P O S T A N O W I E NI E

Na podstawie art. 216 i art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29.08.1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. nr 8 poz. 60 ze zm.) stwierdzam, że stanowisko Spółki zawarte we wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji w sprawie sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego – w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych – jest prawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

W dniu 28 listopada 2005 r. Spółka zwróciła się z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego. Jak wynika z przedstawionego w piśmie stanu faktycznego Spółka w miesiącu listopadzie 2004 r. otrzymała zaliczkę z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy nowych środków transportu. Taką samą zaliczkę jednostka wpłaciła na zakup tych towarów w kraju. Dostawa środków transportu jak określiła Spółka we wniosku nastąpi w miesiącu styczniu, lutym i marcu 2006 r. Zdaniem Wnioskodawcy, zaliczka na wewnątrzwspólnotową dostawę samochodów nie jest przychodem dla celów podatkowych jak i zaliczka na zakup tych towarów w kraju nie jest kosztem dla celów podatkowych. Podatnik prosi o potwierdzenie powyższego stanowiska.

Naczelnik Lubelskiego Urzędu Skarbowego uwzględniając przedstawiony stan faktyczny przez Spółkę stwierdza co następuje:

Przepisy ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r. Nr 54 poz. 654 ze zm.) precyzyjnie określają moment powstania przychodu. W myśl art. 12 ust. 3a w/w ustawy, za datę powstania przychodu uważa się z zastrzeżeniem ust. 3c i 3d, dzień wystawienia faktury, nie później jednak niż ostatni dzień miesiąca, w którym:1) wydano rzecz, zbyto prawo majątkowe, lub2) wykonano usługę, w tym częściowo wykonano usługę, jeżeli jej częściowe wykonanie stanowi wynikający z umowy lub odrębnych przepisów tytuł do zapłaty, lub3) otrzymano zapłatę za wykonanie świadczenia – w pozostałych przypadkach.

W świetle powołanego przepisu w przypadku sprzedaży na eksport należy stosować ogólne reguły ustalania przychodu tj. takie, jakie obowiązują w stosunku do kontrahentów krajowych. Oznacza to, że za moment powstania przychodu należnego uznaje się dzień wystawienia faktury, nie później jednak niż ostatni dzień miesiąca , w którym wydano towar lub wykonano usługę. Dotyczy to również przypadków, gdy usługa jest wykonywana częściowo, pod warunkiem jednak, że jej częściowe wykonanie stanowi wynikający z umowy tytuł do zapłaty. Przychody nie stanowiące podstawy ustalania dochodu podatnika podlegającego opodatkowaniu zostały wymienione w art. 12 ust. 4 pkt 1 w/w ustawy. Stosownie do treści powołanego przepisu do przychodów nie zalicza się m.in. pobranych wpłat lub zarachowanych należności na poczet dostaw towarów i usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych. Według „Popularnego słownika języka polskiego” pod redakcją prof. Bogusława Dunaj (Wydawnictwo Wilga Sp. z o.o.) „zaliczka” - to część pieniędzy wpłaconych lub wypłaconych na poczet czegoś. Podkreślić jednoznacznie należy, iż traktowanie danej wpłaty jako zaliczki powinno wynikać z umowy i winno znaleźć odzwierciedlenie w treści dokumentacji danej transakcji.

Zgodnie z ugruntowaną linią orzecznictwa i doktryną prawa użyte w przytoczonym powyżej przepisie sformułowanie „pobrane wpłaty i zarachowane należności” odnosi się do pobranych przez Spółkę przedpłat i zaliczek na poczet dostaw i usług, których wykonanie jest odroczone w czasie i dopiero po realizacji łączącej strony umowy, wystąpi przychód podlegający opodatkowaniu. Jednocześnie wpłacona przez jednostkę zaliczka na zakup środków transportu w kraju nie będzie stanowiła kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 i 4 w/w ustawy.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Użycie określenia „w celu” oznacza, że dla pozytywnej kwalifikacji danego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu niezbędne jest istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesionym wydatkiem a uzyskanym lub przynajmniej możliwym do osiągnięcia przychodem. Przepis ten formułuje zatem zasadę powiązania poniesionego kosztu z przychodem. Reguła ta została sprecyzowana w art. 15 ust. 4 w/w ustawy, zgodnie z którym „koszty uzyskania przychodów są potrącane tylko w tym roku podatkowym, którego dotyczą, tj. są potrącane także koszty uzyskania poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy, lecz dotyczące przychodów roku podatkowego oraz określone co do rodzaju i kwoty koszty uzyskania, które zostały zarachowane, chociaż ich jeszcze nie poniesiono, jeżeli odnoszą się do przychodów danego roku podatkowego, chyba że ich zarachowanie nie było możliwe; w tym przypadku są one potrącalne w roku, w którym zostały poniesione”, co oznacza konieczność powiązania momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków dotyczących konkretnego przychodu z momentem, w którym przychód ten powstaje.

Udzielona interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia. Zgodnie z art. 14 b § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika, inkasenta natomiast wiąże organy podatkowe i organy kontroli skarbowej – do czasu jej zmiany lub uchylenia. Na niniejsze postanowienie zgodnie z art. 236 w związku z art. 14a § 4 Ordynacji podatkowej służy prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Lublinie za pośrednictwem Naczelnika Lubelskiego Urzędu Skarbowego w Lublinie w terminie 7 dni od daty jego otrzymania.