Pismem z dnia 7 czerwca 2005 r. (data wpływu 10.06.2005 r.), Spółka zwróciła się o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka zawarła umowę pożyczki z obywatelką Niemiec, której wypłaca odsetki w wysokości 10% w stosunku rocznym. Spółka jest w posiadaniu certyfikatu rezydencji pożyczkodawcy.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego Spółka ma wątpliwość, czy w świetle art. 11, obowiązującej od 01.01.2005 r. umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej między Rzeczpospolitą Polską a Federalną Republiką Niemiec, prawidłowo pobiera i odprowadza podatek dochodowy od osób fizycznych w wysokości 5% od kwoty brutto wypłaconych odsetek.

Ustosunkowując się do wątpliwości przedstawionych przez Spółkę, Naczelnik Warmińsko-Mazurskiego Urzędu Skarbowego w Olsztynie, wyjaśnia:

Zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 926 z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia, oraz od innych dochodów osiąganych na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do przepisów art. 30a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od uzyskanych dochodów (przychodów), z tytułu odsetek od pożyczek, z wyjątkiem, gdy udzielenie pożyczek jest przedmiotem działalności gospodarczej, pobiera się 19% zryczałtowany podatek dochodowy, z zastrzeżeniem art. 52a.

Natomiast w myśl art. 30a ust. 2 przywołanej powyżej ustawy podatkowej, przepis ww. art. 30a ust. 1 pkt 1 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatkowej, wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub nie pobranie podatku, zgodnie z taką umową, jest możliwe pod warunkiem posiadania przez podatnika certyfikatu rezydencji.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 Umowy z dnia 14 maja 2003 r. zawartej między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90), w rozumieniu niniejszej umowy określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, miejsce zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze i obejmuje również to Państwo, każdą jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Jednakże określenie to nie obejmuje osób, które podlegają opodatkowaniu w tym Państwie, w zakresie dochodu osiąganego tylko ze źródeł w tym Państwie lub z tytułu majątku położonego w tym Państwie.

Przepis art. 11 ust. 1 przywołanej uprzednio Umowy stanowi, iż odsetki, które powstają w Umawiającym się Państwie i są wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie. Natomiast w myśl art. 11 ust. 2 Umowy, odsetki mogą być także opodatkowane w Umawiającym się Państwie, w którym powstają, i zgodnie z ustawodawstwem tego Państwa, ale jeżeli osoba uprawniona do odsetek ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, to podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 5 procent kwoty brutto tych odsetek.

Naczelnik Warmińsko-Mazurskiego Urzędu Skarbowego w Olsztynie, podkreśla, iż zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub nie pobieranie podatku, zgodnie z taką umową, jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika zaświadczeniem wydanym przez właściwy organ administracji, zwany certyfikatem rezydencji.

Z treści pisma złożonego przez Spółkę wynika, iż otrzymała od pożyczkodawcy - obywatelki Niemiec - certyfikat rezydencji.

Zatem w analizowanej sytuacji zastosowanie mają regulacje Umowy zawartej między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku z dnia 14 maja 2003 r. Powyższa Umowa weszła w życie w dniu 19 grudnia 2004 r. i jej postanowienia mają zastosowanie do podatków pobieranych u źródła - do kwot dochodu osiągniętego w dniu 1 stycznia lub po tym dniu w roku kalendarzowym następującym po roku, w którym umowa weszła w życie.

Uwzględniając okoliczności przedstawione w piśmie oraz przytoczone przepisy prawa, Naczelnik Warmińsko-Mazurskiego Urzędu Skarbowego w Olsztynie stwierdza, iż mając na uwadze przepisy państwa polskiego, które przewidują opodatkowanie odsetek od pożyczek z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania Spółka jest zobowiązana pobrać z tytułu odsetek od udzielonej pożyczki podatek, który zgodnie z przepisem art. 11 ust. 2 Umowy nie może przekroczyć 5 procent kwoty brutto tych odsetek. Regulacja obowiązku, o którym mowa w art. 11 ust. 2 Umowy, następuje w oparciu o przepisy art. 30a, art. 41 ust. 4, art. 42 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 41 ust. 4 cytowanej powyżej ustawy, płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4, 4a, 5 i 13 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 5.

Natomiast na podstawie art. 42 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku, w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, przesyłając równocześnie deklaracje według ustalonego wzoru.