POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14 a § od 1 do 4, art. 14b § 1-2, ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja Podatkowa ( tekst jednolity z 2005 r. Dz. U. Nr 8, poz. 60), art. 24a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych ( Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, ze zm. ) oraz § 12 – 14 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów ( Dz. U. Nr 152, poz. 1475 Nr 224,poz 2226 ) Naczelnik Urzędu Skarbowego w Drezdenku stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 21 marca 2005 r. o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego Pana jest nieprawidłowe

UZASADNIENIE

W dniu 21.03.2005 r. złożył Pan w tut. Urzędzie Skarbowym wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego. Ze stanu faktycznego przedstawionego w złożonym wniosku wynika, iż „prowadzi Pan działalność gospodarczą od 4 lat w zakresie produkcji palet drewnianych. Surowiec nabywał Pan, co kwartał w drodze przetargu na fakturę VAT.W związku z rygorystycznymi ograniczeniami limitowymi w Nadleśnictwie, wystawiona ilość drzewa na przetargach nie pozwalała na zaspokojenia wszystkich odbiorców w surowiec, chociaż przygotowani byli na jego zakup. W związku z zaistniałą sytuacją zmuszony był Pan do nabywania drzewa na dokument zwany „ Asygnata”. Asygnata ( jak Pan wyjaśnia) jest to zestawienie sprzedaży na podstawie paragonów, zawiera: nazwę artykułu, ilość pobranego surowca, wartość netto, podatek., wartość brutto , nazwę Nadleśnictwa, numer i nazwę klienta . W związku z powyższym zwraca się Pan z pytaniem: Czy dokument taki może stanowić podstawę do zaksięgowania jako poniesiony koszt w podatkowej księdze przychodów i rozchodów...

Zdaniem Pana: „ Poniosłem koszt przy zakupie surowca a dowodem na to są oryginalne druki asygnat z załączonymi paragonami zakupu „.

Zgodnie z przepisem art. 24 a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zobowiązani do prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, albo księgi rachunkowej zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu ( straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy.

Zasady ewidencjonowania i dokumentowania zdarzeń gospodarczych w przypadku podatników prowadzących podatkową książkę przychodów i rozchodów zostały określone w Rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów ( Dz. U. Nr 152, poz. 1475 Nr 224,poz 2226).

Ewidencjonowanie kosztów uzyskania przychodów powinno odbywać się wyłącznie na podstawie dowodów księgowych. Aby odliczyć koszty od przychodów przy ustalaniu dochodów do opodatkowania, koszty te muszą spełniać kryterium formalne, a więc zostać prawidłowo udokumentowane.

Zgodnie § 12 ust 3 rozporządzenia podstawą zapisów w księdze są dowody księgowe, którymi są:
1)faktury VAT , w szczególności faktury VAT marża , faktury VAT RR, Faktury VAT MP, dokumenty celne, rachunki oraz faktury korygujące i noty korygujące, zwane dalej „fakturami”, odpowiadające warunkom określonym w odrębnych przepisach
2)inne dowody wymienione w § 13 i 14, stwierdzające fakt dokonania operacji gospodarczej zgodnie z jej rzeczywistym przebiegiem i zawierające co najmniej :
a)wiarygodne wystawienie wystawcy lub wskazanie stron ( nazwę i adresy ) uczestniczących w operacji gospodarczej zgodnie z jej rzeczywistym przebiegiem
b)datę wystawienia dowodu oraz datę lub okres dokonania operacji gospodarczej , której dotyczy dowód , z tym że jeżeli data dokonania operacji gospodarczej odpowiada dacie wystawienia dowodu , wystarcza podanie jednej daty,
c)przedmiot operacji gospodarczej i jego wartość oraz ilościowe określenie , jeżeli przedmiot operacji jest wymierny w jednostkach naturalnych
d)podpisy osób uprawnionych do prawidłowego udokumentowania operacji gospodarczych
– oznaczone numerem lub w inny sposób umożliwiający powiązanie dowodu z zapisami księgowymi dokonanymi na jego podstawieZgodnie z § 13 wymienionego wyżej Rozporządzenia Ministra Finansów za inne dowody księgowe uważa się również :
1.dzienne zestawienia dowodów (faktur dotyczących sprzedaży ) sporządzone do zaksięgowania ich zbiorczym zapisem;
2.noty księgowe , sporządzone w celu skorygowania zapisu dotyczącego operacji gospodarczej , wynikającej z dowodu obcego lub własnego , otrzymane od kontrahenta podatnika lub przekazane kontrahentowi;
3.dowody przesunięć tj. dowody wewnętrzne, o których mowa w § 9 pkt. 4 rozporządzenia;
4.dowody opłat pocztowych i bankowych;
5.inne dowody opłat, w tym dokonanych na podstawie książeczek opłat, oraz dokumenty zawierające dane, o których mowa w § 12 ust. 3 pkt. 2

W § 14 pkt. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów podane zostały dowody wewnętrzne, które dotyczą wyłącznie przypadków wymienionych w tym przepisie.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy dokument wystawiony przez Nadleśnictwo na okoliczność rozchodowania drewna z lasu ( potwierdzający wywóz drewna z lasu ) nie może stanowić dowodu dającego podstawę udokumentowania przez Pana poniesionego wydatku w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.

W świetle powyższych przepisów „asygnata” nie jest dowodem księgowym stanowiącym podstawę do zaksięgowania w podatkowej księdze przychodów i rozchodów poniesionych wydatków jako koszt. Asygnata jest dokumentem rozchodowym potwierdzającym wywóz drewna z lasu.

Pana przypadku prawidłowym dowodem księgowym stanowiącym podstawę zapisu poniesionego wydatku w podatkowej księdze przychodów i rozchodów może być jedynie faktura wystawiona przez Nadleśnictwo, które jest podatnikiem VAT i zgodnie z art. 106 ustawy z 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług ( Dz. U. Nr 54, poz. 535 z póź. zmian. ) jest zobowiązane do wystawienia faktury celem udokumentowania czynności opodatkowanych VAT, na okoliczność sprzedaży towarów.

W opisanym we wniosku stanie faktycznym oraz przedstawionym wyżej stanie prawnym stanowisko wnioskodawcy wyrażone we wniosku należy uznać za nieprawidłowe.

W niniejszym postanowieniu dokonano oceny prawnej i stanowiska wnioskodawcy na dzień jego wydania.

Zgodnie z art. 14 b Ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja Podatkowa ( tekst jednolity Dz. U. Nr 8, poz.60) interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta. Jeżeli jednak podatnik, płatnik lub inkasent zastosowali się do interpretacji, organ podatkowy nie może wydać decyzji określającej lub ustalającej ich zobowiązanie podatkowe bez zmiany albo uchylenia postanowienia, jeżeli taka decyzja byłaby niezgodna z interpretacją zawartą w postanowieniu. Interpretacja jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji