POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 216, art. 14a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity z 2005r. Dz. U. Nr 8, poz. 60), w związku z wnioskiem z dnia 06.05.2005r.(data wpływu 10.062005r.) w sprawie wydania pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa Praga

- stwierdza, że stanowisko podatnika jest prawidłowe

Uzasadnienie

Wnioskiem z dnia 06.05.2005r. (data wpływu 10.06.2005r.) Strona wystąpiła o wydanie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego z zakresu podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że podatnik prowadzi działalność w zakresie m.in. doradztwa ekonomiczno-finansowego i w styczniu 2005r. zawarł umowę zlecenia z osobą fizyczną nie prowadzącą działalności gospodarczej, w której zobowiązał się do pomocy i doradztwa przy nabyciu całości lub części nieruchomości. Strony w § 5 tej umowy określiły, iż w przypadku odstąpienia zleceniodawcy od tej umowy, zleceniobiorca otrzyma wynagrodzenie wysokości 10% wartości nieruchomości. Z uwagi na fakt, że zleceniodawca wycofał się z zakupu nieruchomości Strona obciążyła go kosztami wynikającymi z warunków tej umowy, wystawiając fakturę VAT, którą zleceniodawca zwrócił i odmówił zapłaty, ponieważ żądanie Strony jest sprzeczne z przepisami Kodeksu cywilnego i orzecznictwa SN w tym zakresie. Zdaniem podatnika wystawienie faktury VAT z wykazanym podatkiem należnym i ujęcie jej w rejestrze sprzedaży nie powoduje obowiązku zapłaty podatku wykazanego na fakturze, gdyż zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r.o podatku od towarów i usług (Dz. U. 54, poz. 535 z późn. zm.) obowiązek podatkowy w tym podatku powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi. Wobec faktu niewykonania usługi w ocenie Strony przysługuje prawo do skorygowania podatku należnego w deklaracji VAT-7.

Odnosząc się do przedstawionego stanu faktycznego, Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa Praga stwierdza, że stanowisko podatnika jest prawidłowe i jednocześnie wyjaśnia co następuje.

Zgodnie z art. 108 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) w przypadku gdy osoba prawna, jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej lub osoba fizyczna wystawi fakturę, w której wykaże kwotę podatku, jest obowiązana do jego zapłaty. Przepis ten jest, w części dotyczącej "wystawienia faktury", analogiczny jak art. 33 nieobowiązującej ustawy z dnia 8 stycznia 1993r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.). W tym zakresie można zatem wykorzystać orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego odnoszące się do art. 33 uchylonej ustawy. NSA w wyroku z dnia 19 grudnia 2000r., sygn. akt III S.A. 1715/99, w którym m.in. stwierdził, że istnieje możliwość anulowania faktur mimo, że nie jest dopuszczona wyraźnie przez ustawę o VAT, należy zaaprobować jako praktyczną i realną drogę "wycofania się" podatnika z błędnego wystawiania dokumentu rozliczeniowego. Możliwość taka dotyczy jednak wyłącznie tych faktur, które nie zostały wprowadzone przez podatnika do obrotu prawnego, np. poprzez doręczenie ich kontrahentom. Nie ma też podstaw prawnych do wystawienia w takim przypadku faktury korygującej, gdyż faktura nie dokumentująca rzeczywistej sprzedaży jest bezskuteczna prawnie i w związku z tym nie może wywołać żadnych skutków podatkowych u jej wystawcy ani odbiorcy. Wystawione dokumenty: oryginał i kopię faktury VAT należy anulować poprzez dokonanie na nich adnotacji uniemożliwiających ich powtórne wydanie (wprowadzenie do obrotu prawnego) i zachować w aktach.

W przedstawionym stanie faktycznym nie doszło do realizacji umowy, podatnik nie otrzymał wynagrodzenia, zleceniodawca nie przyjął oryginału faktury i odmówił zapłaty w związku z tym taka faktura nie rodzi obowiązku zapłaty podatku a w przypadku rozliczenia podatku należnego w deklaracji podatkowej przysługuje prawo złożenia deklaracji korygującej.

Powyższa interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz stanu prawnego obowiązującego na dzień zaistnienia zdarzenia i nie jest wiążąca dla podatnika, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia zgodnie z art. 14b § 1 i § 2 powołanej ustawy Ordynacja podatkowa.