Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego Łódź-Bałuty, działając na podstawie przepisów:

• art. 216, art. 217 i art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja Podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.),
• art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy z 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.)
uznaje za prawidłowe stanowisko "S..." Sp. z o.o. z siedzibą w Ł..., przedstawione w piśmie z dnia 31 sierpnia 2005r., znak KF-2/1056/2005 w zakresie pytania 3 t, j. Czy przekazana zaliczka na poczet przyszłej usługi najmu może zostać zaliczona w myśl obowiązujących przepisów podatkowych jako pożyczka udzielona spółce S..., a tym samym rodząca koszty z tyt. odsetek.

Spółka w dniu 31 sierpnia 2005r. złożyła do tut. Organu podatkowego, w trybie art. 14a § 1 Ordynacji podatkowej, pismo Nr KF-2/1056/2005 o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w jej indywidualnej sprawie.

Z przedstawionego przez Stronę stanu faktycznego wynika, że Spółka prowadzi działalność spedycyjną i magazynową. Na terenach dzierżawionych zamierza wybudować magazyn spedycyjny, w którym następnie na podstawie długoletniej umowy najmu, wynajmie innej firmie powierzchnie magazynowe i biurowe. Czynsz miesięczny będzie płatny do 10-go dnia miesiąca za który przysługuje. Z uwagi na znaczne wydatki związane z budową magazynu "S..." Sp. z o.o. po wybudowaniu magazynu otrzyma zaliczkę za cały okres najmu. Umowa najmu przewiduje zwrot czynszu w przypadku wypowiedzenia umowy przez którąś ze stron.Zdaniem Spółki umowa zawarta pomiędzy Spółkami nie stanowi umowy pożyczki, a w konsekwencji nie skutkuje powstaniem kosztów z tytułu odsetek po stronie Spedcontu, a przychodów po stronie najemcy. Umowa pomiędzy Spółkami dotyczy zapłaty za konkretną usługę najmu, świadczoną w sposób ciągły. Zawarta umowa nie zobowiązuje Spółki Spedcont do zwrotu otrzymanych środków pieniężnych.

W świetle przytoczonego wyżej stanu faktycznego tut. Organ podatkowy stwierdza, że zgodnie z art. 720 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego gatunku i tej samej jakości. Pożyczka może być udzielona nieodpłatnie lub odpłatnie, tj. za określonym wynagrodzeniem w formie odsetek. Z istoty pożyczki wynika, iż jej celem jest możliwość rozporządzania pożyczonymi środkami przez określony czas, poza tym biorący pożyczkę rozporządzając uzyskanymi środkami (najczęściej pieniężnymi) osiąga zamierzony cel gospodarczy, który może przyczynić się do powiększenia jego majątku bądź uzyskania innych korzyści, przy czym środki te, ze względu na obowiązek ich zwrotu, nie powiększają jego majątku. Ponadto z umowy pożyczki nie wynika, iż jest ona umową wzajemną, tj. taką, przy której świadczenie z jednej strony ma być odpowiednikiem świadczenia drugiej strony. W związku z powyższym, w ocenie tut. Organu podatkowego otrzymanej zaliczki na poczet przyszłej usługi najmu nie można rozpatrywać w kategoriach pożyczki, z uwagi na to iż przedmiotowa zaliczka dotyczy konkretnej usługi, która zostanie wykonana w następnych okresach. W zamian za nią Jednostka będzie świadczyła w przyszłości, na rzecz innej Spółki świadczenie w postaci najmu pomieszczeń. Natomiast zawarta umowa nie zobowiązuje Spółki do zwrotu otrzymanych środków pieniężnych.

A zatem do przedstawionego przez Spółkę stanu faktycznego nie będą miały zastosowania przepisy określające zasady opodatkowania pożyczek i ich odsetek, zaś będzie miał zastosowanie - do zaliczki na poczet przyszłej umowy najmu - przepis art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. zgodnie z którym do przychodów nie zalicza się pobranych wpłat lub zarachowanych należności na poczet dostaw towarów i usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych (...).

Powyższa interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Spółkę i stanu prawnego obowiązującego na dzień złożenia wniosku.Zgodnie z treścią art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej interpretacja, o której mowa w art. 14a § 1 nie jest wiążąca dla Podatnika. Jeżeli jednak Podatnik zastosował się do tej interpretacji, organ nie może wydać decyzji określającej lub ustalającej jego zobowiązanie podatkowe bez zmiany albo uchylenia postanowienia, o którym mowa w art. 14a § 4, jeżeli taka decyzja była niezgodna z interpretacją zawartą w tym postanowieniu.

Interpretacja, o której mowa w art. 14a § 1, jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla Podatnika i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji w trybie określonym w § 5.