P o s t a n o w i e n i e

Na podstawie art.216 i art.14 a par.1 i par. 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa ( Dz. U. z 2005 r. nr 8, poz.60 z późn. zm.) stwierdzam, że stanowisko Spółki zawarte we wniosku z dnia 9.06.2005 r. o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w części dotyczącej zakwalifikowania do kosztów uzyskania przychodów spółki wydatków poniesionych na opłacenie kursu prawa jazdy swoim pracownikom, jest prawidłowe

U z a s a d n i e n i e

W dniu 15.06.2005 r. Spółka zwróciła się z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego. Wniosek został uzupełniony w dniu 5.09.2005 r. Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Spółka zamierza zorganizować i sfinansować kurs prawa jazdy kategorii C i E niektórym swoim pracownikom. Chodzi tu o pracowników magazynowych, którym pracodawca powierzy dodatkowe obowiązki, do wykonania których takie prawo jazdy jest niezbędne. W sytuacji, gdy jest wysyłany duży transport towaru (TIR) na daleką odległość, oprócz kierowcy jedzie również magazynier. Pracownik ten miałby obowiązek zastąpić kierowcę w czasie gdy ten będzie zmęczony lub przekroczy limit czasu kierowania pojazdem. Ponadto Spółka zamierza osoby te, po zdobyciu przez nie odpowiedniego doświadczenia w kierowaniu pojazdami ciężarowymi, zatrudnić na stanowisku kierowców. Pracownicy ci obecnie posiadają prawo jazdy kategorii A.

Pytanie spółki brzmi: Czy wydatki poniesione na opłacenie kursu prawa jazdy swoim pracownikom spółka będzie mogła zakwalifikować do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust.1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Odnosząc się do powyższego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art.15 ust.1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (jednolity tekst Dz.U. z 2000 r. Nr 54, poz.654 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art.16 ust.1 ustawy.Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki , po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztem uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami, w tym służą zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. Są to więc koszty bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwanym przychodem oraz koszty dotyczące całokształtu działalności podatnika, czyli związane z funkcjonowaniem firmy. Zatem kosztem uzyskania przychodów są uzasadnione racjonalnie i gospodarczo nakłady i wydatki związane z działalnością gospodarczą podatnika, który przez ich poniesienie („ w celu”) zmierza do osiągnięcia przychodów z tego źródła .

Spółka. prowadzi działalność w zakresie sprzedaży hurtowej żywności, napojów i wyrobów tytoniowych na terenie całego kraju. Charakter działalności wymaga ciągłego przewożenia towarów. Wydatki poniesione przez spółkę na opłacenie kursu prawa jazdy kategorii C i E swoim pracownikom, którzy wykonywać będą obowiązki kierowcy, spełniają wymogi określone przepisami art. 15 ust.1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Biorąc pod uwagę powyższe, w sytuacji gdy występuje charakterystyczne podporządkowanie pracownika kierownictwu pracodawcy w zakresie wykonywanych obowiązków, wynikające z przepisu art.22 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz.U. z 1998 r. nr 21, poz.94 z późn. zm.), który stanowi, że przez nawiązanie stosunku pracy pracownik zobowiązuje się do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę, a pracodawca – do zatrudniania pracownika za wynagrodzeniem, a spółka ponosi wydatki na uprawnienia, które są niezbędne do wykonywania przez pracownika zawodu i pracownik je posiadający jest niezbędny dla funkcjonowania firmy, wydatki te mogą stanowić dla niej koszt uzyskania przychodu.

Udzielona interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia. Zgodnie z art.14 b par. 1 i par.2 Ordynacji podatkowej niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast organy podatkowe i organy kontroli skarbowej właściwe dla wnioskodawcy – do czasu jej zmiany lub uchylenia. Na niniejsze postanowienie zgodnie z art.236 w związku z art.14 a par.4 Ordynacji podatkowej służy prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Lublinie za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego.