POSTANOWIENIE

Naczelnik Małopolskiego Urzędu Skarbowego, działając na podstawie art. 14a § 1 i 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8 poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu Państwa wniosku z dnia 1 sierpnia 2005 r. znak K.S.W.-T.T./285/2005 (data wpływu do urzędu: 8 sierpnia 2005 r.), uzupełnionego pismem z dnia 25 sierpnia 2005 r. (data wpływu do urzędu: 25 sierpnia 2005 r.) w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznychstwierdza, iż przedstawione we wniosku stanowisko nie jest prawidłowe.

Uzasadnienie

Wnioskodawca skierował do Naczelnika tut. Urzędu zapytanie w związku z nałożonymi na niego obowiązkami płatnika i następująco przedstawił stan faktyczny: Spółka zatrudnia przewodników oprowadzających turystów po zabytkowej części kopalni soli podstawie umów o dzieło. Zgodnie z postanowieniami tej umowy prelekcje przewodników mają mieć charakter twórczy. Prelekcja ma być dostosowana do indywidualnych potrzeb i zainteresowań zwiedzającej grupy. Przewodnik zobowiązany jest do przekazania z najwyższą starannością swoich wiadomości z zakresu historii górnictwa, geologii złóż, technik górniczych, lecznictwa sanatoryjnego, technik i zwyczajów górniczych historycznych i współczesnych. W każdym przypadku przewodnik dokonuje samodzielnego wyboru, co do układu elementów prezentacji, kolejności przedstawiania i zakresu poszczególnych wiadomości. W efekcie każda prelekcja charakteryzuje się indywidualnym kształtem oraz autorskim wkładem w zakresie doboru poszczególnych elementów treści. Przewodnicy są zobowiązani do aktualizacji wiedzy o kopalni we własnym zakresie i na własny koszt.Zdaniem Wnioskodawcy prelekcja przewodnika stanowi utwór w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i praw pokrewnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 80 poz. 904 ze zm.) gdyż spełnia łącznie następujące cechy: stanowi rezultat pracy człowieka, stanowi przejaw działalności twórczej i ma indywidualny charakter. Wg oceny Spółki można zakwalifikować działalność przewodników prowadzoną na podstawie opisanej umowy o dzieło jako świadczenie usług o charakterze twórczym w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i praw pokrewnych, a w konsekwencji uznać ją za korzystanie przez twórców z praw autorskich.
Wobec powyższego na gruncie przepisów prawa podatkowego zdaniem Spółki w opisanym przypadku należy zastosować art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14 poz. 176 ze zm.) - zwanej dalej ustawą o pdof, i zastosować koszty uzyskania przychodów w wysokości 50%.Spółka zwróciła się o potwierdzenie prawidłowości stanowiska w przedmiotowej sprawie.

Ustosunkowując się do złożonego wniosku Płatnika Naczelnik Małopolskiego Urzędu Skarbowego wyjaśnia, iż w przedmiotowej sprawie należy wziąć pod uwagę
- przepis art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o pdof, który stanowi, że koszty uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów lub rozporządzania przez nich tymi prawami określone są w wysokości 50% uzyskanego przychodu (...)
- stanowisko Ministerstwa Kultury zawarte w piśmie z dnia 18 stycznia 2002 r., znak DP/WPA.024/381/O1: „(...) umowy o dzieło, na podstawie których opracowywane są utwory, uprawniają do zastosowania wobec wynagrodzenia umownego 50% - ych kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy z 29.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, pod warunkiem jednak, iż z umowy wyraźnie wynika, że przyjmujący zamówienie nabywa majątkowe prawa autorskie do danego utworu lub uzyskuje licencję na korzystanie z niego. (...)".
- stanowisko Ministerstwa Kultury zawarte w piśmie z dnia 14 maja 2002 r., znak DP/WPA.024/110/02: „(...) zastosowanie 50% stawki kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o pdof uzależnione jest od wystąpienia dwóch podstawowych okoliczności:
1) zaistnienia utworu w rozumieniu ustawy z dnia 04.02.1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 904 ze zm.) oraz
2) udzielenia przez twórcę licencji na korzystanie z danego utworu zamawiającemu, względnie rozporządzenia majątkowymi prawami autorskimi do twórczego dzieła.(...)".

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego nie wynika aby w zawartej umowie o dzieło pomiędzy Spółką a Przewodnikiem umieszczono zapis o nabyciu majątkowych praw autorskich do utworu przez zamawiającego lub o uzyskaniu przez niego licencji na korzystanie z utworu.
We wniosku nie wskazano również żadnych okoliczności, które uzasadniałyby uznanie, że zamiarem stron ww. umowy było takie rozporządzenie prawami autorskimi.Przedmiotem prawa autorskiego zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 80 poz. 94 ze zm.) jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalonej w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). Zdaniem tut. Urzędu przekazanie wiadomości przez zatrudnianych przewodników w indywidualny sposób z zakresu: historii górnictwa, geologii złóż, technik górniczych, lecznictwa sanatoryjnego, technik i zwyczajów górniczych historycznych i współczesnych dostosowany do do indywidualnych potrzebi zainteresowań słuchaczy nie ma twórczego charakteru w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.
Biorąc pod uwagę powyższe stanowisko Ministerstwa Kultury Naczelnik Małopolskiego Urzędu Skarbowego uważa, że w przedmiotowej sprawie nie mamy do czynienia z utworem, a więc nie można zastosować 50%-ych kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o pdof.

W świetle powyższych ustaleń Naczelnik tutejszego Urzędu Skarbowego postanowił jak w sentencji. Powyższa interpretacja:
- dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę, traci swoją moc z chwilą zmiany przepisów jej dotyczących;
- nie jest wiążąca dla podmiotu podatnika/płatnika/inkasenta/następcy prawnego podatnika/osoby trzeciej odpowiedzialnej za zaległości podatkowe, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej.

W dniu wydania postanowienia nie toczyło się postępowanie podatkowe; kontrola podatkowa ani postępowanie przed sądem administracyjnym w zakresie wniosku.

Pouczenie:
Na powyższe postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie, za pośrednictwem Naczelnika Małopolskiego Urzędu Skarbowego w terminie 7 dni od daty doręczenia niniejszego postanowienia.