Rodzaj dokumentu
postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego
Sygnatura
PD-2-415-70-05
Data
2005.12.22
Autor
Urząd Skarbowy w Nowym Sączu
Temat
Podatek dochodowy od osób fizycznych --> Koszty uzyskania przychodów --> Wydatki nieuznawane za koszty uzyskania przychodów
Słowa kluczowe
delegacja służbowa
koszty uzyskania przychodów
podróż służbowa (delegacja)
Pytanie podatnika
Czy osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą opodatkowana na zasadach ogólnych, może zaliczyć w koszty uzyskanian przychodów delegację służbową ?
P O S T A N O W I E N I E Na podstawie art. 216 i art. 14a § 1 oraz § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja Podatkowa (tekst. jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8 poz. 60 ze zm.) Naczelnik Urzędu Skarbowego w xxx po rozpatrzeniu wniosku z dnia 29.11.2005 r. uzupełnionego w dniu 08.12.2005 r. w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych stwierdza iż przedstawione stanowisko nie jest prawidłowe. U Z A S A D N I E N I E We wniosku podatnik skierował zapytanie dotyczące możliwości zaliczania do kosztów uzyskania przychodów z działalności gospodarczej delegacji służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą. Kosztami uzyskania przychodu z poszczególnego źródła zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 14 z 2000 r. poz. 176 ze zm.) są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 52 ustawy za koszty uzyskania przychodu nie uznaje się: - wartości diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nimi współpracujących – w części przekraczającej wysokość diet przysługujących pracownikom, określoną w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra. Warunkiem zastosowania ww. przepisu jest jednak ustalenie zakresu pojęcia podróży służbowej. Świadczenie przez Panią usług w ramach prowadzonej działalności tj. w celach zarobkowych i na własny rachunek nie może być traktowane jako podróż służbowa, bowiem czynności związane z realizacją usług i wiążące się z nimi wyjazdy należą do istoty prowadzonej działalności, i nie mogą być utożsamiane z podróżą służbową. Przepisy podatkowe jak i przepisy odrębne, o których mowa w powołanym przepisie art. 23 ust. 1 pkt 52 ustawy nie definiują tego pojęcia. Kierując się jednak faktem, iż zgodnie z art. 29 § 1 ustawy z dnia 26.06.1974 r. Kodeks Pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.) elementem koniecznym umowy o pracę jest wskazanie miejsca świadczenia pracy - przyjąć należy, iż podróżą służbową pracownika jest wyjazd na polecenie pracodawcy poza stałe miejsce świadczenia pracy wynikające z umowy o pracę. W związku z tym stwierdzić należy, iż w przypadku osób prowadzących działalność gospodarczą podróżą służbową jest wyjazd związany z tą działalnością poza stałe miejsca jej prowadzenia, który wskazuje na incydentalność i tymczasowość pobytu w miejscu wykonywania zadania. Wyjazdy poza miejsce stałego zamieszkania w celu wykonania usługi wchodzącej w zakres prowadzonej działalności należą do istoty tej działalności i jako takie nie są podróżą służbową. Tak więc możliwe jest zaliczenie do kosztów uzyskania przychodu wydatków poniesionych podczas wyjazdów związanych z wykonywaniem działalności na zasadach ogólnych przewidzianych przepisem art. 22 ust. 1 ustawy. Warunkiem koniecznym jest, aby wydatek poniesiony był w ramach działalności i w celu uzyskania przychodu, oraz prawidłowo udokumentowany. Właściciel firmy może w koszty działalności wliczyć faktycznie poniesione wydatki w związku z wyjazdami np. koszty noclegów, przejazdów. Należy jednak przy tym pamiętać o ograniczeniu wynikającym z treści art. 23 ust. 1 pkt 46 ustawy w związku z ponoszonymi wydatkami z tytułu używania niewprowadzonego do ewidencji środków trwałych samochodu osobowego. Powyższa interpretacja: - dotyczy stanu faktycznego przedstawionego we wniosku przez wnioskodawcę traci swoją moc z chwilą zmiany przepisów jej dotyczących, - nie jest wiążąca dla podatnika/następcy prawnego podatnika/osoby trzeciej odpowiedzialnej za zaległości podatkowe, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy kontroli skarbowej. Pouczenie: Na powyższe postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w xxx za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w xxx w terminie 7 dni od daty doręczenia niniejszego postanowienia.
|