P O S T A N O W I E NI E

Na podstawie art. 216 i art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29.08.1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. nr 8 poz. 60 z późn. zm. ) stwierdzam, że stanowisko Spółki zawarte we wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji w sprawie sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego jest prawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

W dniu 25.05.2005r. (data wpływu do tut. Urzędu 30.05.2005r.) spółka zwróciła się z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego. Jak wynika z przedstawionego w piśmie stanu faktycznego: od 2002 r. Spółka dzierżawiła kotłownię, w której zainstalowała 2 kotły fluidalne kf 1250 wraz z urządzeniami towarzyszącymi. Na składowanie węgla postawiona została obok kotłowni wiata. Umowa dzierżawy tej kotłowni miała ulec rozwiązaniu w grudniu 20l0 r. Z eksploatowanej kotłowni Spółka sprzedawała ciepło dla potrzeb właściciela kotłowni. W okresie obowiązywania umowy przychodami ze sprzedaży ciepła miały zostać zwrócone nakłady poniesione przez Spółkę. W grudniu 2004 r. została ogłoszona upadłość firmy od której Spółka dzierżawiła kotłownię. Z masy upadłości zostały wyłączone składniki majątku Spółki. Umowy na dzierżawę kotłowni i dostawę ciepła uległy rozwiązaniu. Do dnia 31.03.2005r. dostarczano ciepło z tej kotłowni dla nowego użytkownika., który także zrezygnował z tego zaopatrzenia w ciepło. W tej sytuacji Spółka zmuszona była do przeprowadzenia likwidacji tych środków trwałych. Zdemontowano kotły i inne urządzenia współpracujące z kotłami /urządzenia odpylające, ciepłomierze, pompy, wodomierze, regulatory ciśnienia/ oraz dokonano rozbiórki wiaty. Całość została przewieziona do magazynów Spółki z przeznaczeniem do sprzedaży lub wykorzystania w innych kotłowniach. Wartość netto środków trwałych na dzień zaprzestania ich używania wynosiła 472.900,00 zł. Odzyskano materiały / urządzenia, elementy wiaty / a kwotę 335.300,00 zł. Koszty likwidacji środków trwałych wyniosły 137.600,00 zł. Spółka zaliczyła je do kosztów uzyskania przychodów.

Stanowisko podatnika: Zgodnie z art. 16 ust.1pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych tylko "straty związane z likwidacją nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli te środki utraciły przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności nie stanowią kosztów uzyskania przychodów”. W przypadku Spółki nie ma mowy o zmianie rodzaju działalności, gdyż nadal prowadzimy działalność w zakresie produkcji ciepła .Likwidacja środków trwałych nastąpiła w związku z upadłością firmy, w której były one wykorzystywane, czyli w związku z zaistnieniem zdarzenia od nas niezależnego. Odzysk z likwidowanych środków w postaci 2 kotłów fluidalnych oraz innych urządzeń będzie w przyszłości zagospodarowany przez Spółkę.

Pytanie podatnika: czy koszt likwidacji środków trwałych jest kosztem uzyskania przychodów w przypadku gdy przyczyną ich likwidacji jest upadłość firmy w której były one wykorzystane...

Odnosząc się do przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

W przypadku likwidacji środka trwałego rozstrzygniecie kwestii czy nieumorzona wartość likwidowanego składnika majątku stanowi koszt uzyskania przychodów zależy od przyczyn likwidacji tego środka ( zużycie naturalne, zdarzenie losowe, utrata przydatności gospodarczej w skutek zmiany rodzaju działalności lub inne) . Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych ( Dz. U. z 2000r., Nr 54, poz.654 ze zm.), nie uznaje się za koszty uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli środki te utraciły przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności. W świetle tego przepisu w przypadku gdy likwidacja środków trwałych została dokonana z tej przyczyny, że dotychczas wykorzystany w działalności środek trwały utracił przydatność z racji zmiany rodzaju działalności, to poniesiona strata nie stanowi kosztu podatkowego. Oznacza to, że jeżeli środek trwały, utracił przydatność gospodarczą z innych przyczyn, to strata w związku z jego likwidacją będzie stanowić koszt uzyskania przychodów. Kosztem będzie też likwidacja środka trwałego w związku z jego zużyciem technicznym, technologicznym lub moralnym. Stanowisko takie zostało wyrażone w wyroku NSA z dnia 28.03.2001 ( sygn. I SA/Wr 793/98) zgodnie z którym likwidacja nie w pełni umorzonego środka trwałego stanowi koszt uzyskania przychodu w wysokości niezamortyzowanej wartości tego środka. Przepis powołanego art. 16 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi, iż nie są kosztami uzyskania przychodu wyłącznie straty powstałe w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych , jeżeli środki te utraciły przydatność gospodarcza na skutek zmiany rodzaju prowadzonej działalności lub metody jej prowadzenia przez podatnika.

W przedstawionym stanie faktycznym nie uległ zmianie rodzaj prowadzonej przez Spółkę działalności. Należy również stwierdzić , iż nie nastąpiła zasadnicza zmiana metody prowadzenia działalności gospodarczej. Likwidacja kotłów oraz urządzeń towarzyszących była spowodowania brakiem możliwości ich dalszego wykorzystania , czyli w związku ze zdarzeniem niezależnym od Spółki. W związku z powyższym koszty związane z likwidacją opisanego wyżej środka trwałego są kosztami uzyskania przychodów. Przy czym należy pamiętać , że zaliczenie ich do kosztów uzyskania przychodów może nastąpić dopiero z chwilą faktycznej likwidacji środka trwałego oraz sprzedaży elementów odzyskanych z likwidacji.

Przy dokonaniu kwalifikacji pozostałych wydatków do kosztów uzyskania przychodów należy zwrócić uwagę, by spełnione były łącznie dwa warunki:1. wynikający z art.15 ust.1 cytowanej ustawy, który stanowi, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, 2. nie może być wymieniony w katalogu kosztów określonych w art. 16 ust. 1 jako nie stanowiące kosztów uzyskania przychodów.Udzielona interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14 b § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika, inkasenta natomiast wiąże organy podatkowe i organy kontroli skarbowej – do czasu jej zmiany lub uchylenia. Na niniejsze postanowienie zgodnie z art. 236 w związku z art. 14 a § 4 Ordynacji podatkowej służy prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Lublinie za pośrednictwem Naczelnika Lubelskiego Urzędu Skarbowego w Lublinie w terminie 7 dni od daty jego doręczenia.