P O S T A N O W I E NI E

Na podstawie art. 216 i art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29.08.1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. nr 8 poz. 60 ze zm.) stwierdzam, że stanowisko Banku zawarte we wniosku z dnia 14.12.2005 r.( wpływ do Urzędu 16.12.2005 r. ) o udzielenie pisemnej interpretacji w sprawie sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego - w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych - jest nieprawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

W dniu 14.12.2005r. Powiatowy Bank Spółdzielczy wystąpił z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego. Jak wynika z przedstawionego w piśmie stanu faktycznego Bank w 2005 r. we własnym budynku biurowym przeprowadził prace remontowo-budowlane elewacji i dachu polegające na:� przygotowaniu starego podłoża pod docieplenie metodą lekko-mokrą wg typowego rozwiązania - oczyszczenie i zmycie,� ociepleniu ścian budynku płytami styropianowymi grubości 3cm - system TERRANOWA,� położeniu warstwy elewacyjnej z tynku akrylowego Grein Plast,� rozebraniu rur spustowych z PCV i montażu rur spustowych z blachy powlekanej,� odmalowaniu istniejących w oknach krat farbą olejną,� rozbiórce pokrycia z papy i naprawie pokrycia dachu poprzez położenie dwóch warstw papy termozgrzewalnej nawierzchniowej,� wymianie rynien dachowych i obróbek blacharskich dachu.

Zdaniem Banku przeprowadzone prace remontowo-budowlane z użyciem nowocześniejszych materiałów i zastosowaniem współczesnej technologii nie zwiększyły wartości technicznej i użytkowej budynku a jedynie przywróciły pierwotny stan techniczny oraz pierwotną zdolność użytkową utraconą na skutek upływu czasu i eksploatacji. Tak więc przeprowadzone prace przywracające pierwotny stan techniczny i użytkowy budynku wraz z wymianą zużytych składników technicznych potraktowano jako remont nie powodujący wzrostu wartości użytkowej środka trwałego.

Mając powyższe na uwadze Wnioskodawca uważa, że poniesione wydatki na prace remontowo -budowlane budynku wymienione w wyżej przedstawionym "stanie faktycznym" są wydatkami o charakterze remontowym i w myśl art. 15 ust. 1 z uwzględnieniem art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm. ) stanowią koszt uzyskania przychodów bez względu na ich wysokość.

Pytanie: Czy wydatki poniesione przez Bank na odnowienie elewacji i pokrycia dachu na budynku biurowym wykorzystywanym w prowadzonej działalności gospodarczej stanowią koszt uzyskania przychodu jako wydatki na remont czy też wydatki te są modernizacją środka trwałego i zwiększają jego wartość do odpisów amortyzacyjnych?

Naczelnik Lubelskiego Urzędu Skarbowego uwzględniając przedstawiony przez Bank stan faktyczny stwierdza co następuje:

W celu prawidłowego zakwalifikowania powyższych prac istotne jest rozróżnienie pojęć "remont" i "ulepszenie" gdzie jedną z form ulepszenia środka trwałego jest rekonstrukcja. Obecne prawodawstwo podatkowe nie definiuje pojęcia "remontu." Jednakże jest ono zdefiniowane w art. 3 pkt 8 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane ( Dz. U z 2003 r. Nr 207, poz. 2016 ze zm.) jako "wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a nie stanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż ich użyto w stanie pierwotnym." Według kategorii stosowanych w statystyce przez "remont" obiektu budowlanego rozumie się wykonanie robót budowlanych polegających na odtworzeniu (przywracaniu) pierwotnego stanu (technicznego i użytkowego) wykraczających poza zakres konserwacji, nie powodujących jednak zmian w użytkowaniu, przeznaczeniu i konstrukcji tego obiektu. Remont obiektu budowlanego ma na celu doprowadzenie elementów istniejącego obiektu budowlanego, zużytych w czasie użytkowania tego obiektu, do odpowiedniego stanu technicznego, zgodnie z dotychczasowym przeznaczeniem lub wymianą tych elementów na inne dla przywrócenia warunków użytkowania tego obiektu.

Natomiast w piśmie Ministerstwa Finansów z dnia 13 marca 1995 r. ( Nr PO 3/722-160/94) stwierdzono m.in., że przez "rekonstrukcję", będącą jedna z form ulepszenia, rozumieć należy odtworzenie (odbudowanie) zużytych całkowicie lub częściowo składników majątkowych.

Zatem w tym zakresie pojęcie rekonstrukcji pokrywa się z pojęciem remontu. Jednak w ujęciu podatkowym, dla oceny charakteru wykonanych prac (remont czy ulepszenie) polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego istotne jest porównanie wartości użytkowej środka trwałego po wykonaniu robót w stosunku do wartości użytkowej z dnia przekazania środka trwałego do używania.

Zgodnie z art.16g ust. 13 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm. ) jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1 i 3-11, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Aby zdecydować o tym czy dany wydatek należy uznać za remont czy ulepszenie środka trwałego trzeba dokonać precyzyjnych ustaleń faktycznych odnoszących się do tego środka. Podstawowe znaczenie ma określenie rodzaju poniesionych wydatków i ich kwalifikacja, ponieważ przypisanie konkretnym pracom przymiotu ulepszenia, czy remontu skutkuje konsekwencjami podatkowymi. W kwestiach, w których wymagana jest wiedza specjalistyczna (techniczna) istotny wpływ na decyzję powinna mieć opinia właściwej jednostki specjalistycznej, bowiem o kwalifikacji robót (ulepszenie czy remont) decydują wyłącznie kryteria rzeczowe.

W wyroku z dnia 3.12.1999 r. Syg. Akt SA/Wr 477/98 NSA orzekł: "Problematyka rozdziału wykonanych robót na remontowe i ulepszeniowe dotyczy zagadnienia bardzo skomplikowanego, przekraczającego zakres wiadomości i doświadczenia życiowego osób mających wykształcenie ogólne i nie jest możliwe bez posiadania wiadomości specjalistycznych. Faktycznego więc rozróżnienia charakteru poszczególnych robót budowlanych, z uwzględnieniem konieczności ewentualnego odróżnienia na podstawie kryteriów rzeczowych rekonstrukcji od remontu, może dokonać jedynie biegły z zakresu budownictwa."

Wydatki na remont są zaliczane do kosztów uzyskania przychodów na zasadach ogólnych, gdy zgodnie z art. 15 ust. 1 cytowanej wyżej ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych są poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy. Do remontu zalicza się wszelkie wydatki poniesione na przywrócenie pierwotnego stanu technicznego składnika majątku nie zwiększające jego wartości użytkowej.

Jeżeli podczas remontu budynku wymienia się określone elementy na nowe, bardziej nowoczesne od wymienionych, co powoduje obniżenie kosztów eksploatacji, poprawę jakości warunków w danym obiekcie i tym samym zwiększenie wartości użytkowej w porównaniu do wartości z dnia przyjęcia do używania to wydatki te zwiększają wartość środka trwałego i zaliczane są do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne. W przedmiotowej sprawie powyższe oznacza, iż brak dowodu z opinii biegłego nie pozwala na prawidłowe zakwalifikowanie wydatków poniesionych na odnowienie elewacji i pokrycia dachu na budynku biurowym wykorzystywanym w prowadzonej działalności. W związku z tym stanowisko Banku uznaje się za nieprawidłowe.

Udzielona interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia. Zgodnie z art. 14 b § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika, inkasenta natomiast wiąże organy podatkowe i organy kontroli skarbowej właściwe dla wnioskodawcy - do czasu jej zmiany lub uchylenia. Na niniejsze postanowienie zgodnie z art. 236 w związku z art. 14a § 4 Ordynacji podatkowej służy prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Lublinie za pośrednictwem Naczelnika Lubelskiego Urzędu Skarbowego w Lublinie w terminie 7 dni od daty jego otrzymania.