyzją Wojewody Mazowieckiego na prowadzenie działalności polegającej na wytwarzaniu odpadów z uwzględnieniem zbierania, transportu i odzysku odpadów, powstających w związku z prowadzeniem stacji demontażu pojazdów.Zadaniem Spółki w ramach działalności objętej wymienionym pozwoleniem jest dokonanie kasacji pojazdów w sposób umożliwiający odzysk składników nadających się do gospodarczego wykorzystania, przy zapewnieniu przestrzegania wymogów ochrony środowiska. Głównym składnikiem odzyskiwanym z likwidowanych samochodów jest złom, który następnie Spółka dostarcza (sprzedaje) swoim kontrahentom. Inne przydatne składniki (np. niektóre części lub materiały) są w miarę możliwości sprzedawane zainteresowanym jednostkom, natomiast pozostałe odpady są utylizowane, w tym także przy pomocy wyspecjalizowanych firm.Zasady postępowania przy likwidacji samochodów zostały określone w ustawie o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji. Spółka otrzymuje pojazdy do kasacji nieodpłatnie od ich właścicieli. W pewnych okolicznościach Podatnik jest uprawniony do obciążenia właściciela pojazdu opłatami, jeżeli dostarczony pojazd nie spełnia ustalonych prawem wymogów. Spółka osiąga przychody ze sprzedaży składników odzyskanych przy likwidacji pojazdu, jak również ponosi koszty z tym związane. Zatem, otrzymanie nieprzydatnego do eksploatacji pojazdu ma dla Spółki określoną wartość, która jest związana z ilością oraz rodzajem składników (odpadów) nadających się do zagospodarowania po ich odzysku. Z powyższego nasuwa się wniosek, że oszacowanie przychodu z tytułu nieodpłatnego utrzymania pojazdu jest możliwe dopiero po przeprowadzeniu demontażu pojazdu i wysegregowaniu odpowiednich składników.

Mając na uwadze powyższe okoliczności, Spółka przyjęła następującą procedurę rozliczeń dotyczących pojazdów przyjętych do likwidacji:

– W momencie przyjęcia pojazdu Spółka wystawia dokument odbioru samochodu do kasacji, samochód jest ważony i przyjmowany do ewidencji pozabilansowej - bez wpływu na rozliczenia podatkowe.

– Po przeprowadzeniu demontażu pojazdu i wysegregowaniu odpowiednich składników część złomowa zostaje zważona i wyceniona, odzyskany złom zostaje przyjęty do magazynu i ujęty w ewidencji bilansowej. W tym momencie Spółka rozpoznaje przychód z tytułu złomu odzyskanego z nieodpłatnie otrzymanych pojazdów.

– Inne przydatne składniki (odpady), które ewentualnie mogą się nadawać do sprzedaży, są ewidencjonowane wyłącznie ilościowo, bez wyceny wartościowej, z uwagi na swój charakter. Przychód dla Spółki powstanie w momencie sprzedaży tych odpadów.

– Pozostałe nieprzydatne odpady oraz odpady niebezpieczne dla środowiska są utylizowane lub przekazywane specjalistycznym firmom.

W związku z wyżej opisanym stanem faktycznym Spółki wnosi o wyjaśnienie, czy stosowany przez nią sposób rozliczeń związanych z otrzymywanymi nieodpłatnie pojazdami do likwidacji jest prawidłowy z podatkowego punktu widzenia.

W szczególności chodzi o ocenę tego, czy przedstawiony mechanizm sposobu i momentu rozpoznawania przychodu z tytułu otrzymanych do kasacji pojazdów jest zgodny z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Podatnika nie budzi wątpliwości, że w związku z nieodpłatnym otrzymaniem pojazdu do likwidacji Spółka osiąga przychód z nieodpłatnych świadczeń, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Kwota przychodu powinna być ustalona na podstawie cen rynkowych. W konkretnym przypadku przychodem może być rynkowa wartość składników odzyskanych w trakcie kasacji pojazdu, a nie wartość pojazdu jako takiego. Spółka otrzymuje pojazd w celu jego likwidacji, a z uwagi na rodzaj prowadzonej działalności może wykorzystać przydatne, odzyskane odpady z kasowanych samochodów do uzyskiwania przychodów z ich sprzedaży. Z oczywistych względów ustalenie rodzaju oraz ilości odzyskanych składników likwidowanych pojazdów jest możliwe dopiero po demontażu samochodów i wysegregowaniu poszczególnych części i elementów. W konsekwencji, dopiero wtedy istnieje możliwość oszacowania wartości odzysków nadających się do gospodarczego wykorzystania, a głównie złomu. Wobec tego ustalenie kwoty przychodu podatkowego związane z nieodpłatnym otrzymaniem pojazdu jest możliwe po zakończeniu powyższych czynności. Co do zasady będzie to szacunkowa wartość złomu.

Spółka uważa, że:

– przychód podatkowy z tytułu otrzymania nieodpłatnie do likwidacji pojazdów powstaje w momencie przyjęcia do magazynu odzyskanego złomu, a nie w momencie przyjęcia samochodu do kasacji;

– kwota przychodu jest ustalana na podstawie rynkowej wartości odzyskanego w trakcie likwidacji pojazdu złomu;

– pozostałe odpady o ograniczonej przydatności nie są wyceniane ze względu na brak możliwości racjonalnego ustalenia ich wartości rynkowej i ewentualnie będą stanowiły przychód podatkowy w momencie ich sprzedaży.

Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie po zapoznaniu się z przedstawionymi we wniosku okolicznościami stwierdza co następuje:

Zgodnie z art. 12 ust.1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) - zwana dalej u.p.d.o.p. - przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 13 i 14, są w szczególności: otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. W myśl art. 12 ust.1 pkt 2 do przychodów zaliczamy także wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiują co należy rozumieć pod pojęciem otrzymanych nieodpłatnie rzeczy lub praw, a także innych nieodpłatnych świadczeń. Linia orzecznictwa przyjęta przez NSA, jako nieodpłatne świadczenie określa wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest nieodpłatne, tzn. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie majątku osoby, mające konkretny wymiar finansowy (wyrok NSA z 29 października 1999 r. I SA/Gd 1290/98). Taką definicję należy odpowiednio zastosować w przypadku nieodpłatnego przekazania rzeczy lub praw.

W przedstawionym stanie faktycznym Spółka otrzymuje pojazdy do kasacji od ich właścicieli. Zasady postępowania przy likwidacji pojazdów zostały określone w ustawie z dnia 20 stycznia 2005 r. o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji (Dz. U. z dnia 11 lutego 2005 r. Nr 25, poz. 202). Zgodnie z art. 23 ust. 1 tej ustawy przedsiębiorca prowadzący stację demontażu jest obowiązany do przyjęcia każdego pojazdu wycofanego z eksploatacji, który posiada cechy identyfikacyjne pojazdu, o których mowa w art. 66 ust. 3a pkt 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym, z zastrzeżeniem ust. 7. Równocześnie art. 18 w/w ustawy stanowi, że właściciel pojazdu wycofanego z eksploatacji może przekazać go wyłącznie do przedsiębiorcy prowadzącego stację demontażu lub przedsiębiorcy prowadzącego punkt zbierania pojazdów.Przekazanie pojazdu wycofanego z eksploatacji przez jego właściciela przedsiębiorcy prowadzącemu stację demontażu nie można uznać za nieodpłatne przekazanie rzeczy. Spółka jest bowiem ustawowo obowiązana do przyjęcia pojazdu wycofanego z eksploatacji, z czym wiążą się dalsze obowiązki Spółki wynikające zarówno z ustawy o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji, jak również z ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach (Dz. U. z dnia 20 czerwca 2001 r. Nr 62, poz. 628). Podatnik otrzymuje pojazd wycofany z eksploatacji stanowiący odpad w rozumieniu przepisów o odpadach. Taki pojazd nie posiada wartości rynkowej, znajduje się bowiem poza obrotem, wartość rynkową można jedynie określić w stosunku do składników uzyskanych z jego demontażu, a nie w stosunku do pojazdu jako takiego. Ponadto “nieodpłatność” otrzymania rzeczy (pojazdu) wyklucza fakt, że przejęcie pojazdu wiąże się bezpośrednio z poniesieniem przez Spółkę określonych kosztów, co jest związane z obowiązkiem wykonania określonych czynności.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą polegającą na wytwarzaniu odpadów z uwzględnieniem zbierania, transportu i odzysku odpadów, powstających w związku z prowadzeniem stacji demontażu pojazdów. Z tytułu prowadzenia tej działalności Spółka uzyskuje określone przychody i ponosi związane z nimi koszty. Do przychodów związanych z działalnością gospodarczą Spółki zaliczymy przychody uzyskane ze sprzedaży złomu oraz nadających się do ponownego użycia części wymontowanych z pojazdów wycofanych z eksploatacji.

Za datę powstania przychodu związanego z działalnością gospodarczą uważa się, w myśl art. 12 ust. 3a u.p.d.o.p., dzień wystawienia faktury (rachunku), nie później jednak niż ostatni dzień miesiąca, w którym

– wydano rzecz, zbyto prawo majątkowe lub

– wykonano usługę, w tym częściowo wykonano usługę, jeżeli jej częściowe wykonanie stanowi wynikający z umowy lub z odrębnych przepisów tytuł do zapłaty,

– otrzymano zapłatę za wykonanie świadczenia - w pozostałych przypadkach.

W przedmiotowej sprawie Spółka osiągnie przychód w momencie dokonania sprzedaży złomu oraz innych przydatnych składników odzyskiwanych z likwidowanych samochodów, tj. przychód powstanie zgodnie z art. 12 ust. 3a pkt 1 u.p.d.o.p. w dniu wystawienia faktury (rachunku), nie później jednak niż w ostatnim dniu miesiąca, w którym wydano rzecz.

W związku z powyższym Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie postanowił jak w sentencji.

Niniejsza interpretacja odnosi się wyłącznie do przedstawionego przez wnioskodawcę i przytoczonego w treści postanowienia stanu faktycznego i jest ważna w stanie prawnym obowiązującym w dniu wydania postanowienia. Interpretacja jest aktualna do czasu zmiany stanu prawnego lub stanu faktycznego przedstawionego przez pytającego.Zgodnie z treścią art. 14b § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej przedmiotowa interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej – do czasu jej zmiany lub uchylenia w drodze decyzji w trybie określonym w art. 14b § 5 w/w ustawy.Na podstawie art. 14a § 4 Ordynacji podatkowej na niniejsze postanowienie zawierające interpretację służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie za pośrednictwem Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie w terminie 7 dni od doręczenia postanowienia. W przypadku wniesienia zażalenia należy wnieść opłatę skarbową zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 oraz art. 9 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o opłacie skarbowej (Dz. U. Nr 253 z 2004 r., poz. 2532) w wysokości 5 zł od podania oraz 0,50 zł od każdego załącznika.