W dniu 04-05-2005 r. do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Wałbrzychu wpłynął wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, w którym Podatniczka zwróciła się z zapytaniem czy poniesioną opłatę w kwocie 6.000 zł za udzielenie licencji na wykonywanie międzynarodowego przewozu osób autokarem lub autobusem, wydanej przez Ministra Infrastruktury, można bezpośrednio zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, czy też wydatek ten winien być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne.

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Wałbrzychu, działając w oparciu o art. 14a § 1 i § 4 Ordynacji podatkowej, postanowieniem z dnia 08-06-2005 r. Nr PDI/415/1/130/2005 stwierdził, że według stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania postanowienia, stanowisko Strony przedstawione we wniosku według której, przedmiotową opłatę można zaliczyć bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów w momencie jej poniesienia - jest nieprawidłowe, bowiem uznał, iż udzielona licencja stanowi wartość niematerialną i prawną podlegającą odpisom amortyzacyjnym.

W dniu 29-06-2005 r. Podatniczka złożyła do Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu Ośrodek Zamiejscowy w Wałbrzychu zażalenie, wnosząc o uchylenie ww. postanowienia, zarzucając przede wszystkim, iż rażąco narusza przepis art. 22b ust. 1 i art. 22g ust. 18 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dyrektor Izby Skarbowej we Wrocławiu po zapoznaniu się ze stanem faktycznym i prawnym sprawy oraz argumentami Strony podniesionymi w zażaleniu stwierdził, że interpretacja udzielona przez organ I instancji jest nieprawidłowa, co niżej uzasadnia.

Zgodnie z art. 22b ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, nabyte licencje nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą (...).

W literaturze przyjęto, że istotą umowy licencyjnej jest udzielenie przez podmiot, któremu wyłącznie przysługuje jakieś prawo do dobra o charakterze niematerialnym, upoważniania do korzystania z tego prawa innemu podmiotowi na uzgodnionych warunkach. Przedmiotem umów licencyjnych są przede wszystkim dobra niematerialne, wymienione w ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych oraz w ustawie o wynalazczości.

Według Dyrektora Izby Skarbowej, należy zatem przyjąć, że w rozumieniu ww. przepisu chodzi o licencje będące prawami majątkowymi na czyichś dobrach niematerialnych, nabytymi w drodze czynności cywilnoprawnej, a więc mającymi wartość majątkową (cenę) i mogącymi być przedmiotem obrotu.

Zasady podejmowania i wykonywania międzynarodowego transportu drogowego reguluje ustawa z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (tekst jedn. Dz. U. z 2004 r. Nr 204, poz. 2088 ze zm.). W rozumieniu art. 4 pkt 17 tej ustawy "licencja" to decyzja administracyjna wydana przez ministra właściwego do spraw transportu lub określony w ustawie organ samorządu terytorialnego, uprawniająca do podejmowania i wykonywania działalności gospodarczej w zakresie transportu drogowego.

Jak wynika z przepisów ww. ustawy przedmiotowa licencja jest ściśle związana z podmiotem, któremu została przyznana, jest imienna, nieprzenoszalna i wydana na czas oznaczony. Podmiot, który ją otrzymał nie może jej zbyć, czyli nie podlega ona obrotowi (art. 13 ust. 1 ustawy). Jest to, więc rodzaj prawa majątkowego o charakterze osobistym. Oznacza to, iż licencja na transport drogowy nie należy do licencji w rozumieniu art. 22b ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym. Nie jest zatem wartością niematerialną i prawną podlegającą amortyzacji. W związku z powyższym należy stwierdzić, że opłata wniesiona za udzieloną licencję na wykonywanie międzynarodowego transportu drogowego, stanowi koszt uzyskania przychodów w momencie poniesienia tego wydatku, na podstawie art. 22 ust. 1 ww. ustawy.

Niewątpliwie bowiem uiszczona opłata ma bezpośredni związek z prowadzoną działalnością gospodarczą - transportem drogowym międzynarodowym, co wypełnia dyspozycje art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ww. ustawy.