Decyzja

Dyrektor Izby Skarbowej w Gdańsku, działając na podstawie:

• art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity: Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.)

po rozpatrzeniu zażalenia wniesionego pismem z dnia 22 września 2005 r. przez Zakład Produkcyjny na postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego nr DG-415-285/05 z dnia 20 września 2005 r.

uznając, iż ww. zażalenie zasługuje na uwzględnienie, uchyla postanowienie organu podatkowego pierwszej instancji.

Uzasadnienie

Pismem z dnia 21 czerwca 2005 r. Zakład Produkcyjny wystąpił do Naczelnika Urzędu Skarbowego z wnioskiem o wydanie postanowienia w przedmiocie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego. W złożonym wniosku ww. wskazał, że w dniach 30 stycznia i 2 marca 2004 r. na konto Zakładu Produkcyjnego wpłynęła od Urzędu Skarbowego łącznie kwota zł. Podatnik złożył zapytanie, czy kwota ta – jako przekazana bez Jego winy – stanowi zaległość podatkową w rozumieniu art. 51 lub 52 Ordynacji podatkowej... W ocenie podatnika – z uwagi na treść art. 52 § 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej – przedmiotowa kwota nie stanowi zaległości podatkowej.

Naczelnik Urzędu Skarbowego – po rozpatrzeniu ww. wniosku – postanowieniem nr DG-415-285/05 z dnia 20 września 2005 r. stwierdził, że stanowisko w nim przedstawione nie jest prawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego.

Zakład Produkcyjny, korzystając z przysługującego prawa, pismem z dnia 22 września 2005 r. złożył zażalenie na postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego nr DG-415-285/05 z dnia 20 września 2005 r., wnosząc o jego uchylenie.

Dyrektor Izby Skarbowej w Gdańsku, po rozpatrzeniu ww. zażalenia uznał, że zasługuje ono na uwzględnienie i uchylił postanowienie organu podatkowego pierwszej instancji.

Stosownie do art. 51 Ordynacji podatkowej, zaległością podatkową jest podatek niezapłacony w terminie płatności. Za zaległość podatkową uważa się także niezapłaconą w terminie płatności zaliczkę na podatek, w tym również zaliczkę, o której mowa w art. 23a ww. ustawy, lub ratę podatku. Powyższe stosuje się również do należności z tytułu podatków, zaliczek na podatki oraz rat podatków niewpłaconych w terminie płatności przez płatnika lub inkasenta. Zgodnie natomiast z art. 52 § 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej, na równi z zaległością podatkową traktuje się także zwrot podatku, jeżeli podatnik otrzymał go nienależnie lub w wysokości wyższej od należnej lub został on zaliczony na poczet zaległości podatkowej albo bieżących lub przyszłych zobowiązań podatkowych, chyba że podatnik wykaże, że nie nastąpiło to z jego winy (nie stosuje się tego, jeżeli zwrot nadpłaty lub zwrot podatku został dokonany w trybie przewidzianym w art. 274 Ordynacji podatkowej).

Zgodnie z art. 53 § 1 i 2 Ordynacji podatkowej, od zaległości podatkowych, z zastrzeżeniem art. 54 ww. ustawy, naliczane są odsetki za zwłokę. Stosuje się to również do należności, o których mowa w art. 52 § 1 Ordynacji podatkowej, oraz do nieuregulowanych w terminie zaliczek na podatek, w części przekraczającej wysokość podatku należnego za rok podatkowy.

W zaskarżonym postanowieniu organ podatkowy pierwszej instancji nie przedstawił w sposób wyczerpujący stanu faktycznego sprawy i nie odniósł go, po pierwsze – do okoliczności przywołanych przez podatnika we wniosku z dnia 21 czerwca 2005 r., a następnie – do regulacji przewidzianych w przepisach art. 51, art. 52 § 1 pkt 2 i art. 53 Ordynacji podatkowej. Zaskarżone postanowienie zawiera ponadto błędne uzasadnienie prawne, albowiem przytoczono w nim nieistniejącą treść art. 53 § 2 Ordynacji podatkowej. W aktach sprawy brak jest ponadto informacji, czy w tej indywidualnej sprawie nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Odnośnie podnoszonej przez podatnika we wniosku z dnia z dnia 21 czerwca 2005 r. oraz zażaleniu z dnia 22 września 2005 r. kwestii braku winy w otrzymaniu od Urzędu Skarbowego kwoty zł. Dyrektor Izby Skarbowej w Gdańsku zauważa, że stosownie do przywołanego powyżej art. 52 § 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej, organ podatkowy nie może potraktować na równi z zaległością podatkową zwrotu podatku, jeżeli podatnik wykaże, że zwrot nie nastąpił z jego winy. Brzmienie wymienionego tu przepisu prawa prowadzi jednak do wniosku, że wykazanie przez podatnika braku winy powinno nastąpić w toku postępowania podatkowego oraz zgodnie z jego zasadami. W tym też zakresie organ podatkowy pierwszej instancji obowiązany jest zebrać i w sposób wyczerpujący rozpatrzyć cały materiał dowodowy (wyrok NSA z dnia 20 lutego 2002 r. sygn. akt III SA 2538/00). Jest jednak rzeczą oczywistą, że to podatnik musi udowodnić brak swojej winy w ww. zakresie (wyrok NSA z dnia 8 października 1999 r. sygn. akt III SA 7550/98).

Z tych też ww. względów Dyrektor Izby Skarbowej w Gdańsku postanowił jak w sentencji.