P O S T A N O W I E NI E

Na podstawie art. 216 i art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29.08.1997r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity, Dz. U. z 2005 r. nr 8, poz. 60 z późn. zm. ) stwierdzam, że stanowisko Spółki zawarte we wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji w sprawie sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego w zakresie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe w kwestii ustalenia momentu przychodu.

U Z A S A D N I E N I E

W dniu 07. 07. 2005 r. Spółka zwróciła się z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego.

Jak wynika z przedstawionego w piśmie stanu faktycznego Spółka w wyniku toczących się spraw sądowych otrzymuje zasądzone na swoją korzyść koszty sądowe. Składają się na nie koszty zastępstwa procesowego i wpisu sądowego. „ Spółka wnosi o udzielenie informacji, czy zasądzone na jej rzecz koszty sądowe może zaliczyć do przychodu podlegającego opodatkowaniu w momencie ich otrzymania, zgodnie z art.12 ust.1 pkt1 pdop. Jeśli odpowiedź na zadane pytanie będzie twierdząca to czy koszty sądowe zaliczone do przychodu w momencie wyroku, czyli memoriałowo ( w poprzednich latach podatkowych ) mają zostać skorygowane w zeznaniach podatkowych za te lata czy raczej nie powinny podlegać korekcie oraz nie powiększać przychodu podatkowego w momencie ich faktycznego otrzymania w roku bieżącym oraz latach następnych”.

Zdaniem Spółki „ Spółka może ten rodzaj przychodu uznać jako rozpoznawany metodą kasową, czyli w momencie otrzymania zasądzonych kosztów. Spółka nie powinna korygować zeznań podatkowych za zeszłe lata podatkowe w związku z zaliczeniem zasądzonych kosztów do przychodów podatkowych w momencie ich zasądzenia ( dacie prawomocnego wyroku ). Spółka nie powinna także zaliczać do przychodu podatkowego faktycznie otrzymanych kosztów sądowych, które zostały w latach zeszłych zaliczone do przychodu w dacie wyroku”.

Ustosunkowując się do przedstawionych wyżej kwestii, stwierdza się co następuje:

Koszty sądowe, obejmujące opłaty sądowe oraz zwrot wydatków, stanowią część składową kosztów procesu, niezbędnych do celowego dochodzenia prawa i celowej obrony ( ustawa z dnia 13 czerwca 1967r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych- Dz. U. Nr 9, poz. 88 ze zm. oraz art. 98 § 1 ustawy z dnia 17 listopada 1964r. - Kodeks postępowania cywilnego- Dz. U. z 1964, Nr 43, poz.296 ze zm.).

Zgodnie z generalną zasadą zawartą w art 12 ust.1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r.( Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz.654 z późn. zm. ) przychodem są m.in. otrzymane pieniądze, wartości pieniężne. Natomiast w myśl art. 12 ust. 3 ustawy za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, bonifikat i skont. Z kolei na podstawie art. 12 ust.3a ustawy za datę powstania przychodu należnego, o którym mowa w art.12 ust.3, uważa się z zastrzeżeniem ust.3c i 3d, dzień wystawienia faktury nie później jednak niż ostatni dzień miesiąca, w którym nastąpiło:1)wydanie rzeczy, zbycie praw majątkowych2) wykonanie usługi, lub 3)otrzymanie zapłaty za wykonanie świadczenia- w pozostałych przypadkach.

W świetle powyższego dopiero faktycznie otrzymane koszty sądowe są przychodem podatkowym. Konkludując, stwierdzić należy, iż koszty sądowe zasądzone na rzecz Spółki w związku z dochodzeniem przez nią wierzytelności związanych z działalnością gospodarczą, powinny zostać zaliczone do przychodów podlegających opodatkowaniu w oparciu o regulacje art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W kwestii korygowania zeznań podatkowych za lata poprzednie należy stwierdzić, że zgodnie z art. 81 § 1 Ordynacji podatkowej podatnik ma prawo do skorygowania uprzednio złożonych deklaracji w przypadku, gdy nie zachodzą okoliczności do zawieszenia uprawnienia wymienione w art. 81b.

Udzielona interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia. Zgodnie z art. 14 b § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika, inkasenta natomiast wiąże organy podatkowe i organy kontroli skarbowej – do czasu jej zmiany lub uchylenia. Na niniejsze postanowienie zgodnie z art. 236 w związku z art. 14 a § 4 Ordynacji podatkowej służy prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Lublinie za pośrednictwem naczelnika Lubelskiego Urzędu Skarbowego w Lublinie w terminie 7 dni od daty jego otrzymania.