Spółka w 2003 roku dokonała dostawy cementu dla firmy z Wrocławia, od której jako zabezpieczenie należności otrzymała weksel poręczony przez jej właściciela oraz dla firmy "O". Spółka nie otrzymała części zapłaty. W wyniku przeprowadzonego na wniosek Spółki postępowania sądowego, a następnie komorniczego Komornik Sądowy na mocy wydanych postanowień umorzył postępowanie egzekucyjne z powodu jego bezskuteczności. Jednostka zaksięgowała faktury składające się na wymienione kwoty jako swój przychód. Na pokrycie tych wierzytelności utworzono rezerwę w wysokości 100% w momencie przekazania należności do windykacji sądowej. Spółka zamierza rozwiązać rezerwę i zaliczyć te wierzytelności w ciężar kosztów.

Czy otrzymane postanowienia Komornika Sądowego o umorzeniu egzekucji należności przeciwko wymienionym dłużnikom są wystarczającym uprawdopodobnieniem nieściągalności wierzytelności i pozwalają na zaliczenie tych należności do kosztów uzyskania przychodu?
Zdaniem Spółki otrzymane postanowienia są wystarczającym uprawdopodobnieniem nieściągalności należności w rozumieniu art. 16 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity Dz.U. z 2000 roku Nr 54 z poz. 654 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty uzyskania przychodów są potrącane co do zasady, tylko w roku podatkowym w którym zostały poniesione i w roku którego dotyczą (art. 15 ust. 4 w/w ustawy).

Zgodnie z przepisami art. 16 ust. 1 pkt. 26 lit. a w/w ustawy, do kosztów uzyskania przychodów zalicza się wartość rezerw utworzonych na pokrycie wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, to jest spełnione zostały warunki wymienione w art. 16 ust. 2a ustawy a rezerwy te utworzono zgodnie z przepisami o rachunkowości oraz zgodnie z przepisami art. 16 ust. 1 pkt. 25 lit. a.

Ustawodawca w wyżej powołanych przepisach art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie wymienił momentu, w którym te wierzytelności zalicza się się do kosztów uzyskania przychodów. Stanowi o tym bowiem wyżej powołany przepis art. 15 ust. 4 ustawy, w myśl którego przedmiotowe wierzytelności odnosi się w koszty uzyskania przychodów wyłącznie w roku podatkowym w którym uprawdopodobniono ich nieściągalność.

Reasumując powyższe Spółka spełnia wszystkie warunki wymagane przez przepisy prawa podatkowego do zaliczenia utworzonej rezerwy na nieściągalne wierzytelności w ciężar kosztów uzyskania przychodów.