Z przedstawionego w piśmie z dnia 19 kwietnia 2005r. stanu faktycznego wynika, że Podatnik rozpoczął działalność gospodarczą i zgodnie z treścią art.24a ust.1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów.

Podatnik uważa, iż zgodnie z brzmieniem art.22 ust .5 i 6 wyżej powołanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych koszty uzyskania przychodu powinny być ewidencjonowane w tym roku podatkowym, którego przychodów dotyczą.

Dokonując oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego tutejszy organ podatkowy stwierdza co następuje: Przedstawione przez Podatnika stanowisko w kwestii kwalifikowania wydatków związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą do kosztów uzyskania przychodu danego roku podatkowego należy uznać za nieprawidłowe.

Stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U z 2000r. Nr 14 poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów z poszczególnych źródeł są wszelkie poniesione koszty w celu osiągnięcia przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zgodnie z ogólną zasadą sformułowaną w przepisie art. 22 ust. 4 wyżej wymienionej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania przychodów są potrącane tylko w tym roku, w którym zostały poniesione (metoda kasowa). Oznacza to, że wydatki stanowią koszt w dacie ich poniesienia bez względu na fakt jakiego okresu dotyczą.

Jednak ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wprowadza odstępstwa od tej zasady na rzecz zasady memoriałowej. Treść art. 22 ust. 5 cytowanej wyżej ustawy stanowi, że u podatników prowadzących księgi rachunkowe (handlowe) koszty uzyskania przychodów objętych tymi księgami są potrącane tylko w tym roku podatkowym, którego dotyczą, tj. są potrącalne także koszty uzyskania poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy, lecz dotyczące przychodów roku podatkowego, oraz określone co do rodzaju i kwoty koszty uzyskania, które zostały zarachowane, chociaż ich jeszcze nie poniesiono, jeżeli odnoszą się do przychodów danego roku podatkowego, chyba że zarachowanie ich nie było możliwe, w tym wypadku są one potrącalne w roku w którym zostały poniesione.

Zgodnie z treścią art.22 ust. 6 powołanej wyżej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zasada memoriałowa znajduje zastosowanie również w stosunku do podatników prowadzących podatkowe księgi przychodów i rozchodów, pod warunkiem że stale w każdym roku podatkowym księgi te będą prowadzone w sposób umożliwiający wyodrębnienie kosztów uzyskania odnoszących się tylko do tego roku podatkowego.

Biorąc pod uwagę przytoczone przepisy należy stwierdzić, że podatnik prowadzący księgę przychodów i rozchodów ma do wyboru dwie metody ewidencjonowania kosztów uzyskania przychodu przy spełnieniu określonych warunków. O tym jednak jaka metoda ewidencjonowania kosztów zostanie zastosowana decyduje podatnik. Przepisy prawa podatkowego nie obligują bowiem, w tym przypadku do zastosowania konkretnej metody, stąd twierdzenie podatnika, iż koszty winny być ewidencjonowane w tym roku, którego przychodów dotyczą przy prowadzeniu podatkowej księgi przychodów i rozchodów, jest nieprawidłowe.

Podatnik może ewidencjonować bowiem wydatki w momencie ich poniesienia lub w okresie, w którym uzyskuje przychód bezpośrednio związany z ich poniesieniem. Przyjęta metoda ewidencji kosztów powinna być stosowana konsekwentnie przez cały rok podatkowy w stosunku do wszystkich kosztów uzyskania przychodu związanych z prowadzona działalnością gospodarczą.