P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 4 w zw. z § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (j.t. Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego, Naczelnik Urzędu Skarbowego- biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stan prawny

p o s t a n a w i a:

uznać stanowisko Strony za nieprawidłowe

U z a s a d n i e n i e

Z przedstawionego przez Stronę we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka w ramach prowadzonej działalności turystycznej świadczy usługi turystyczne na rzecz osób fizycznych krajowych i zagranicznych. Sprzedaż imprez turystycznych prowadzona jest bezpośrednio w lokalu Spółki oraz za pośrednictwem agentów turystycznych, którzy z tego tytułu uzyskują prowizję agencyjną.

Zdaniem podatnika, przekazanie ofert imprez turystycznych do sprzedaży w sieci agencyjnej ułatwia turystom ich nabycie i daje im bezpośrednio korzyść w postaci obniżenia kosztów ponoszonych na nabycie imprezy, w przypadku gdy jej organizator ma swoją placówkę obsługi turystów w jednym z miast, a klientami są turyści z całego kraju. Strona stoi na stanowisku, iż możliwe jest stosowanie przepisów art. 119 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług ( Dz. U. z 2004r. nr 54, poz. 535 ze zm.) do prowizji związanej ze sprzedażą agencyjną i uznaje usługi świadczone na rzecz Spółki przez agentów za usługi dla bezpośredniej korzyści turysty.

Do rozliczenia podatku VAT z tytułu wykonywania usług turystycznych mają zastosowanie szczególne procedury określone w art. 119 ustawy z dnia 11.03.2004r. o podatku od towarów i usług, zgodnie, z którym podstawą opodatkowania przy wykonywaniu usług turystyki jest kwota marży pomniejszona o kwotę należnego podatku, z zastrzeżeniem ust. 5. Przez marżę rozumie się różnicę pomiędzy kwotą należności, którą ma zapłacić nabywca usługi, a ceną nabycia przez podatnika towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty. Natomiast przez usługi dla bezpośredniej korzyści turysty rozumie się usługi stanowiące składnik świadczonej usługi turystyki, a w szczególności transport, zakwaterowanie, wyżywienie, ubezpieczenie (art. 119 ust. 2 ustawy o VAT). Są to zatem usługi, bez których nie mogłaby się odbyć impreza turystyczna.

Ponieważ ustawa z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług nie określa jednoznacznie, jakiego rodzaju usługi są usługami nabywanymi dla bezpośredniej korzyści turysty, to na podstawie zapisu ww. art. 119 ust. 2 ustawy, uznać należy, że jedynie nabycie tych usług lub towarów, które zaspokoją podstawowe potrzeby podróżnych w trakcie wycieczki oraz uprzyjemnią czas spędzony podczas imprezy turystycznej, będzie w przypadku wykonywania usług turystyki stanowić element kalkulacyjny do określenia marży.

Powyższe oznacza, że świadczonych na rzecz biur turystycznych przez agentów usług pośrednictwa w zakresie sprzedaży usług turystycznych nie można uznać za usługi dla bezpośredniej korzyści turysty, o których mowa w art. 119 ust. 2 ustawy o VAT, zatem nie stanowią one elementu kalkulacyjnego przy obliczaniu marży.

Natomiast zapłata pośrednikowi (agentowi) należności z tytułu wykonania usług pośrednictwa (prowizja) w sprzedaży wycieczek i wczasów zagranicznych, będzie kosztem działalności świadczącego usługi turystyki (zleceniodawcy), a faktura dokumentująca wykonanie tych usług będzie stanowiła, na zasadach ogólnych wynikających z art. 86 ust. 1 i 2 ustawy o VAT, podstawę do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W związku z powyższym w ocenie Naczelnika Urzędu Skarbowego w przedstawionym stanie faktycznym stanowisko strony należy uznać za nieprawidłowe.

Mając powyższe na uwadze postanowiono jak na wstępie.

Niniejsze postanowienie dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz obowiązującego w tym stanie faktycznym stanu prawnego.