INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 31 stycznia 2012 r. (data wpływu do tut. Biura 02 lutego 2012 r.), uzupełnionym w dniu 04 kwietnia 2012 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych:

• w zakresie opodatkowania otrzymanego odszkodowania - jest nieprawidłowe,
• w zakresie opodatkowania odsetek od odszkodowania – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 02 lutego 2012 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania otrzymanego odszkodowania.

Z uwagi na fakt, iż wniosek nie spełniał wymogów formalnych pismem z dnia 26 marca 2012 r. znak: IBPB II/1/415-115/12/ASz wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono w dniu 04 kwietnia 2012 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W okresie od 01 września 2008 r. Wnioskodawca był zatrudniony w (…) na podstawie umowy o pracę na czas określony, tj. od 01 września 2008 r. do 31 sierpnia 2011 r.

W dniu 15 września 2008 r. pracodawcą zawarł z Wnioskodawcą dodatkowo umowę, której przedmiotem było „określenie wzajemnych obowiązków stron i określenie zasad spełnionych wzajemnie przez strony świadczeń polegających na zakazie prowadzenia przez pracownika w trakcie trwania stosunku pracy oraz w okresie trzech miesięcy po jego rozwiązaniu, działalności konkurencyjnej”.

W wyniku podpisania umowy Wnioskodawca zobowiązał się, że w czasie obowiązywania umowy o pracę i w okresie 3 miesięcy po jej rozwiązaniu nie podejmie działalności, współpracy lub zatrudnienia na stanowisku przedstawiciela handlowego, konsultanta klientów biznesowych itp. W zamian za przestrzeganie klauzuli konkurencyjnej po rozwiązaniu umowy o pracę pracodawca zobowiązał się wypłacić Wnioskodawcy odszkodowanie z tytułu powstrzymywania się od działalności konkurencyjnej w wysokości trzymiesięcznego zasadniczego wynagrodzenia.

Z dniem 24 kwietnia 2010 r. Wnioskodawca rozwiązał stosunek pracy z pracodawcą na podstawie porozumienia stron.

W związku z tym, iż Wnioskodawca nie podjął działalności konkurencyjnej, a pracodawca nie wypłacił mu odszkodowania, Wnioskodawca wystąpił na drogę sądową.

Sąd Rejonowy Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych na posiedzeniu w dniu 15 lutego 2011 r. zasądził od pracodawcy na rzecz Wnioskodawcy kwotę 6.600,00 zł z ustawowymi odsetkami. Wyrok jest prawomocny.

Wnioskodawca wskazał, że ww. odszkodowanie związane było z wyżej wskazaną umową z dnia 15 września 2008 r., jaką Wnioskodawca zawarł z pracodawcą, a której przedmiotem było „określenie wzajemnych obowiązków stron i określenie zasad spełnionych wzajemnie przez strony świadczeń polegających na zakazie prowadzenia przez pracownika w trakcie trwania stosunku pracy oraz w okresie trzech miesięcy po jego rozwiązaniu, działalności konkurencyjnej”. Pracodawca przekazał Wnioskodawcy na rachunek bankowy, zgodnie z prawomocnym wyrokiem Sądu, kwotę 7.240,17 zł w dniu 01 kwietnia 2011 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa Wnioskodawca ma obowiązek wykazania, w rocznym zeznaniu o wysokości osiągniętego dochodu za rok 2011 r., odszkodowania wynikającego z prawomocnego wyroku Sądu Rejonowego Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych... Jeżeli tak, to w której pozycji zeznania...
2. Czy zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa Wnioskodawca ma obowiązek zapłacenia podatku od kwoty odszkodowania przelanej na konto bankowe... Jeżeli tak, to w jakiej wysokości...
   
   

Wnioskodawca wskazał, że zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są odszkodowania przyznane na podstawie przepisów o zakazie konkurencji.

Mając powyższe na uwadze, Wnioskodawca nie ma obowiązku wykazania w rocznym zeznaniu o wysokości osiągniętego dochodu za 2011 r., odszkodowania wynikającego z prawomocnego wyroku Sądu Rejonowego Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, jak również zapłacenia podatku od kwoty odszkodowania przelanej na konto bankowe.

Zdaniem Wnioskodawcy zarówno kwota główna, jak i odsetki nie podlegają odszkodowaniu.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot „w szczególności” oznacza, że wymienione kategorie przychodów zostały wskazane jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca był zatrudniony na podstawie umowy o pracę na czas określony, tj. od 01 września 2008 r. do 31 sierpnia 2011 r. W dniu 15 września 2008 r. pracodawcą zawarł z Wnioskodawcą dodatkowo umowę, której przedmiotem było „określenie wzajemnych obowiązków stron i określenie zasad spełnionych wzajemnie przez strony świadczeń polegających na zakazie prowadzenia przez pracownika w trakcie trwania stosunku pracy oraz w okresie trzech miesięcy po jego rozwiązaniu, działalności konkurencyjnej”.

W wyniku podpisania umowy Wnioskodawca zobowiązał się, że w czasie obowiązywania umowy o pracę i w okresie 3 miesięcy po jej rozwiązaniu nie podejmie działalności, współpracy lub zatrudnienia na stanowisku przedstawiciela handlowego, konsultanta klientów biznesowych itp. W zamian za przestrzeganie klauzuli konkurencyjnej po rozwiązaniu umowy o pracę pracodawca zobowiązał się wypłacić Wnioskodawcy odszkodowanie z tytułu powstrzymywania się od działalności konkurencyjnej w wysokości trzymiesięcznego zasadniczego wynagrodzenia.

Z dniem 24 kwietnia 2010 r. Wnioskodawca rozwiązał stosunek pracy z pracodawcą na podstawie porozumienia stron.

W związku z tym, iż Wnioskodawca nie podjął działalności konkurencyjnej, a pracodawca nie wypłacił mu odszkodowania, Wnioskodawca wystąpił na drogę sądową.

Sąd Rejonowy Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych na posiedzeniu w dniu 15 lutego 2011 r. zasądził od pracodawcy na rzecz Wnioskodawcy kwotę 6.600,00 zł z ustawowymi odsetkami. Wyrok jest prawomocny.

Odszkodowanie z tytułu zakazu konkurencji wypłacane jest na podstawie umowy zawartej pomiędzy pracodawcą i pracownikiem.

Zasady ustalania takiego odszkodowania zawarte zostały w art. 101₂ w zw. z art. 101₁ ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t. j. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.), które stanowią co następuje:

Zgodnie z art. 101₁ § 1 Kodeksu pracy w zakresie określonym w odrębnej umowie, pracownik nie może prowadzić działalności konkurencyjnej wobec pracodawcy ani też świadczyć pracy w ramach stosunku pracy lub na innej podstawie na rzecz podmiotu prowadzącego taką działalność (zakaz konkurencji).

Stosownie do art. 101₂ § 1 ww. ustawy przepis art. 101₁ § 1 stosuje się odpowiednio, gdy pracodawca i pracownik mający dostęp do szczególnie ważnych informacji, których ujawnienie mogłoby narazić pracodawcę na szkodę, zawierają umowę o zakazie konkurencji po ustaniu stosunku pracy. W umowie określa się także okres obowiązywania zakazu konkurencji oraz wysokość odszkodowania należnego pracownikowi od pracodawcy, z zastrzeżeniem przepisów § 2 i 3.

W myśl art. 101₂ § 2 pow. ustawy zakaz konkurencji, o którym mowa w § 1, przestaje obowiązywać przed upływem terminu, na jaki została zawarta umowa przewidziana w tym przepisie, w razie ustania przyczyn uzasadniających taki zakaz lub niewywiązywania się pracodawcy z obowiązku wypłaty odszkodowania.

Odszkodowanie, o którym mowa w § 1, nie może być niższe od 25% wynagrodzenia otrzymanego przez pracownika przed ustaniem stosunku pracy przez okres odpowiadający okresowi obowiązywania zakazu konkurencji; odszkodowanie może być wypłacane w miesięcznych ratach. W razie sporu o odszkodowaniu orzeka sąd pracy (art. 101₂ § 3 ww. ustawy).

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z wyjątkiem:

1. określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,
2. odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,
3. odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,
4. odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,
5. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,
6. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, lub na zasadach, o których mowa w art. 30c,
7. odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe.
   
   

Jak wynika z powyższego zapisu, na mocy art. 21 ust.1 pkt 3 lit. d) ww. ustawy odszkodowanie wypłacone z tytułu umowy o zakazie konkurencji nie zostało objęte zwolnieniem przedmiotowym, o którym mowa powyżej – wskazanym przepisem zostało wyłączone z katalogu zwolnień podatkowych.

Przedmiotowe odszkodowanie jako podlegające opodatkowaniu należy zakwalifikować do przychodów ze stosunku pracy, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż jego wypłata jest uwarunkowana łączącym wcześniej strony stosunkiem pracy. Z przychodem ze stosunku pracy mamy bowiem do czynienia również w sytuacji, gdy były pracodawca wypłaca pracownikowi po ustaniu zatrudnienia świadczenia zagwarantowane w łączącej go w przeszłości umowie o pracę. O tym, czy świadczenie jest przychodem ze stosunku pracy decyduje okoliczność, czy może je otrzymać wyłącznie pracownik w rozumieniu powołanego ust. 4 tego artykułu, czy też inna osoba, nie związana aktualnie lub w przeszłości z pracodawcą.

Zatem uznać należy, iż przepisy art. 12 ww. ustawy mają także zastosowanie do wypłat po ustaniu zatrudnienia.

Mając na uwadze powyższe ustalenia oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny stwierdzić należy, iż wypłacone Wnioskodawcy odszkodowanie wynikające z zapisów umowy o zakazie konkurencji, wypłacone na mocy wyroku sądu ma swoje źródło w stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, łączącym uprzednio Wnioskodawcę z pracodawcą i jako wyłączone z katalogu zwolnień podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie opodatkowania otrzymanego odszkodowania należało uznać za nieprawidłowe.

Natomiast w myśl art. 21 ust. 1 pkt 95 ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są odsetki z tytułu nieterminowej wypłaty wynagrodzeń i świadczeń z tytułów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1.

Z treści cytowanego powyżej przepisu ustawy wynika, że zwolnieniu przedmiotowemu podlegają odsetki, które spełniają równocześnie następujące warunki:

1. świadczenia od których są naliczane – zaliczone zostały do określonego źródła przychodu,
2. przysługują z tytułu nieterminowej wypłaty tych świadczeń.
   
   

W związku z powyższym, stwierdzić należy, że odsetki wskazane we wniosku, spełniają łącznie przesłanki wskazane w art. 21 ust. 1 pkt 95 cytowanej ustawy, są bowiem odsetkami należnymi z tytułu nieterminowego wypłacenia świadczenia mającego swe źródło w stosunku pracy.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie opodatkowania kwoty odsetek należało uznać za prawidłowe.

W myśl art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 7 i 8.

W świetle powołanego powyżej przepisu należy uznać, że kwotę uzyskanego odszkodowania Wnioskodawca powinien wykazać w zeznaniu rocznym za 2011 r., w PIT-37 lub PIT-36 (w zależności od tego czy oprócz dochodów uzyskanych za pośrednictwem płatnika Wnioskodawca osiągnął w tym roku jeszcze inne dochody), w części D.1., w wierszu pierwszym – „należności ze stosunku pracy (…)” i opodatkować zgodnie z obowiązującą skalą podatkową.

Natomiast kwota odsetek od powyższego odszkodowania wolna jest od podatku dochodowego, na mocy art. 21 ust. 1 pkt 95 ww. ustawy i jako taka nie podlega wykazaniu w zeznaniu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.