P O S T A N O W I E NI E

Na podstawie art. 216 i art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29.08.1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. nr 8 poz. 60) stwierdzam, że stanowisko Spółki zawarte we wniosku z dnia 09.06.2005r.( wpływ do urzędu 14.06.2005r ) o udzielenie pisemnej interpretacji w sprawie sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego jest nieprawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

W dniu 14.06.2005r. spółka zwróciła się z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego. Jak wynika z przedstawionego w piśmie stanu faktycznego Spółka przeprowadziła w 2005r. remont budynku administracyjnego polegający na wyburzeniu starych okien i zamontowanie w ich miejsce okien ze stolarki PCV. Nowe okna stanowią około 60 % powierzchni starych okien, ponieważ pomiędzy poszczególnymi oknami wolna przestrzeń zabudowano. Ponadto w tej ścianie budynku zostały wymienione stare drzwi i i utworzono dwa dodatkowe wejścia, w których zamontowano drzwi.

Zdaniem Spółki poniesione nakłady są kosztami remontu, ponieważ wymiana zużytych elementów budynku ( okien i drzwi ) to niewątpliwie nakłady , które nie zwiększają wartości użytkowej i nie zmieniają charakteru przeznaczenia budynku, nadal pozostaje on budynkiem administracyjnym. Zmiana stolarki okiennej ze stalowej na PCV spowodowana jest postępem technicznym . Nie jest możliwe przywrócenie dokładnego stanu poprzedniego bez dokonania jakichkolwiek nawet drobnych prac ulepszeniowych. Mając to na uwadze należy posługiwać się dynamiczna wykładnią „ remontu”, która uwzględnia zachodzące zmiany technologiczne. Mając powyższe na uwadze Spółka uważa, że poniesione wydatki są kosztami remontu.

Pytanie: Czy wydatki poniesione przez Spółkę na wymianę okien i drzwi budynku administracyjnego są kosztami remontu w myśl przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ...

Obecne prawodawstwo podatkowe nie definiuje pojęć „ remontu „ . Jednakże jest ono zdefiniowane w art.3 pkt 8 ustawy z dnia 7 lipca 1994r. Prawo budowlane ( Dz. U z 2003r. Nr 207, poz.2016 ze zm.) jako „ wykonanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a nie stanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż ich użyto w stanie pierwotnym” . Zgodnie z art.30 ust.1 pkt2 cytowanej wyżej ustawy, remont istniejących obiektów budowlanych podlega zgłoszeniu właściwemu organowi. Istota remontu są wszystkie działania przywracające pierwotny stan techniczny i użytkowy środka trwałego, następujące w toku eksploatacji środka i będące wynikiem tej eksploatacji ( zużycia) , nie zwiększające jego wartości początkowej , stanowiącej zgodnie z art. 16g ust.1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych cenę nabycia lub koszt wytworzenia środka trwałego powiększoną o koszty jego ulepszenia.Według kategorii stosowanych w statystyce przez „ remont ” obiektu budowlanego rozumie się wykonanie robót budowlanych polegających na odtworzeniu ( przywracaniu) pierwotnego stanu ( technicznego i użytkowego) wykraczających poza zakres konserwacji, nie powodujących jednak zmian w użytkowaniu, przeznaczeniu i konstrukcji tego obiektu. Remont obiektu budowlanego ma na celu doprowadzenie elementów istniejącego obiektu budowlanego , zużytych w czasie użytkowania tego obiektu, do odpowiedniego stanu technicznego, zgodnie z dotychczasowym przeznaczeniem lub wymianę tych elementów na inne dla przywrócenia warunków użytkowania tego obiektu.

Natomiast w piśmie Ministerstwa Finansów z dnia 13 marca 1995r. ( Nr PO 3/722-160/94) stwierdzono m.in., że przez „ rekonstrukcję ”, będącą jedna z form ulepszenia, rozumieć należy odtworzenie ( odbudowanie ) zużytych całkowicie lub częściowo składników majątku. Zatem w tym zakresie pojęcie rekonstrukcji pokrywa się z pojęciem remontu. Jednak w ujęciu podatkowy, dla oceny charakteru wykonanych prac ( remont czy ulepszenie ) polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego istotne jest porównanie wartości użytkowej środka trwałego po wykonaniu robót w stosunku do wartości użytkowej z dnia przekazania środka trwałego do używania. Zgodnie z art.16g ust.13 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz.654 ze zm. ) jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków , ustaloną zgodnie z ust.1 i 3-11, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie , w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500, 00 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500,00 zł. i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania,….

Aby zdecydować o tym czy dany wydatek należy uznać za remont czy ulepszenie środka trwałego trzeba dokonać precyzyjnych ustaleń faktycznych odnoszących się do tego środka. Podstawowe znaczenie ma określenie rodzaju poniesionych wydatków i ich kwalifikacja, ponieważ przypisanie konkretnym pracom przymiotu ulepszenia, czy remontu skutkuje konsekwencjami podatkowymi. W kwestiach, w których wymagana jest wiedza specjalistyczna ( techniczna) istotny wpływ na decyzję powinna mieć opinia właściwej jednostki specjalistycznej, bowiem o kwalifikacji robót ( ulepszenie czy remont) decydują wyłącznie kryteria rzeczowe.

W wyroku z dnia 3.12.1999r. Syg. Akt SA/Wr 477/98 NSA orzekł: „ Problematyka rodzaju wykonanych robót na remontowe i ulepszeniowe dotyczy zagadnienia bardzo skomplikowanego, przekraczającego zakres wiadomości i doświadczenia życiowego osób mających wykształcenie ogólne i nie jest możliwe bez posiadania wiadomości specjalistycznych. Faktycznego więc rozróżnienia charakteru poszczególnych robót budowlanych , z uwzględnieniem konieczności ewentualnego odróżnienia na podstawie kryteriów rzeczowych rekonstrukcji od remontu, może jedynie biegły z zakresu budownictwa”

Wydatki na remont są zaliczane do kosztów uzyskania przychodów na zasadach ogólnych, gdy zgodnie z art.15 ust.1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych są poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art.16 ust.1 tej ustawy.

Do remontu zalicza się wszelkie wydatki poniesione na przywrócenie pierwotnego stanu technicznego składnika majątku nie zwiększające jego wartości użytkowej. Jeżeli podczas remontu budynku wymienia się określone elementy na nowe, bardziej nowoczesne od wymienionych, co powoduje obniżenie kosztów eksploatacji, poprawę jakości warunków w danym obiekcie i tym samym zwiększenie wartości użytkowej w porównaniu do wartości z dnia przyjęcia do używania to wydatki te zwiększają wartość środka trwałego i zaliczane są do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne. W przedmiotowej sprawie powyższe oznacza, iż brak dowodu z opinii biegłego nie pozwala na prawidłowe zakwalifikowanie wydatków związanych z wymianą okien . W związku z tym stanowisko Spółki uznaje się za nieprawidłowe.

Udzielona interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia. Zgodnie z art. 14 b § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika, inkasenta natomiast wiąże organy podatkowe i organy kontroli skarbowej właściwe dla wnioskodawcy – do czasu jej zmiany lub uchylenia. Na niniejsze postanowienie zgodnie z art. 236 w związku z art. 14 a § 4 Ordynacji podatkowej służy prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Lublinie za pośrednictwem Naczelnika Lubelskiego Urzędu Skarbowego w Lublinie w terminie 7 dni od daty jego otrzymania.