P O S T A N O W I E NI E

Na podstawie art. 216 i art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29.08.1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. nr 8 poz. 60 z poźn zm.) stwierdzam, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 03 czerwca 2005 r. o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego w kwestii zaciągania kredytów przed 01.01.2005r. w PLN od udziałowca posiadającego 100% udziałów w spółce jest prawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

W dniu 03.06.2005r. (data wpływu do tut. Urzędu 03.06.2005r. uzupełnione pismem z dnia 17.06.2005r. data wpływu do Urzędu 20.06.2005r.) Spółka zwróciła się z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego.

Stan faktyczny: Spółka w ramach finansowania prowadzonej działalności gospodarczej zaciąga kredyty w PLN u udziałowca posiadającego 100% udziałów w Spółce. Z tytułu zaciągniętych kredytów dokonywane są spłaty odsetek wyliczane według klucza: WIBOR + marża. Zadłużenie wynika z umów kredytowych zawartych przed 01.01.2005 r. W związku ze zmianą przepisów UPDOP w zakresie tzw. niedostatecznej kapitalizacji przy zaistnieniu określonych w art. 16 ust. 1 pkt 60 ustawy z dnia 15.02.1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U z 2000r. nr 54 poz. 654 z późn zm.) przesłanek odsetki od kredytów udzielonych po 01.01.2005 r. nie mogą zostać w całości zaliczone przez Spółkę do kosztów uzyskania przychodów (dalej w skrócie:"KUP"). Środki (transze) stawiane przez kredytodawcę do dyspozycji Spółki po 01.01.2005 r. wynikają z umowy zawartej przed tą datą. W okresie po 1 stycznia 2005 r. Spółka podpisała z kredytodawcą aneks do umowy umożliwiający uruchomienie części linii kredytowej w walucie obcej GBP w ramach niezmienionego wcześniej przyznanego limitu w PLN, a odsetki będą wyliczane według klucza LIBOR + marża dla walut obcych oraz WIBOR + marża dla PLN.

Pytanie podatnika: Czy podpisanie aneksu do umowy kredytowej po dniu 01.01.2005 r., który nie zmienia wysokości linii kredytowej, terminu obowiązywania umowy oraz zasad oprocentowania, a jedyna zmiana dotyczy możliwości uruchomienia części kredytu w innej walucie, co wiąże się ze zmianą ustalania wysokości odsetek od kredytu nie jest nową umową w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem podatnika: Według Spółki w przypadku podanym wyżej nie mamy do czynienia z udzieleniem nowego kredytu w rozumieniu art. 9 Ustawy. W przedmiotowej sytuacji zmiany polegały na:

1. przekazywaniu przez kredytodawcę transz kredytowych w innej walucie (wysokość udzielonego kredytu nie uległa zmianie) oraz
2. zastąpieniu oprocentowania bazowego z stopy WIBOR na LIBOR.

Aneks do umowy nie spowodował przy tym, iż doszło do podwyższenia wysokości udzielonego kredytu, ani wysokości marży kredytodawcy wynoszącej 0,5%.W związku ze zmianą waluty transz kredytu baza stopy procentowej WIBOR (odnosząca się zwykle do transakcji w walucie krajowej) została zastąpiona stopą LIBOR (stosową zwykle do transakcji w walucie obcej). Zamiana stóp bazowych zwykle występuje przy zmianach waluty udzielonego kapitału kredytu.

Oceniając stanowisko podatnika przestawione w sprawie stwierdzam co następuje:

Zgodnie z postanowieniami zawartymi w art. 16 ust. 1 pkt 60 ustawy z dnia 15.02.1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U z 2000r. nr 54 poz. 654 z późn zm.) nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek od pożyczek (kredytów ) udzielonych spółce przez jej udziałowca (akcjonariusza) posiadającego nie mniej niż 25 % udziałów (akcji) tej spółki albo udziałowców (akcjonariuszy) posiadających łącznie nie mniej niż 25% udziałów (akcji) tej spółki jeżeli wartość zadłużenia spółki wobec udziałowców (akcjonariuszy) tej spółki posiadających co najmniej 25% udziałów (akcji) i wobec innych podmiotów posiadających co najmniej 25 % udziałów w kapitale takiego udziałowca (akcjonariusza) osiągnie łącznie trzykrotność wartości kapitału zakładowego spółki – w części, w jakiej pożyczka (kredyt) przekracza tę wartość zadłużenia określoną na dzień zapłaty odsetek.

Powołany powyżej przepis został wprowadzony w art. 9 ustawy z dnia 18 listopada 2004r. nowelizującej ustawę o podatku dochodowym od osób zgodnie z którym przepisów art. 16 ust. 1 pkt 60 nie stosuje się do odsetek od pożyczek i kredytów udzielanych przed dniem 01.01.2005r. przez podatników mających siedzibę lub zarząd w Polsce. Z analizy tego przepisu wynika, że odsetki od pożyczek udzielanych przez polskich wspólników przed 01.01.2005r. będą mogły być zaliczone w całości do kosztów uzyskania przychodów.

Sama definicja pożyczki została uregulowana w art. 16 ust. 7b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zgodnie z którym przez pożyczkę rozumie się każdą umowę, w której dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego pożyczkę określoną ilość pieniędzy, a biorący zobowiązuję się zwrócić te samą ilość pieniędzy. Z przepisu tego jednoznacznie wynika, że udzielenie pożyczki należy utożsamiać z zawarciem umowy pożyczki a nie przekazaniem pieniędzy spółce. Analiza powołanego przepisu pozwala na stwierdzenie, że przepisy dotyczące niedostatecznej kapitalizacji nie odnoszą się do sytuacji, gdy umowa pożyczki została zawarta przed dniem 01.01.2005r. a środki z pożyczki przekazano w 2005r.

Wątpliwości spółki dotyczą sytuacji zawarcia umowy pożyczki przed dniem 01.01.2005r., a następnie po tej dacie zawarto aneks do umowy w którym zmiana dotyczy jedynie możliwości uruchomienia części kredytu w innej walucie, a co wiąże się ze zmianą ustalenia wysokości odsetek od kredytu. Odnosząc się do tej kwestii należy stwierdzić, że jeżeli zmiana umowy nie dotyczy zasadniczych jej warunków (essentialia negotii) to takiego aneksu nie należy traktować jako nowej umowy pożyczki.

Udzielona interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.Zgodnie z art. 14 b § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika, inkasenta natomiast wiąże organy podatkowe i organy kontroli skarbowej – do czasu jej zmiany lub uchylenia. Na niniejsze postanowienie zgodnie z art. 236 w związku z art. 14 a § 4 Ordynacji podatkowej służy prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Lublinie za pośrednictwem Naczelnika Lubelskiego Urzędu Skarbowego w Lublinie w terminie 7 dni od daty jego doręczenia.