POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 216 i art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29.08.1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. nr 8 poz. 60 ze zm.) stwierdzam, że stanowisko Spółki zawarte we wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji w sprawie sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10.08.2005r. (data wpływu do tut. Urzędu 16.08.2005r.) spółka zwróciła się z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego. Jak wynika z przedstawionego w piśmie stanu faktycznego: Spółka posiada sieć sklepów detalicznych ze sprzętem AGD i RTV w których towar jest wyeksponowany i rozstawiony na całej powierzchni sklepów. Mimo, że firma dokłada starań, aby towar był zabezpieczony (monitoring, przeszklone gabloty, szkolenia pracowników, wewnętrzny nadzór) to zdarzają się kradzieże towarów. Wielkość poniesionych strat zostaje często ujawniona dopiero podczas remanentów i na tą okoliczność sporządzany jest protokół.

Pytanie podatnika: czy straty powstałe w środkach obrotowych można uznać za koszty uzyskania przychodów...

Stanowisko podatnika: straty powstałe w środkach obrotowych powinny zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, gdyż zgodnie z art.15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztem uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu z wyjątkiem kosztów wymienionych w treści art.16 ust.1 ustawy (przepis ten nie wymienia jako kosztów nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów strat w środkach obrotowych). Ponadto straty ponoszone w środkach obrotowych są nieuniknione i ściśle związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Odnosząc się do przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Pojęcie straty jako kosztu uzyskania przychodu nie zostało zdefiniowane w ustawie z 15.02.1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych ( Dz. U .z 2000r.Nr 54, poz.654, ze zm.). Definicja straty w ustawie odnosi się wyłącznie do wyniku działalności Podatnika – zgodnie z art. 7 ust. 2 powołanej ustawy, jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów to różnica jest stratą. Tak, więc definicji straty jako kosztu należy szukać w definicji językowej. Można przyjąć, iż pojęcie to oznacza ubytek, poniesioną szkodę, to co przestało się posiadać. Stratę wyraża nie ekwiwalentne i niecelowe zmniejszenie składników majątkowych, pomniejszające wynik działalności podmiotu gospodarczego. Stratą będzie, więc m.in. utrata towaru (środka obrotowego) w wyniku kradzieży.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 cyt. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Oznacza to, że wszystkie poniesione wydatki, oprócz wymienionych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, jeżeli pozostają w związku przyczynowo – skutkowym z osiąganymi przychodami, w tym służą zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. Będą to koszty zarówno bezpośrednio jak i pośrednio związane z uzyskiwanym przychodem oraz koszty związane z całokształtem działalności Podatnika, pod warunkiem, że wykaże on ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

Zdarzenie powodujące szkodę z natury rzeczy nie służy osiągnięciu przychodów jak tego wymaga art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Celowi osiągnięcia przychodów służy natomiast sama działalność gospodarcza, a strata jest jedynie ubocznym skutkiem tej działalności. Należy przyjąć, że kosztem uzyskania przychodów są tylko takie straty, których występowanie w toku działalności danego rodzaju jest nieuniknione. Innymi słowy chodzi o straty, które są normalnym, chociaż niechcianym następstwem działaniaw danej branży.

W chwili obecnej katalog kosztów nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów, zawarty w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera wyłączenia dotyczącego straty w środkach obrotowych. Zatem co do zasady, straty te mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów, jednak każdy przypadek należy rozpatrywać indywidualnie, z uwzględnieniem okoliczności faktycznych towarzyszących sprawie i oceniać pod kątem całokształtu działalności prowadzonej przez Podatnika.

Możliwość uznania strat w środkach obrotowych za koszty uzyskania przychodów wymaga także odpowiedniego ich udokumentowania w sposób nie budzący wątpliwości. W zależności od rodzaju straty dokumentami potwierdzającymi jej poniesienie mogą być protokoły szkód sporządzone przez podatnika, dokumenty wystawione przez ubezpieczyciela, protokoły policyjne, straży pożarnej czy opinie rzeczoznawców W ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych brak jest postanowień odnoszących się szczegółowo do sposobu dokumentowania zdarzeń, w wyniku, których powstały straty w środkach obrotowych.

Art. 9 powołanej ustawy stanowiący, iż podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej zgodnie z odrębnymi przepisami, odsyła w tym zakresie do ustawy z dnia 29.09.1994r.o rachunkowości ( tekst jednolity Dz. U z 2002r.,Nr 76, poz.694 ze zm.). W art. 26 ww. ustawy określono termin przeprowadzania inwentaryzacji, natomiast zgodnie art. 27 przeprowadzenie i wyniki inwentaryzacji należy odpowiednio udokumentować i powiązać z zapisami ksiąg rachunkowych. Ujawnione w toku inwentaryzacji różnice między stanem rzeczywistym a stanem wykazanym w księgach rachunkowych należy wyjaśnić i rozliczyć w księgach rachunkowych tego roku obrotowego, na który przypadał termin inwentaryzacji.

W przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych brak jest bliższego wskazania co należy rozumieć pod pojęciem odpowiedniego udokumentowania. Wspomnieć trzeba, iż to na Spółce spoczywa ciężar dowodu odnośnie udokumentowania strat w środkach obrotowych, zgodnie z zasadą, iż konieczność udowodnienia określonych okoliczności spoczywa na stronie, która wywodzi z nich skutki prawne. Sporządzony przez Spółkę protokół inwentaryzacyjny, dokumentujący straty stwierdzone w wyniku przeprowadzenia spisu z natury, może stanowić dowód pozwalający na zaliczenie start w środkach obrotowych powstałych na skutek kradzieży w koszty uzyskania przychodów.

Spółka winna podejmować działania mające na celu ograniczenie kradzieży w punktach handlowych. Działania te muszą spełniać wymogi należytej staranności, aby ewentualne straty w środkach obrotowych nie powstały na skutek zaniedbań w nadzorze czy też z lekkomyślności. Nie można uznać za zdarzenie losowe kradzieży środków obrotowych w ogóle niezabezpieczonych lub nienależycie zabezpieczonych.

Ponadto należy pamiętać, iż straty w środkach obrotowych muszą to być rzeczywiście poniesione straty, gdyż przepisy ustawy podatkowej nie zawierają żadnych postanowień, co do możliwości szacunkowego ustalania wartości strat i rozliczania ich dla celów podatkowych przy zastosowaniu np. ryczałtów, norm, wskaźników itp. Niezależnie od wymogów ustawy o rachunkowości, nie mających w kwestii kosztów uzyskania przychodów decydującego znaczenia – Podatnik musi udowodnić, że poniesione straty są normalnym następstwem prowadzonej działalności.

Ocenia się stanowisko podatnika, w kwestii kwalifikacji strat w środkach obrotowych do kosztów uzyskania przychodów , za prawidłowe, przy spełnieniu wyżej opisanych warunków.

Zgodnie z art. 14 b § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika, inkasenta natomiast wiąże organy podatkowe i organy kontroli skarbowej – do czasu jej zmiany lub uchylenia. Na niniejsze postanowienie zgodnie z art. 236 w związku z art. 14 a § 4 Ordynacji podatkowej służy prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Lublinie za pośrednictwem Naczelnika Lubelskiego Urzędu Skarbowego w Lublinie w terminie 7 dni od daty jego doręczenia.