P O S T A N O W I E NI E

Na podstawie art. 216 i art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29.08.1997r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity, Dz. U. z 2005 r. nr 8, poz. 60 z późn. zm. ) stwierdzam, że stanowisko Spółki zawarte we wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji w sprawie sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego w świetle ustawy z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych ( Dz. U. z 2000 r.Nr 54, poz. 654 z poźn. zm. ) jest prawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

W dniu 07. 07. 2005 r. Spółka zwróciła się z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego.

Jak wynika z przedstawionego w piśmie stanu faktycznego „ Spółka prowadzi samodzielnie lub zleca agencjom reklamowym przeprowadzenie akcji promocyjnych polegających na premiowaniu zakupu określonych ilości wyrobów nagrodami rzeczowymi lub bonami towarowymi. Akcje te mają na celu zwiększenie sprzedaży, zapobieżenie efektom akcji prowadzonych przez konkurencję oraz umocnienie kontaktów handlowych. Akcje najczęściej kierowane są do: konsumentów, sklepów detalicznych, dystrybutorów hurtowych i obejmują swym zasięgiem określone miasta, obszary geograficzne lub punkty sprzedaży należące do danej sieci. Czasami akcje skierowane są do pojedynczych dystrybutorów o strategicznym dla spółki znaczeniu.

Spółka wnosi o udzielenie informacji, czy zakupy związane ze sprzedażą premiową, może zaliczyć w całości do kosztów uzyskania przychodu, nie mających charakteru reklamowego”.

Zdaniem Spółki „ wszystkie zakupy związane ze sprzedażą premiową nie mają charakteru reklamowego. Spółka ma prawo zaliczyć je do kosztów uzyskania przychodu”.

Zgodnie z art. 15 ust.1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych ( Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm. ) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów. Z gramatycznej wykładni tego przepisu wynika, iż podatnik ma możliwość odliczenia od przychodów wszelkich kosztów ich uzyskania, jednakże pod warunkiem, że mają one bezpośredni związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma, bądź też może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.Zatem czy dany wydatek stanowi koszt uzyskania przychodu rozstrzyga m.in. istnienie wspomnianego związku przyczynowo-skutkowego.

Daną czynność można uznać za sprzedaż premiową, jeżeli:–dochodzi do wydania nagrody z racji nabycia towaru lub usługi,–nagroda przyznawana jest każdemu nabywcy, który spełnia określone przez sprzedającego warunki zakupu,–nagroda nie zostaje przyznana w pieniądzach ani towarach lub usługach, które sprzedano nabywcy. Wydatki związane z organizacją sprzedaży premiowej oraz zakupem nagród wydanych w ramach tej sprzedaży mają wpływ na uatrakcyjnienie sprzedaży, a tym samym pozyskanie klienta i uzyskanie przychodu. W związku z tym, jako pozostające w bezpośrednim związku z przychodami ze sprzedaży, stanowią w całości koszt uzyskania przychodu ale tylko w odniesieniu do odbiorców bezpośrednich, o ile nie zachodzą przesłanki określone w art. 11 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r.

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. Biorąc pod uwagę motywacyjną funkcję przyznawanych nagród trudno odmówić tym wydatkom racjonalności jak również celowości.Wobec powyższego, uznać należy, iż premiowanie zakupu określonych ilości wyrobów nagrodami rzeczowymi lub bonami towarowymi skierowane do bezpośrednich odbiorców stanowią koszty uzyskania przychodów.

Niemniej jednak należy pamiętać, iż obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, jest konieczność wykazania wpływu organizowanej akcji promocyjnej na powstanie lub zwiększenie przychodów Spółki.

Udzielona interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia. Zgodnie z art. 14 b § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika, inkasenta natomiast wiąże organy podatkowe i organy kontroli skarbowej – do czasu jej zmiany lub uchylenia. Na niniejsze postanowienie zgodnie z art. 236 w związku z art. 14 a § 4 Ordynacji podatkowej służy prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Lublinie za pośrednictwem naczelnika Lubelskiego Urzędu Skarbowego w Lublinie w terminie 7 dni od daty jego otrzymania.